พลอยไพลินเม้มปากแน่นเมื่อได้ยินสิ่งที่ปะป๊าชานนท์พูดออกมา จะเอาไงดีละก็ไม่ได้อยากได้เป็นพ่ออยู่แล้วนี่ เธอจองเขามาตั้งแต่เด็กๆ แล้วนะแม้จะไม่มีใครรู้แต่เธอรู้
หญิงสาวไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่กลับโน้มใบหน้าลงขบเม้มกลีบปากล่างของปะป๊าชานนท์อย่างอ้อยอิ่งราวกับอยากจะจดจำความรู้สึกนี้ไว้ตราบนานเท่านาน เฉกเช่นเดียวกับเขาที่สอดแทรกเรียวลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากหวานของเธออย่างนุ่มละมุน
เพียงแค่เธอจูบเขาเบาๆ เท่านั้นหัวใจแกร่งมันก็สั่นไหวไปทั้งหัวใจ ชานนท์กำลังล่องลอยและเตลิดไปไกลแสนไกลในยามที่เธอป้อนจูบแสนหวานให้กับเขาอย่างช้าๆ ละเมียดละไม
"อืมมมมม"
ปะป๊าชานนท์ครางอื้ออึงในลำคอมือหนาที่เคยบีบเคล้นทรวงอกก็แปรเปลี่ยนเลื่อนย้ายลูบไล้แผ่นหลังบางของเธอแทน ทั้งเขาและเธอยังคงจมลึกดื่มด่ำไปกับรสจูบของกันและกัน
"ปะป๊า~"
เธอผละจูบออกจ้องมองใบหน้าหล่ออย่างใกล้ชิดหัวใจดวงน้อยมันสั่นสะเทือนราวกับพร้อมจะหลุดออ
