บทที่ 5.2 ลงโทษ
ซือซือที่นั่งบนหลังม้าอยู่กับนายกองสวีได้ยินเสียงอันเร่าร้อนของผู้เป็นนายดังออกมาจากรถม้า ขนกายก็รุกชัน ร่างกายร้อนรุ่ม ยิ่งยามสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ดุนดันอยู่บริเวณก้นกลมของนางร่างกายของหญิงสาวก็ยิ่งตื่นตัว เผลอขยับบดเบียดเข้าหาของร้อนด้านหลัง ตามจังหวะการก้าวเดินของม้าอย่างลืมตัว
“อ่ะ... อื้ม”
มือบางยกขึ้นปิดริมฝีปากในทันทีเมื่อตระหนักได้ว่าตนเองเผลอร้องครวญเบาๆ ออกมานายกองหนุ่มเห็นปฏิกิริยาของหญิงสาวในอ้อมแขน หัวใจก็เต้นสั่นระรัวไปด้วยความตื่นเต้นระคนวาบหวิว มือที่โอบเอวบางเอาไว้ค่อยๆ เลื่อนลงต่ำ
“นะ...นายกองสวี”
ซือซือเอ่ยเรียกเขาเสียงสั่น มือเล็กจับข้อมือหนาเป็นการห้ามปราม
“ไม่ต้องการหรือ”
เสียงแหบพร่าของนายกองหนุ่มเอ่ยกระซิบถาม ซือซือร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้าทั้งอับอายต่อการกระทำของตนเอง ทั้งขัดเขินกับคำถามของนายกองหนุ่ม สติสัมปชัญญะอันน้อยนิดของนางร้องเตือนว่าเ
