บทที่ 14
1464 คำ
“อื้ม... คุณแสนอย่า” คาริสาพยายามห้ามจูบหวานซ่านทรวงนี้ คบกับเขามาเกือบสามเดือน เธอโดนเขาปล้นจูบไปแล้วจนนับไม่ถ้วน ยังไม่นับรวมไอ้ที่เต็มใจเองอีก จากที่เคยขัดขืน เขินอาย ตอนนี้มันเริ่ม ‘ชิน’ และ ‘ชอบ’ ไปโดยปริยาย
“อย่าห้ามผม เพราะถ้าห้าม ผมจะจับครีมเข้าหอซะตอนนี้ !”
นับแสนผละออกมาขู่เพียงนิดแล้วก็ก้มลงชมชิมความหวานชื่นใจที่มีกลิ่นส้มอ่อนๆ ต่อ เขาเพิ่งรู้ถึงประโยชน์ของไอ้ลูกอมหลากสีปัญญาอ่อนที่หญิงสาวชอบซื้อเป็นห่อๆ จากห้าง ว่าเวลามันอยู่ในปากเจ้าหล่อนรสชาติมันหอมหวานเพียงใด
แม้พยายามบอกตัวเองว่าเขาก็แค่ล่อลวงให้คาริสารักและหลงเขาเข้าไปอีก แต่นับแสนก็ต้องคอยปรามตัวเองอยู่บ่อยๆ ว่าเขาดูจะทำอะไรเกินความจำเป็นไปหลายครั้ง... อย่างเช่นครั้งนี้
เจ้าสาวคนสวยหลบวูบ ทำให้จมูกและปากคมๆ แสนร้ายกาจพลาดเป้าไปถูไถแถวแก้มนวลแทน
“คุณแสนดื้อ...”
“ผมไม่ใช่เด็ก แล้วก็ห่างไกลจากคำนั้นเยอะ” เขาส่งสายตาเป็นประกายพร้อมสะกดคนใจอ่อน “นะ ขอจูบหน่อย นิดเดียว แล้วผมจะออกไป”
“อื้อ” นับแสนขอแต่เหมือนจะไม่รอคำอนุญาตเลยสักนิด เพราะเขาใจร้อนจนน่าตี... ไหนบอกไม่ใช่เด็ก ที่พูดไม่รู้เรื่องและเอาแต่ใจอย่างนี้เนี่ยแหละ เด็กชัดๆ ! “แต่แขกรออยู่ข้างนอกนะคะ”
ก็ช่างหัวมันสิ ! นับแสนอยากจะบอกแบบนั้น แต่เขาก็ทำเพียงยิ้มมุมปากแล้วปะเหลาะออกไปด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม
“ไม่นานหรอกครับ ผมทำเวลาเก่ง”
“งะ... งั้นก็ได้ค่ะ อีกนิดเดียวนะคะ”
หากแต่เจ้าสาวจะรู้ว่าเจ้าบ่าวของเธอไม่ได้เหมือนคนทั่วๆ ไป
คาริสาคงไม่ยอมตกลงปลงใจกับสายตาอ้อนวอนของเสือร้ายเด็ดขาด
เมื่อได้รับคำอนุญาตที่เขาก็ขอไปงั้นๆ ไม่ได้สลักสำคัญอะไร เพราะถึงเจ้าหล่อนไม่ยอมนับแสนก็มีวิธีทำให้หญิงสาวเนื้อตัวอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอดของเขาจนได้นั่นละ
เจ้าสาวต้องยกแขนคล้องลำคอแกร่งเอาไว้เป็นหลักยึดก่อนที่จะหมดแรงหงายเงิบไปกับแรงจูบสูบวิญญาณของสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย
“รู้มั้ยว่าผมต้องห้ามใจเท่าไรไม่ให้อุ้มครีมไปที่เตียง” คนเป็นสามีผละออกมาพร้อมหอบหนักๆ เบนสายตาไปที่เตียงสีฟ้าอย่างมีความหมาย
แต่ยังไม่ทันที่ภรรยาจะมีถ้อยคำใดหลุดออกมาจากริมฝีปากฉ่ำวาว เจ่อน้อยๆ เพราะแรงบดจูบจากสามี คนที่บอกว่าตัวเองทำเวลาเก่งก็รั้งเธอเข้าไปจูบอีก... และจูบอีก
มือใหญ่เลื้อยไปทั่วแผ่นหลังบอบบาง แรงกระชับหนักเบาตามแรงจูบ ยิ่งลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กได้ดังใจ แรงจากฝ่ามือมัจจุราชก็ยิ่งหนักแน่นขึ้น ไม่นานเกินรอความต้องการจะสัมผัสก้อนเนื้อขนาดแม่พันธุ์ชั้นดีก็ได้รับการตอบสนอง มันช่างคัดแน่นละมุนมือยิ่งคลำยิ่งเพลิน ยิ่งบีบยิ่งมัน !
“ยะ... อย่าค่ะ ห้องไม่ได้ล็อก”
“ไม่มีใครเข้ามาหรอกน่า แต่ถ้ามีใครหลงเข้ามาจริงๆ ผมคงต้องแสดงหนังสดให้เขาดูเพื่อไล่พวกเขาไปแล้วละ” เขาโต้กลับอย่างร้ายกาจ เอาแต่ใจ
“คุณแสนนี่ ! อุ๊ย...”
เธอดุนับแสนและทำท่าจะฟาดเพียะไปที่แขนล่ำๆ ภายใต้ชุดสูท สุดหรู แต่ยังไม่ทันได้ทำตามใจก็ต้องอุทานหน้าตื่นเพราะเขากระตุกชุดเจ้าสาวเกาะอกของเธอพรืดเดียวมันก็มากองเท้งเต้งอยู่ที่เอวแล้ว
นับแสนอยากร้องว้าวออกมาดังๆ ถ้าไม่กลัวจะเสียฟอร์มซะก่อน เขาประจักษ์จนกระจ่างแล้วว่าไอ้ที่เขาเคยจินตนาการถึงน่ะ มันคือของจริง ! สองเต้าอวบใหญ่ขาวโพลนที่สองฝ่ามือเล็กของหญิงสาวกุมไม่มิดทำให้เขาต้องหายใจหนักๆ
“ไอ้นี่คืออะไร”
นับแสนยื้อมือเจ้าหล่อนออกหลายครั้งกว่าเจ้าของมือเล็กแต่เหนียวหนึบเป็นตุ๊กแกจะพ่ายแพ้ต่อแรงของเขาจนได้ สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคือแผ่นสีเนื้อสองแผ่นมีตัวเชื่อมใสๆ สีเดียวกันเชื่อมไว้ตรงร่องอก จะว่ามันเหมือน บราก็เหมือน... แต่ทำไมมันไม่ใช่ลายลูกไม้ ! และมันมีสิทธิ์อะไรถึงบังอาจมาบังป้านสีชมพูน่าตวัดลิ้นเลียให้ชุ่มและแข็งเป็นไตของเมียเขา !?
“ชะ... ชั้นในปีกนกค่ะ” คาริสาอยากเขกกะโหลกตัวเองสักที ตอนนี้มันใช่เวลามาตอบคำถามเขาเรื่องชุดชั้นในมั้ยนี่ !
“ถอดได้มั้ย... งั้นถอดนะ”
นับแสนจ้องมันคล้ายละเมอ ถึงเจ้านี่จะปกปิดหน้าอกหน้าใจเมียเขาเอาไว้ไม่มิด แต่มันก็น่ากระชากออกสิ้นดี เสียดายที่ไอ้ปีกนกปีกเป็ดอะไรนี่ไม่ได้เป็นเนื้อผ้าอย่างที่เคยเจอ... แต่แค่มองปราดเดียวนับแสนก็รู้แล้วว่าต้องเอามันออกด้วยวิธีไหน
“ต้องลอกมันออกแบบนี้ใช่มั้ย” เขาก็ยังใจดีขอความคิดเห็นเจ้าของชั้นในตัวจริง
“ใช่ค่ะ เอ๊ย ! ไม่ได้ค่ะ”
“ตกลงใช่ หรือไม่ใช่ครับ” ไม่รู้ช่างแต่งหน้าที่เขาจ้างมาปัดแก้มให้เจ้าสาวเข้มไปหรือยังไง ตอนนี้มันถึงได้แดงแปร๊ดจนน่าหม่ำอย่างกับมะเขือเทศ
คาริสาอยากกุมขมับถ้าไม่ติดต้องปิดนมต้มจากสายตาหื่นกระหายของเขา
“จะใช่หรือไม่ใช่ก็ช่างเถอะค่ะ แต่คุณแสนทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ มันลามก !”
“ลามกตรงไหน ผมแค่จะดูนมเมียตัวเอง ขยำขยี้นมเมียตัวเอง แล้วก็ดูดเลียนมเมียตัวเอง... เพราะยังไงคืนนี้ครีมก็ไม่รอดปากผมอยู่ดี”
อื้อหือ... เขาจำเป็นต้องทำหน้าจริงจังเหมือนเป็นเรื่องคอขาดบาดตายขนาดนั้นเลยเหรอ... กะ... กะอีแค่เรื่องนม !
“ก็รอให้ถึงคืนนี้ก่อนสิคะ”
“ก็คงต้องอย่างนั้น ดูเหมือนครีมจะหวงเนื้อหวงตัวกับผมซะเหลือเกิน” เขาคงทำให้คาริสามึนงงน่าดู เพราะเขาไม่ตื๊อต่อ ไม่อ้อนวอน ไม่เอาแต่ใจ แต่ผละห่างออกมาทันที “บางทีมันก็น่าน้อยใจนะ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองผิดมากที่ต้องการครีมอยู่ฝ่ายเดียว”
เอาแล้ว... หน้าอย่างนี้ เสียงอย่างนี้ มันบอกคาริสาว่าเขางอนเธอเข้าแล้ว
“คุณแสน... ”
นับแสนไม่ตอบกลับ อันที่จริงแรงเท่ามดอย่างยายปีศาจไม่สามารถต้านทานอะไรเขาได้หรอก แต่เขาอยากลองใจว่าคาริสาจะสะกดอารมณ์พิศวาสของตัวเองได้นานแค่ไหน ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าเวลาที่เขาคลุกวงในถึงเนื้อถึงตัว หญิงสาวดูจะร้อนแรง และไวต่อการสัมผัสยิ่งกว่าเขาซะอีก
“โกรธครีมเหรอคะ”
เจ้าสาวเกือบเปลือยหน้าเศร้า มันก็น่าให้เขาโกรธอยู่หรอก
นับแสนตามใจเธอทุกอย่าง เขาแสดงความจริงใจอย่างเต็มที่ แต่เธอก็เอาแต่ปฏิเสธความต้องการของเขา แม้ตอนนี้เราทั้งคู่จะเป็นสามีและภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายกันแล้ว... แต่เธอก็ยังเรื่องมาก
“เปล่านี่ครับ ครีมไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิด ผมเองแหละที่ทำอะไรไม่รู้กาลเทศะ... ผมมันแย่ที่อยากใกล้ชิดภรรยาในวันสำคัญ”
“นั่นแหละค่ะที่เขาเรียกว่าโกรธ” เจ้าของร่างเย้ายวนทำใจกล้าเดินกุมก้อนเนื้ออวบใหญ่เกินตัวเข้าไปหาสามีก่อน
มือเล็กออกจะสั่นเวลาลอกชั้นในแบบซิลิโคนแนบเนื้อเจ้าปัญหาออกช้าๆ แม้จะอายแต่เธอก็ทำใจมาบ้างแล้วว่าไม่ช้าก็เร็วเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้น
“คุณแสน ยะ... อยากเห็นเหรอคะ”
“ถ้าไม่เต็มใจก็ปิดเถอะ” คนทำเป็นไม่อยากมองแอบเหล่ลงต่ำโดยไม่ให้เจ้าของปทุมถันคู่งามป้านสีชมพูอ่อนน่าดูดดึงรู้ตัว
คาริสาหน้าเสีย เธอไม่มั่นใจมาตลอดเพราะรู้สึกว่าหน้าอกของตัวเองใหญ่เทอะทะเกินไป เธอตัวเล็กเข้าขั้นผอมบาง เวลาปกติเลยไม่ค่อยมีใครสังเกตเห็นว่ามันค่อนข้างเกินตัวของเธอไปมาก แต่ตอนนี้... คนแรก และคนเดียวที่เธอยอมให้เขาได้เห็นทุกอณูเนื้อแท้กลับทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย สักนิด
- ผู้เขียน
