เมียพ่อเลี้ยง | 3

1342 คำ

“อีกสามวันถ้ามันไม่มีเงินจ่ายค่าดอกก็บอกให้เอาเด็กผู้หญิงคนนี้มาขัดดอก” ผมพูดขึ้นก่อนจะยกยิ้มเพราะเด็กผู้หญิงในโทรศัพท์ของมหันต์ “ปกตินายไม่เอาผู้หญิงมาขัดดอก” มหันต์พูดขึ้นต่อทันที ก็ตามอย่างที่มันว่านั้นแหละปกติผมไม่เอาผู้หญิงพวกนี้มาขัดดอกเพราะทุกคนที่เสนอตัวจะมาขัดดอกกับผมต่างหวังรวยทางรัดจะจับผมกันทั้งนั้น ผมจึงตัดปัญหาพวกนี้ออกไปเพื่อไม่ให้ชีวิตมีสิ่งน่ารำคาญมาพัวพัน “มึงเสนอเองไม่ใช่หรือไง” ผมถามมันขึ้นทันทีเพราะมันก็คือตัวตั้งตัวตีบอกผมออกมาเองว่าผัวนางมาลีมีลูกสาว “ก็ผมเห็นว่าเธอดูตรงสเปคนาย” ก็จริงอย่างดีมันว่า ตัวเล็ก น่ารัก ผิวขาวๆ ตรงสเปคผมทุกอย่าง “ตามนั้นอีกสามวันไปบอกมันแบบนี้” ผมพูดขึ้นต่อทันทีก่อนจะเปิดไอแพดเช็คยอดผลไม้ที่จะต้องส่งออก “มีแววว่าพวกผมจะได้นายหญิง” ไอ้มหันต์พูดขึ้นต่อทันที “เด็กขัดดอกก็คือเด็กขัดดอกกูไม่มีวันเอามาเป็นนายหญิง” ผมตอบกลับทันที “แล้วนายจะเอาเด็กคนนั้นมาทำไมถ้างั้นปล่อยน้องมันให้ไปมีชีวิตดีๆไม่ดีกว่าหรอครับ” มันพูดขึ้นอีกครั้ง “มึงสอนกู” ผมถามขึ้นอย่างเอาเรื่องเพราะต่อให้มันเป็นลูกน้องคนสนิทแต่พูดแบบนี้ผมก็ไม่ชอบ “ผมแค่สงสัยครับปกตินายไม่เคยอยากเอาใครมาเป็นตัวขัดดอกแต่กลับคนนี้” มันพูดขึ้นทันที นั่นสิปกติผมไม่เป็นแบบนี้แต่กับคนนี้ทำไมถึงเป็น “กูก็เอามาสนองตัณหาตัวเองไงไอ้มหันต์” ผมตอบกลับอีกครั้งก่อนจะปัดมือให้มันออกไปจากห้องเพราะยิ่งพูดมากก็ยิ่งรำคาญ ผมเป็นคนชอบอยู่เงียบๆคนเดียวไม่ชอบให้คนมาวุ่นวายหรือสิงสุงยกเว้นเพื่อนฝูงและคนสนิทเท่านั้น 3 วันผ่านไป “มึงจะไปหรือยังไอ้มหันต์” ผมถามขึ้นทันทีเมื่อไอ้มหันต์เดินผ่านหน้าบ้านพักของผม “กำลังจะไปแล้วครับ ไอ้เด็กพวกนั้นเตรียมรถให้อยู่” มันตอบกลับมาทันทีก่อนจะทำท่าจะเดินไปที่รถ ผมที่เห็นแบบนั้นก็เดินตามมันมาติดๆ “นายจะไปไหนครับ” มันถามผมขึ้นทันที “ไปกับมึงไง” ผมตอบกลับทันทีก่อนจะเปิดประตูนั่งด้านหน้าส่วนไอ้มหันต์ก็เปิดประตูเข้าที่นั่งคนขับ “คิดยังไงจะไปกับผมครับ” “คิดว่าทำไมมึงอยากรู้เรื่องของกูนัก” ผมตอบกลับทันทีก่อนจะหันไปมองหน้ามันนิ่งๆ “ใกล้ถึงแล้วครับนายใจเย็นๆนะ” มันพูดขึ้นอีกครั้ง “เออขับไปอย่าพูดมาก” ผมตอบกลับทันทีก่อยจะเปิดไอแพดเช็คงานเพราะวันนี้ช่วงเย็นผมต้องเข้าไร่ไปเช็คของในโกดังสักหน่อยเพราะใกล้ถึงช่วงส่งออกแล้ว ภายในเวลาไม่นานนักไอ้มหันต์ก็จอดรถหน้าบ้านไม้หลังเล็กๆสองชั้น สภาพภายนอกดูร่มรื่นน่าอยู่แต่ผิดกับข้างในที่ข้าวของเครื่องใช้แทบไม่มี “นางมาลี นางมาลีโว้ยยย” เสียงไอ้มหันต์ตะโกนขึ้นทันทีก่อนที่นางมาลีจะเดินดุ่มๆออกมา “พะ…พ่อเลี้ยง” นางมาลีดูตกใจไม่น้อยเลยแหละที่เห็นผมก่อนที่เธอจะทรุดนั่งคุกเข่าลงกับพื้นส่วนผมก็หย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาเก่าๆกลางบ้าน “ไหนละค่าดอก” ผมถามขึ้นทันทีก่อนจะหยิบปืนจากด้านหลังออกมาแค่เอามาขู่ไม่ได้เอามาทำอะไรหรอกอยากเห็นปฏิกิริยาก็เท่านั้น “พะ…พ่อเลี้ยงคือฉัน..ฉันยังไม่มี” นางมาลีตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “มึงไม่ได้บอกหรือไงว่าสามวันจะมาเก็บดอก” ผมหันหน้าไปถามไอ้มหันต์ทันที “บอกครับและคิดว่านางมาลีคงคงจะรับรู้ ตอนนั้นมีเด็กผู้หญิงคนนึงยื่นอยู่ด้วยนิเรียกมาเป็นพยานได้” ไอ้มหันต์พูดขึ้นต่อทันที “มันไม่อยู่หรอก อีเมษามันบ้าผู้ชายออกไปร่านตั้งแต่เช้า” ไม่รู้หรอกว่าคำพูดที่ออกมาจากปากผู้หญิงคนนี้เชื่อมากแค่ไหน แต่ที่รู้ๆวันนี้ผมมาเสียเที่ยว “ถ้ามึงไม่มีเงินจะคืนมึงก็ต้องเอาอะไรมาแลก” ผมพูดขึ้นทันที “ในบ้านฉันพ่อเลี้ยงอยากได้อะไรยกไปได้เลยฉันให้ทุกอย่าง” นางมาลีตอบกลับมาแต่อยากรู้นักว่าข้าวของในบ้านนี้มีอะไรตีราคาได้บ้าง “โซฟาเน่าๆ ตู้โชว์เก่าๆ มึงคิดว่าของพวกนี้กูเอาไปทำอะไรได้ละ” ผมยกขาไขว้ห้างพร้อมกับถามขึ้นทันที “แล้วพ่อเลี้ยงต้องการอะไรของในบ้านฉันก็มีเท่านี้” นางมาลีตอบกลับมาทันที “ลูกสาวของมึง” ผมพูดขึ้นทันทีเพราะอะไรที่ผมอยากได้ผมก็ต้องได้มันมาให้ได้ “อีเมษามันไม่ใช่ลูกฉัน อีกอย่างคนร่านๆแบบมันมีค่าถึงสองแสนเลยรึ” “ถ้าปากหมาๆของมึงโดนด้ามปืนกูตบคงจะได้เอาเลือดชั่วๆออกได้บ้างไหมนะ” ผมถามขึ้นทันทีก่อนจะแกว้งปืนขึ้นไปมา รู้สึกไม่ชอบใจสักนิดที่นางมาลีพูดถึงเด็กผู้หญิงคนนั้นแบบนี้ “กูจะยกหนี้ให้พร้อมกับให้เงินมึงอีกสองแลกกับเด็กผู้หญิงคนนั้น” ผมพูดขึ้นทันที “อีเมษามันมีดีอะไรทำไมพ่อเลี้ยงอยากได้มันนัก” นั่นสินะเห็นแค่รูปมีดีอะไรหนักหนาทำไมผมถึงอยากได้นัก “มึงไม่น่าจะมีสิทธิ์ถามนะ” ผมตอบกลับทันที “พรุ่งนี้ฉันจะพามันไปให้พ่อเลี้ยงที่บ้านแต่ฉันว่าสองล้านน้อยไปสำหรับค่าตัวอีเมษา” คิดไว้แล้วว่าคนบ้าการพนันเห็นเงินแก่เงินอย่างนางมาลีคงไม่ยอมจบที่สองล้าน “มึงอยากได้เท่าไหร่ละ” ผมถามกลับทันทีอยากรู้เหมือนกันคนหน้าเงินอย่างมันต้องการสักเท่าไหร่กันเชียว “ยกหนี้พร้อมเงินสดห้าล้านแลกกับตัวอีเมษา” นางมาลีตอบกลับมาทันทีและมันน้อยกว่าที่ผมคิดไปนิดนึงนะจำนวนเงินห้าล้านเนี่ย “กูยกหนี้ให้พร้อมเงินสิบล้านแล้วไสหัวออกไปจากชีวิตเด็กคนนั้น” ผมพูดขึ้นทันที “พ่อเลี้ยง” ผมยกมือขึ้นเบรกทันทีเมื่อรู้ว่ามหันต์จะพูดอะไร “ฉันตกลง ถ้าฉันได้เงินฉันจะไม่มายุ่งกับอีเมษาเลย ฉันจะอยู่ของฉัน” นางมาลีตอบกลับทันควันก่อนจะทำสีหน้าระรื่น “ดี พรุ่งนี้บ่ายสองกูต้องเห็นหน้ามึงกับเด็กผู้หญิงคนนั้นหน้าบ้านกู” ผมพูดขึ้นทันทีก่อนจะเดินออกมาทันที “สิบล้านไม่มากไปหรอครับนาย” นั่นไงกะแล้วว่ามันต้องพูดเรื่องนี้แน่ๆ “น้อยไปด้วยซ้ำ” ผมตอบกลับทันที “นายดูสนใจเธอ” ไม่หรอกผมไม่ได้สนใจเธอผมแค่อยากได้เธอ “แล้วไงถ้ากูสนใจแล้วมันทำไม” ผมถามขึ้นอีกครั้งไม่รู้ว่าไอ้มหันต์มันเป็นลูกน้องหรือพ่อผมกันแน่ ต่อให้มันจะเป็นลูกน้องแต่การใช้ชีวิตผมกับมันเหมือนเพื่อนกันมากกว่าเพราะช่วงอายุที่ไม่ห่างกันมาก “สงสัยครับปกตินายไม่สนใจใคร” “ก็บอกแล้วไงอยากได้มาสนองตัณหาตัวเอง” “เธอดูยังเด็ก” “เดี๋ยวก็โตแต่ถ้าเกินสิบแปดก็คงไม่รอด” ❤️ ไม่สนใจ ไม่ได้สนใจนะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more