สองวันต่อมา...
ช่วงเปิดเทอมแรก ๆ เต็มไปด้วยกิจกรรม ฉันต้องเข้ารับน้องและต้องเข้าร่วมกิจกรรมประกวดดาวที่ลงสมัครไว้ด้วย แม้ว่าน้ำไนล์จะมีท่าทีไม่พอใจฉัน แต่ฉันก็บอกเขาไปว่าฉันถอนตัวไม่ได้แล้ว
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงตรง ฉันมาหาแม่ที่โรงพยาบาล ร่างกายของแม่ทรุดลงทุกที แม้ว่าจะมีความหวังขึ้นมา แต่ก็ใช่ว่าเราจะสมหวังนะ
“เป็นไงบ้าง ได้เรียนหรือยัง”
“ยังเลยค่ะ มีแต่กิจกรรม” ฉันยิ้มให้กับใบหน้าซีดเซียวของแม่ แม่เพิ่งตื่นน่ะ
“แล้วน้ำไนล์ไม่ได้มาด้วยเหรอลูก”
“ไม่ได้มาค่ะ”
“ทะเลาะกันเหรอ แม่นึกว่าเราสองคนรักกันดี”
“รัก บ้า...แม่พูดอะไรน่ะ” ฉันตกใจที่แม่พูดอย่างนี้ ไม่คิดว่าแม่จะคิดเรื่องของฉันกับน้ำไนล์เลยเถิดไปไกลมากขนาดนี้
“หึ แม่ดูออกนะ ฮ่า ๆ ดูสิเขินใหญ่เลย”
“เราไม่ได้คบกันนะ น้ำไนล์เป็นแค่เพื่อน” ฉันว่าฉันโกหกไม่เนียนแน่เลย แม่ถึงได้มองฉันด้วยสายตากรุ้มกริ่มแบบนี้
“...กับพอร์ชลูกไม่ได้มอง
