ตอนที่ 4 หาทางหนี
1295 คำ
เช้าวันต่อมา
แสงแดดสาดส่องกระทบใบหน้าสวยหวานที่กำลังนั่งหลับในท่าเอนหลังพิงต้นไม้ใหญ่ภายในป่าที่ไม่ไกลจากหลังบ้านที่เธอพักอาศัยอยู่
“อื๊อ”
เสียงอู้อี้ในลำคอขณะที่เมษาค่อยๆลืมตาตื่น
“เช้าแล้วหรอเนี่ย จะเข้าบ้านตอนนี้ก็ไม่ได้อีก โทรศัพท์ก็ลืมไว้ที่ห้องนั้น เฮ่อ”
เมษาหมายถึงห้องหรูภายในโรงแรมของเดนีส
“หิวข้าวจะตายอยู่แล้ว แล้วนี่จะหนีไปไหนดีวะ เงินกับพาสปอร์ตก็อยู่ในบ้าน ถ้าเข้าไปเอาตอนนี้มีหวังพวกมันตามมาจับตัวไปอีกแน่”
เมษานั่งพูดคนเดียวใต้ต้นไม้สูงใหญ่ เธออดทนรอจนถึงเวลาหนึ่งทุ่มกว่าๆ ร่างกายอิดโรยเดินเท้าเปล่ามาที่หลังบ้านแล้วปีนป่ายเข้าไปทางหน้าต่างที่เธอไม่ได้ล็อคไว้
(ตุบ)
“โอ้ย!”
ร่างสาวทรุดลงไปนั่งที่พื้นอย่างไร้เรี่ยวแรงหลังจากที่ปีนหน้าต่างเข้ามาได้
เมษาเดินอย่างทุลักทุเลไปเปิดประตูตู้เย็นเพื่อดื่มน้ำแล้วนำผลไม้กับขนมที่มีออกมากินด้วยความหิวโหย เมื่อนั่งพักจนมีเรี่ยวแรงเธอจึงรีบเดินไปค้นหาหนังสือเดินทางและธนบัตรที่เธอเก็บไว้ใต้หมอนจำนวนหนึ่ง
เมษาสวมกางเกงยีนส์ขายาวสีซีด เสื้อแขนยาวสีดำมีฮูด สะพายกระเป๋าเป้ใบใหญ่เดินทางมาถึงสถานีรถไฟริมินีด้วยการจ้างให้คนรู้จักมาส่งในเวลาเที่ยงคืน
“สวัสดีค่ะ ดิฉันจะเดินทางไปโรมค่ะ”
“เดินทางไปโรมค่าตั๋วที่มีตอนนี้ราคาห้าสิบยูโร รถไฟออกตีหนึ่งครึ่งค่ะ”
“ตกลงค่ะ”
เมษาหยิบธนบัตรยื่นให้เจ้าหน้าที่หญิงวัยกลางคน เมื่อได้รับตั๋วโดยสารรถไฟเรียบร้อย เธอจึงรีบเดินไปหาที่ไม่นั่งในบริเวณที่ลับตาคน
เมื่อใกล้จะถึงเวลาที่ต้องขึ้นรถไฟ เมษารีบเดินไปล้างหน้าภายในห้องน้ำและนำแมสก์มาสวมใส่ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำเพื่อไปขึ้นรถไฟ
“คิดว่าจะหนีฉันพ้นงั้นเหรอ”
น้ำเสียงทุ้มเหี้ยมเกรียมกระซิบข้างๆหูทำให้เมษาหยุดชะงักทันที เธอจำน้ำเสียงนี้ได้
“เดินไปแล้วเลี้ยวซ้าย ไม่งั้นฉันยิงข้างหลังทะลุลำไส้ของเธอแน่”
เขาพูดพร้อมกับจ่อปลายกระบอกปืนบริเวณด้านหลังเหนือขอบกางเกงยีนส์ที่เมษาสวมใส่ เธอไม่ได้ตอบกลับอะไรและยอมเดินไปตามคำสั่งของเดนีสทันที
“ขึ้นรถ!”
(ตุ๊บ)
“โอ๊ย!”
มือหนาข้างซ้ายดึงประตูรถหรูเปิดออก มืออีกข้างออกแรงผลักด้านหลังเมษาจนล้มไปนอนกองบนเบาะข้างคนขับก่อนที่ร่างสูงจะสาวเท้าเดินไปนั่งยังเบาะคนขับ รถหรู Ferrari Purosangue คันสีดำขับออกจากสถานีรถไฟริมินีมุ่งหน้ากลับไปยังซานมารีโนด้วยความรวดเร็ว เมษาทำได้เพียงนั่งนิ่งและมองคนขับด้วยหางตาเท่านั้น
“ฉันคิดบัญชีย้อนหลังแน่ กล้ามากเลยนะ”
“กล้าอะไร”
“อย่ามาทำเป็นพูดเหมือนโง่ เธอถีบลูกชายของฉันเต็มๆ แถมยังคิดจะหนีอีก”
“ฉันเพิ่งจะรู้นะว่านายมีลูกมีเมียแล้ว”
“เธอเอาอะไรมาพูด ฉันจะไปมีลูกมีเมียตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ก็นายบอกว่าฉันถีบลูกชายของนาย ก็แสดงว่านายมีลูกมีเมียแล้ว แล้วไหนล่ะลูกชายของนายฉันไปถีบตั้งแต่เมื่อไหร่”
“หึ ยัยนี่ชักจะยั่วโมโหมากไปแล้วนะ ฉันรู้ว่าเธอรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร”
“แล้วหมายถึงอะไรก็พูดมาสิ ฉันยังไม่เคยเห็นลูกชายของนายเลย แล้วฉันจะไปเตะไปถีบได้ยังไงกัน”
(เอี๊ยดดดด)
“อ๊ายยย! เบรคทำไมเนี่ย จอดรถทำไม หัวทิ่มเลยเห็นไหม”
รถหรูหยุดจอดกระทันหันริมไหล่ทาง
“ฉันก็จะเปิดให้เธอดูไงว่าลูกชายของฉันมันเป็นแบบไหน”
มือหนาเตรียมปลดตะขอกางเกงสแล็คสีดำแต่กลับถูกฝ่ามือเล็กพยายามกระชากข้อมือของเขามาจับไว้แน่นเพื่อไม่ให้เขาทำเรื่องอุจาดตา
“อย่านะ! นายหยุดเดี๋ยวนี้เลย ฉันไม่อยากเห็นหรอก ไอ้กระเจี้ยวเล็กๆของนายน่ะ”
“นี่เธอกล้าดูถูกว่าลูกชายฉันเล็กงั้นเหรอ จับออกมาตบปากดีไหมฮะ”
“ก็มันเล็กจริงๆ ถีบยังไม่โดนเลย”
“ก็ได้ ฉันจะเอามันออกมาฟาดปากหมาๆของเธอ จะได้รู้ว่ามันใหญ่หรือเล็ก”
“ไอ้โรคจิต!”
“โรคจิตตรงไหนวะ”
“ก็โรคจิตตรงที่จะเปิดก*******วเล็กๆออกมาโชว์ไงล่ะ”
“คำก็เล็กสองคำก็เล็ก ของผัวเธอมันใหญ่มากหรือไงวะ”
“....”
“ถ้าขืนยังพูดมากพูดว่าของฉันเล็กอีกครั้ง ฉันจับฟาดปากเธอแน่ และอย่าคิดหนีอีก ถ้ารอบนี้เธอหนี ฉันยิงจริงๆ แล้วจะได้รู้ว่าคนอย่างฉันไม่ได้พูดเล่น เธอยังรู้จักฉันน้อยไป”
“พูดจบหรือยัง”
“ถามทำไม”
“ถ้าพูดจบแล้วก็รีบขับรถไป ฉันง่วงโว้ย”
“หึ ง่วงก็นอนสิวะ ตื่นขึ้นมาจะได้รีบไปขายตัวใช้หนี้ รับรองเธอได้ทำงานใช้หนี้จนฟ้าเหลืองแน่ๆ ฮ่าๆ”
น้ำเสียงหัวเราะของเขามันช่างน่ากลัวจนเมษาขนลุกไปทั้งตัว รถสปอร์ตหรูขับไปตามท้องถนนในยามวิกาล เมษานั่งหลับหัวสัปหงกจนคนขับรำคาญต้องจอดรถกดปรับเบาะแล้วใช้มือหนาดันศรีษะของเมษาให้ล้มลงนอนราบไปกับเบาะ
“ทำไมกูต้องมาดูแลนังนี่แบบนี้ด้วยวะ คนบ้าอะไร นอนขี้เซาฉิบ หึ คอยดูเถอะ กูจะจับไปขายให้ไอ้พวกเศรษฐีข้ามชาติ หุ่นแบบนี้รายได้ดีแน่นอน ไอ้โดวี่ไม่เอาก็ช่างมัน ถุย...ทำเป็นบอกไม่เอาผู้หญิงมีลูกมีผัว”
เดนีสบ่นประชดในขณะที่เขากำลังขับรถเดินทางต่อ
รถสปอร์ตหรู Ferrari Purosangue ขับมาจอดภายในลานจอดส่วนตัวชั้นใต้ดิน
“ตื่นได้แล้วโว้ย”
“อื๊อออ อย่ารบกวนคนจะนอน”
มือหนาเขย่าไหล่เล็กรัวๆ แต่เมษาก็ยังไม่ยอมลืมตาตื่น แถมยังหลับลึกไปอีก
“เอาไงดีวะ ปล่อยให้นอนตรงนี้ตื่นมาก็หาทางหนีอีกแน่ๆ ไอ้สามตัวนั้นก็ต้องดูแลแขกในคาสิโน”
เดนีสหมายถึงลูกน้องคนสนิททั้งสาม
“ตื่นดิวะ!”
“...”
ไม่มีเสียงตอบกลับจากเมษา เธอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า เดนีสจำใจช้อนอุ้มร่างเลิกอวบอิ่มออกจากรถหรูแล้วขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่ 20
สายตาคมจ้องมองใบหน้าสวยหวานที่กำลังหลับตาพริ้ม เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาสวยและมีเสน่ห์มาก
“หึ ถ้าไม่ติดว่าเคยมีลูกมีผัวมาแล้ว โดนจับมาเป็นนางบำเรอฉันแน่ยัยบ้า...นี่กูคิดบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย”
เดนีสบ่นพึมพำจนกระทั่งประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้น 20
(ตุ๊บ)
“โอ๊ย!”
ร่างสาวถูกทิ้งลงตรงโซฟาจนกลิ้งตกลงมาที่พื้น
“ตื่นได้แล้วเหรอ ยัยขี้เซา ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำ จะได้ไปขายตัว แขกรออยู่ คราวนี้เธอได้มีเงินมาใช้หนี้ฉันแน่ๆ ไปอาบน้ำ ฉันจะให้คนเอาชุดมาให้เปลี่ยน แขกรายนี้เขาไม่สนอดีตของเธอหรอก รับรองว่าเธอจะได้ขึ้นสวรรค์หลายรอบแน่ๆ ฮ่าๆ”
----------------------------------
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ ตอนหน้าสนุกแน่นอนค่ะ แซ่บด้วย🥰
- ผู้เขียน
