วันต่อมา
ช่วงสายๆเอเดนขับรถพานารินมาส่งที่บ้าน นารินเดินเข้ามาในบ้านด้วยสภาพที่หมดเรี่ยวแรงเพราะตั้งแต่เที่ยงคืนของเมื่อคืนเอเดนพึ่งจะให้เธอนอนตอนฟ้าสว่างนี่เองซึ่งนับเวลาถึงตอนนี้ก็แค่สองชั่วโมง
“ มีอะไรให้รินกินบ้าง ”
นารินทิ้งตัวลงโซฟาเช่นคนหมดแรงได้ยินเสียงดังมาจากในครัวเลยรู้ว่าญาดาอยู่ในนั้น ญาดาออกมาพร้อมข้าวผัดจานหนึ่ง เดินเอามาวางให้นารินถึงที่
“ ไม่ได้ไปเรียนหรอ ”
นารินหายไปตั้งแต่เมื่อคืนวานวันนี้พึ่งจะกลับมาบ้าน
ญาดาจึงเอ่ยถามน้องแต่จากสภาพของนารินญาดาก็พอเดาออกว่านารินคงจะไปนอนค้างอ้างแรมกับผู้ชายตามเคย
“ ไม่ไปขี้เกียจ ”
นารินตอบปัดๆ เธอเพลียจะแย่อยู่แล้วแค่อยากทานข้าวสักคำญาดาก่อนไปนอนญาดาก็มาเซ้าซี้อยู่ได้
“ แต่เทอมนี้รินขาดเรียนบ่อยแล้วนะเดี๋ยวก็ไม่มีสิทธิ์สอบหรอก ”
ญาดาเตือนน้องด้วยความเป็นห่วงแต่สำหรับนาริน ญาดาก็เป็นแค่พี่สาวที่ชอบบ่นและยุ่งเรื่องส่วนตัวของเ
