ตอนที่ 2 หนีเสือปะจระเข้
952 คำ
“เธอคิดว่าเธอเป็นเจ้านายของฉันหรือไง ถึงได้มาออกคำสั่งน่ะ”
“ฉันไม่ได้ออกคำสั่งกับคุณ ฉันแค่ต้องการให้คุณช่วยพาฉันหนีไปจากพวกนั้น มันคือคำขอร้องไม่ใช่คำสั่งนะคุณ”
“เธอบอกมาก่อน ว่าเธอชื่ออะไร บ้านอยู่ที่ไหน แล้วทำไมคนพวกนั้นถึงต้องตามเธอมา”
“ฉันชื่อเมษา บ้านอยู่ตรงเนินเขาโน้น ผู้ชายสองคนนั้นมาทวงหนี้คนในบ้าน แต่พวกเขาไม่อยู่ มันก็เลยจะจับฉันไปขายให้พวกเศรษฐีในคาสิโน แต่ฉัน...เร็วสิคุณ นั่นรถพวกมันมาแล้ว ไปเร็ว!”
ยังไม่ทันที่เมษาจะพูดจบ สายตาก็มองไปเห็นรถคันที่จอดอยู่หน้าบ้านเธอกำลังขับมาใกล้
(บรึ๊นน บรึ๊นน)
“นี่คุณ จะเบิ้ลรถอีกนานไหม ไปสิ มันมาถึงแล้ว!”
(เอี๊ยดดดดด)
(บรึ๊นนนนนน)
ทันทีที่รถสปอร์ตหรู Ferrari Roma คันสีดำขับมาจอดตรงหน้ารถบิ๊กไบค์ ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาแต่แฝงไปด้วยความร้ายลึกรีบบิดคันเร่งขับรถสวนทางไปด้วยความรวดเร็ว ทำให้รถหรู Ferrari Roma รีบเร่งหาทางกลับรถแล้วขับตามไปทันที
“คุณๆ ขับเร็วๆได้ไหม พวกมันตามมาอีกแล้ว”
ลำแขนเล็กถือวิสาสะกอดเอวหนาไว้แน่น หน้าอกใหญ่โตบดเบียดแผ่นหลังหนาจนคนขับรู้สึกวูบวาบขึ้นมาทันที แม้ว่าตัวเขาจะสวมเสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำ แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าคนที่ซ้อนท้ายนั้นมีขนาดหน้าอกอวบใหญ่แค่ไหน
“โถ่เอ้ย มาตื่นอะไรตอนนี้วะ”
เขาหมายถึงแก่นกายที่กำลังขยายใหญ่แบบไม่เลือกเวลา
“เมื่อกี๊คุณว่าอะไรนะ”
“ไม่มีอะไร”
“ถ้าไม่มีอะไรก็รีบขับสิคุณ มันมาแล้ว”
“เธอไม่ต้องกลัวหรอก พวกมันตามไม่ทันแน่นอน”
“คุณเล่นขับช้าแบบนี้ ทำไมมันจะตามไม่ทันล่ะ”
“ฉันบอกว่าพวกมันตามไม่ทันก็คือตามไม่ทันสิวะ เป็นใครถึงได้กล้ามาเถียง เดี๋ยวก็ปล่อยลงข้างทางเลยนี่”
“เออๆ ไม่เถียงก็ได้ ขับไปเถอะ”
และสิ่งที่เขาพูดมันก็เป็นจริง รถสปอร์ตหรูคันสีดำไม่ได้ขับแซงขึ้นมา แต่กลับขับช้าลงจนรถคันดังกล่าวหายลับไปกับตา
“พวกมันไม่ตามมาแล้ว”
“อืม”
“แล้วคุณจะเร่งเครื่องทำไม อย่าขับเร็วสิฉันกลัวนะ”
(บรึ๊นนนน)
“ว้ายยยยย!”
“เธอจะแหกปากไปเพื่ออะไรกัน”
“แล้วคุณจะขับเร็วไปเพื่ออะไร พวกมันไม่ได้ตามมาแล้ว ตอนฉันบอกให้คุณขับเร็วๆคุณก็ไม่ขับ พอมันไม่ตามคุณก็มาขับเร็ว บ้าหรือเปล่า”
“....”
“แล้วนี่คุณจะพาฉันไปไหน นี่มันกลางเมืองภูเขาสูงนะ”
“ไม่ต้องถามมาก ถึงแล้วก็รู้เองแหละ”
รถบิ๊กไบค์ Ducati คันสีแดงขับเข้าไปจอดภายในโรงแรมหรูบนเนินเขาสูงกลางเมืองซานมารีโน่
“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”
เมษาเอ่ยถามในขณะที่เธอก้าวขาลงจากรถบิ๊กไบค์ ดวงตากลมโตมองไปรอบๆโรงแรมหรู
“ตามฉันมา เดี๋ยวก็รู้เองแหละ”
ร่างสูงเดินนำเข้าไปในโรงแรมดัง พนักงานต่างก็พากันโค้งศีรษะให้กับชายคนดังกล่าว
“คุณเป็นแขกที่มาพักที่นี่บ่อยหรือไง ถึงได้เดินเข้าออกได้สะดวกขนาดนี้”
เมษาเอ่ยถามชายหนุ่มร่างสูงประมาณ 185 เซนติเมตร ในขณะที่เธอก้าวขาเข้าไปในลิฟต์
“เธออย่าถามให้มันมากได้ไหม บอกให้ตามมาก็แค่เดินตามมา”
“ฉันไม่เข้าใจเลยทำไมฉันต้องมาฟังคำสั่งของคุณด้วย ฉันไม่น่าขอร้องให้คุณช่วยแต่แรกเลย”
“....”
ร่างสูงก้าวขาออกจากลิฟท์ทันทีที่ประตูเปิดออกยังชั้น 20 ร่างอิ่มเอิบส่วนสูง 165 เซนติเมตร เดินตามหลังมาติดๆ
“นั่งลงตรงนั้น”
น้ำเสียงทุ้มออกคำสั่งทันทีที่เดินเข้ามาภายในห้องพักสุดหรูและกว้างขวาง เมษานั่งลงโซฟาพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง
(ก๊อกก๊อกก๊อก)
“เข้ามา”
(แอ๊ดดดด)
“นายครับ”
“พวกมึงยังจะกล้าหน้าด้านโผล่หัวมาให้กูเห็นอีกหรอวะ ก็แค่ผู้หญิงตัวคนเดียวต้องให้ถึงมือกู ไสหัวไปให้พ้นแล้วไปตามไอ้มาร์โก้มา!”
“ครับนาย/ครับนาย”
“นี่พวกแกมันแก๊งเดียวกันหรอวะ!”
เมษาขึ้นเสียงถามคนตรงหน้าด้วยท่าทางตกใจเมื่อเห็นนายเดลล่าและนายดีนยืนก้มหน้าให้เจ้านายดุด่า
“กูบอกให้ออกไปแล้วไปตามไอ้มาร์โก้มาไง”
“ครับๆ”
“แกจับฉันมาทำไม ฉันไม่น่าขอร้องให้แกช่วยเลย ไอ้พวกคนเลว”
“ถ้าเธอยังกล้าปากดีด่าฉันอีก ฉันยิงทะลุสมองแน่”
มือหนาหยิบปืนจากลิ้นชักขึ้นมาเล็งใส่หน้าเมษาในระยะห่างเพียงไม่กี่ก้าว เมษาถึงกับตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ
(แอ๊ดดดดด)
“นายให้สองคนนั้นตามผมมามีอะไรหรือเปล่าครับ”
“จับนังนี่ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด แล้วเอามันไปรับแขกในคาสิโนห้องวีวีไอพี หุ่นแบบนี้รับแขกไม่กี่ครั้งก็คงปลดหนี้หมด”
“ครับนาย”
(พรึ่บ)
“กรี๊ดดดดด ปล่อยฉัน!”
--------------------------------
ผู้ชายอะไรช่างใจร้ายกับเมษาจริงๆ เขาเป็นใครกันนะ แล้วเมษาจะหนีไปได้หรือจะถูกจับไปขาย มาลุ้นกันต่อตอนหน้าค่ะ
- ผู้เขียน
