-เขินอาย-
ฉันรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป และก็รู้ตัวดีว่าน้ำไนล์กำลังจ้องมองฉันอยู่ ถ้าเขาเฉยชากับฉันมาก ฉันก็จะประชดเขาอย่างนี้แหละ
“จริงเหรอครับ หึ...” ผู้ชายตรงหน้าฉันเขาหน้าตาดีมาก ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างฉัน คนอย่างเขินอายที่เติบโตในสลัมจะมีโอกาสมานั่งท่ามกลางผู้ชายหน้าตาดีแบบนี้ แถมยังเป็นกลุ่มคนมีเงินอีก ให้ตายสิ...ฉันไม่เคยคิดเลย
“จริง ฉันยืนยันอีกเสียง คิก ๆ คนสวย คนโสดก็ต้องฮอตหน่อยนะ เนี่ย...เขินอายว่าที่ดาวมหา’ ลัย” น้ำไนล์หันมามองฉันทันที ก่อนที่ฉันจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ทว่าสายฟ้าที่ได้ยินอย่างนั้นถึงกับหันมาถามแทบไม่ทัน
“จริงเหรอ งี้ก็มีหนุ่ม ๆ มารุมเธอเยอะเลยอ่ะดิ”
“หึ นิดหน่อย” อันนี้ฉันตอบ ฉันตั้งใจกวนประสาทน้ำไนล์ ดูเหมือนว่าจะได้ผลเสียด้วย ฝ่าหนาถึงเอื้อมมาดึงขวดเหล้าไปรินใส่แก้วตัวเองเพิ่มมากขึ้นขนาดนี้
“ทำไมถึงได้ประกวด เธอเป็นรุ่นน้องเหรอ” ผู้ชายที่ฉันเพิ่งเจอครั้งแรก
