พยัคฆราช

[คอนโดหรู] "คิดถึงที่รักจังเลยค่ะ" มือเรียวลูบไล้ร่องหน้าอกชายหนุ่มที่เพิ่งจะกลับเข้ามาในห้อง "อ้อนแบบนี้อยากได้อะไรอีกล่ะ" "ไม่มีใครรู้ใจซาร่าเท่าคุณอีกแล้วค่ะ" "วันนี้ผมเหนื่อยอยากจะพัก มีอะไรก็รีบพูดมา" "ก็บัตรเครดิตที่คุณให้มามันเกินวงเงินแล้วนี่คะ" ได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความไปให้กับผู้ช่วย เพื่อให้เพิ่มวงเงินในบัตรเครดิตให้กับผู้หญิงคนที่เขากำลังพัวพันอยู่ "คุณน่ารักจังเลยค่ะ" ว่าแล้วซาร่าก็ผลักร่างหนาของอีกฝ่ายล้มลงไปที่โซฟาแบบง่ายดาย "ผมบอกว่าเหนื่อยไงซาร่า" "ซาร่าได้ยินแบบนี้ทุกครั้งที่คุณกลับเข้ามาในห้องนี้" ริมฝีปากบางแนบจูบลงทันทีที่พูดจบ ในเวลาเดียวกันนั้น.. ที่คฤหาสน์หลังใหญ่โตของสิงหราช "แสนสวยจ๊ะ" "คะ" "พรุ่งนี้แม่ฝากบอกให้พยัคฆ์กลับมาที่บ้านหน่อยนะลูก พ่อใกล้จะกลับมาแล้ว" "เออ..ค่ะ" แสนสวยพ่นลมหายใจออกมาเมื่อได้ยินคำไหว้วานจากอัปสรสุดาแม่ของพยัคฆราช "ทะเลาะกันอีกหรือเปล่าลูก" "นิดหน่อยค่ะ" "ถ้าเลี่ยงได้ก็พยายามเลี่ยงไปก่อนนะ" "ค่ะ" คำนี้เธอได้ยินตั้งแต่เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้แล้ว "ถ้าพ่อรู้ว่ายังไม่เลิกกับผู้หญิงคนนั้น พยัคฆ์ได้ถูกพ่อเล่นงานหนักแน่ หนูช่วยแม่หน่อยนะลูก" "ค่ะ" เสียงหญิงสาวตอบออกไปแผ่วเบามากจะไม่ตอบก็ไม่ได้ เรามารู้จักแสนสวยกันบ้าง เธอชื่อนางสาวแสนสวย พิทักษ์วงศ์ แสนสวยได้ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ตั้งแต่คุณยายเสีย คุณยายของเธอก็คือป้าคนที่ช่วยอัปสรสุดา ตอนคลอดอยู่โรงพยาบาลเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ..นั่นก็คือตอนที่คลอดพยัคฆราชหรือหมาน้อย ตอนเจอกันอยู่โรงพยาบาลอีกครั้ง อัปสรสุดาอยากจะรับทั้งสองเข้ามาอยู่ในบ้านด้วยกัน แต่ยายของแสนสวยก็ไม่อยากมารบกวน นางก็เลยช่วยเหลือด้วยการหาที่อยู่อาศัย และช่วยเหลืออีกหลายๆ อย่าง รวมไปถึงการเรียนการศึกษาของแสนสวย พอคุณยายจากไปแล้วแสนสวยก็ไม่เหลือใคร นางก็เลยรับเข้ามาไว้ในบ้านด้วย ตั้งแต่แสนสวยเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ พยัคฆราชก็ไม่ค่อยอยู่ติดบ้าน ..จนกระทั่งทุกวันนี้เขาได้ย้ายออกไปอยู่ที่คอนโด [บริษัท] เช้าวันนี้หญิงสาวถูกเรียกตัวเข้ามาพบในห้องของท่านผู้บริหารระดับสูง ถ้าถูกเรียกตัวเข้ามาแบบนี้เธอรู้ดีว่าต้องมีเรื่องแน่ "เธอทำงานยังไง! ถ้าเรื่องแค่นี้รับผิดชอบไม่ได้ก็ปล่อยให้คนอื่นเขาทำไป" แฟ้มเอกสารที่อยู่ในมือได้ถูกโยนลงบนโต๊ะตรงหน้าของแสนสวย และมันก็เป็นภาพที่ชินตาสำหรับเธอแล้ว "เรื่องอะไรคะ" มือเรียวเอื้อมไปหยิบแฟ้มที่มีปัญหาขึ้นมาเปิดดู "เมื่อวานนี้ฉันได้ส่งไปให้กับแผนกจัดส่งแล้วนี่คะ" "นี่แหละมันคือคำแก้ตัวของคนที่ปัดความรับผิดชอบ" "ฉันไม่คิดจะปัดความรับผิดชอบ แต่ฉันยื่นเรื่องไปที่แผนกนั้นแล้วจริงๆ" ว่าแล้วหญิงสาวก็ถือแฟ้มเอกสารออกจากห้องมาเพื่อที่จะไปแผนกจัดส่ง "ทำไมของถึงส่งออกไม่ทันคะ" "ขอโทษค่ะเมื่อวานนี้ตอนที่คุณเอาเอกสารมาให้..ฉันกำลังคุยโทรศัพท์เรื่องสำคัญอยู่ พอคุยเสร็จฉันก็เลยลืม" "เรื่องสำคัญ? เรื่องอะไรคะ" "ลูกสาวของฉันถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาล" "เป็นอะไร" สีหน้าและท่าทางของหญิงสาวเปลี่ยนไปทันที เมื่อรู้เหตุผลที่งานจัดส่งออกไม่ทัน "เจ็บท้องกะทันหันค่ะ พอไปโรงพยาบาลต้องได้ผ่าตัดไส้ติ่งด่วน" "แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ" "ตอนนี้กำลังพักฟื้นอยู่ค่ะ" "ดีแล้วค่ะที่ไม่เป็นอะไรมาก ทีหลังก็อย่าสะเพร่าแบบนี้อีกนะคะ" ก่อนจะออกจากห้องนั้นมาเธอต้องได้ลอบถอนหายใจ คนตัวเล็กเดินกลับมาที่ห้องของเขาอีกครั้ง "ถ้าส่งออกไปตอนนี้ยังทันอยู่ไหมคะ" "ทัน? แค่ออเดอร์ส่งออก ยังเลทแล้วนี่ใครเขาอยากจะมาทำธุรกิจด้วย" "ช้าไปแค่วันเดียวเอง" "เธอพูดออกมาได้ยังไงว่าวันเดียวเอง เธอรู้ไหมว่าเอกสารนำเข้าต้องได้เดินเรื่องใหม่หมด" "ฉันขอโทษค่ะ เรื่องนี้ฉันผิดเอง" "รู้ตัวว่าผิดก็ดีแล้ว..ช่วยพิจารณาตัวเองด้วย"