“ครีมเป็นเมียนะคะ ไม่ใช่ตุ๊กตายางไร้ชีวิตจิตใจ ไร้ความรู้สึก มีหน้าที่แค่นอนนิ่งๆ รอคุณอยู่บนเตียง”
นับแสนดูอารมณ์ดีขึ้นมาครามครัน เลยพ่นเสียงเบาราวกระซิบที่ข้างใบหูเล็กขาวสะอาด
“รู้อะไรมั้ย อย่างฉันไม่เคยต้องพึ่งตุ๊กตายางสักที เพราะเงินในกระเป๋าฉันมันมากมายพอจะหาสิ่งที่ดีกว่านั้น... และเธอก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่เงินของฉันซื้อหามาอย่างง่ายดาย”
“ครีมไม่คิดอยากจะได้เงินคุณสักบาท พูดแบบนี้ก็ดีค่ะ ครีมกะว่าจะบอกคุณแต่ยังไม่มีโอกาส เมื่อวานคุณลุงคุณป้าครีมท่านเอาเงินสดไปเข้าบัญชีให้เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวครีมจะคืนให้คุณทั้งหมด เครื่องเพชรเครื่องทองทั้งหลาย รวมสินทรัพย์อย่างอื่นที่ต้องทำเรื่องเอกสาร คงต้องรอหน่อย แต่ครีมรับปากว่าจะคืนคุณแสนให้ครบแน่นอนค่ะ ไม่ต้องห่วง”
คราวนี้คนโดนตอกหน้าอารมณ์ขึ้นสูงจนเกือบทะลุเพดาน อะไรที่เขาให้เธอไปแล้วเขาไม่เคยคิดจะทวงคืนสักอย่าง แล้วยายปีศาจนี่กล้าดียังไงที่ทำ
