เมียรักของนับแสน

บทที่ 13

“งั้นก็แสดงว่าพวกท่านรู้ก่อนพี่ครีมอีกเหรอคะ ว่าคุณแสนจะขอพี่ครีม” จินดาหลาถามอย่างใสซื่อสุดๆ

“อือ คุณแสนมาขอพี่กับคุณลุงคุณป้าก่อนหน้านั้นสามวันน่ะค่ะ”

“เอ... อยากรู้จริงว่าพ่อเทพบุตรพูดอะไร พวกท่านถึงยอมยกครีมให้ง่ายๆ หรือว่าสินสอดจะหนักหน่วงมากจนท่านปฏิเสธไม่ลงก็ไม่รู้เนอะ” เจ๊ติ่งพยักหน้าเร็วๆ ขอความคิดเห็น ซึ่งก็ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีจากลูกคู่ทั้งหลาย

“นั่นสิพี่ครีม ผมก็อยากรู้ว่าจะขอสาวแต่งงานสักคน เขาต้องใช้เงินทองของมีค่าประมาณเท่าไรกันถึงจะพอ”

“นัดจะไปขอสาวที่ไหนเหรอคะ” คาริสาเลี่ยงไม่ตอบคำถาม เพราะไม่อยากกลายเป็นคนขี้โอ่

“นะๆ บอกหน่อย จ๋าก็อยากรู้ ยังไงเดี๋ยววันงานก็ต้องรู้อยู่แล้ว พี่ครีมบอกพวกเรานะๆ”

ไม่บ่อยครั้งนักที่จินดาหลาจะอยากรู้อยากเห็นเรื่องของใครจนต้องลงทุนอ้อนขนาดนี้ คาริสาเลยได้แต่ถอนหายใจแล้วบอกคร่าวๆ (ขืนบอกทั้งหมด ทุกคนได้โห่ร้องจนคนทั้งบริษัทแตกตื่นแน่)

“เงินสดสามสิบล้าน ทองคำทั้งแท่งและรูปพรรณสองร้อยบาท แหวนเพชรยี่สิบกะรัตค่ะ คุณลุงคุณป้าบอกจะยกทั้งหมดให้ครีม แต่ครีมอยากให้พวกท่านเก็บไว้จะได้เกษียณซะที เห็นเมื่อต้นปีคุณลุงบ่นว่าอยาก รีโนเวทบ้านด้วย แต่พวกท่านก็ไม่ยอม”

“นี่แหละความรักของคนที่เลี้ยงเรามา รักแบบไม่ต้องการอะไรตอบแทน สิ่งไหนดีก็อยากให้เรา อยากให้เรามีเงินมีทอง ที่สำคัญต้องมีความสุข”

คาริสาพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วย เธอและน้องเสียพ่อกับแม่ไปตั้งแต่ยังเล็ก หากไม่มีลุงกับป้าก็ไม่รู้ทั้งเธอและเนติกาจะได้รับความรัก การดูแลเอาใจใส่ และความรู้ที่ท่านเพียรสั่งสอนขนาดนี้จากใคร เธอกับน้องได้รับการอบรมที่ดี เรื่องงานบ้านงานเรือนไม่มีขาดตกบกพร่อง การวางตัวและทัศนคติในการใช้ชีวิต สิ่งดีๆ หลายๆ อย่าง ทักษะเฉพาะตัวหลายๆ ด้าน พวกท่านก็ถ่ายทอดให้ตั้งแต่เด็กจนโต

เพราะเหตุนี้น้องสาวเธอถึงรักการเรียนมาก ถ้าจำไม่ผิดเห็นว่าเมื่อหลายปีก่อนเนติกากำลังคบหาอยู่กับแฟนหนุ่มคนหนึ่งจนถึงขั้นฝ่ายนั้นขอแต่งงานตั้งแต่เพิ่งเรียนจบหมาดๆ เลย แต่เพราะเนติกาตั้งใจจะเรียนต่อดอกเตอร์ และคิดว่าหากแต่งงานคงต้องไปใช้ชีวิตเป็นแม่บ้านน่าเบื่อ ดูแลสามีและลูก คงไม่มีโอกาสทำตามสิ่งที่ฝันไว้จึงปฏิเสธไป แต่เธอก็เข้าใจน้อง เนติกาเรียนดีและควรได้อนาคตที่ดี และทางเดินที่ตัวเองเลือก

หนึ่งสัปดาห์ไวเหมือนโกหก เมื่อเจ็ดโมงเช้าที่ผ่านมาเจ้าบ่าวอย่าง นับแสนและเจ้าสาวอย่างเธอตักบาตรพร้อมกันตามพิธีตอนเช้า แปดโมงห้าสิบเก้านาทีเป็นฤกษ์สู่ขอต่อด้วยพิธีหมั้น สิบโมงสามสิบเก้านาทีรดน้ำสังข์และผูกข้อมือจากญาติผู้ใหญ่ที่เคารพต่อด้วยการจดทะเบียนสมรส

ทะเบียนสมรส... เป็นเครื่องยืนยันว่าตอนนี้คาริสาไม่โสดแล้ว เธอเปลี่ยนจากนางสาวคาริสา บุษยากร มาเป็น นางคาริสา สิงหโชติเดชา ‘สิงหโชติเดชา’ นามสกุลที่ติดหนึ่งในห้าอันดับตระกูลที่มีทรัพย์สินมากที่สุดในประเทศ และติดอันดับผู้มั่งคั่งหนึ่งในยี่สิบของภูมิภาคเอเชีย ที่จริงเธอก็รู้ว่าเขารวยแต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดนี้ มิน่า ตอนที่เขาให้ผู้ใหญ่มาทำพิธีสู่ขอกับคุณลุงคุณป้า นับแสนถึงบอกจะให้สินสอดเฉพาะเงินสดถึงสองร้อยล้านแต่ทั้งคุณลุงและคุณป้าท่านไม่ยอม ท่านบอกกลัวชาวบ้านหาว่าขายหลานสาวกิน

ตอนนี้เธอเข้ามาเปลี่ยนชุดเจ้าสาวชุดสุดท้ายของงานเพื่อออกไปต้อนรับแขกที่กำลังรับประทานอาหารตั้งโต๊ะกันอยู่ และถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก... ฤกษ์ส่งตัวจะเป็นเวลาสิบสี่นาฬิกาสิบสี่นาทีเป็นอันเสร็จสิ้นพิธีการที่แสนเหนื่อยแต่ก็มีความสุขที่สุดในชีวิต น่าเสียดายอยู่อย่างเดียวที่น้องสาวคนเดียวของเธออย่างเนติกามาร่วมงานสำคัญในชีวิตของพี่สาวไม่ได้ เจ้าหล่อนบอกว่าติดพรีเซ้นต์ธีสิสเตรียมจบ แต่สัญญาว่าพอเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยจะรีบกลับไทยและขึ้นไปหาเธอที่เหนือฟ้าทันที

“เหนื่อยมั้ยครับที่รัก” เจ้าบ่าวที่สวนกับผู้ช่วยแต่งหน้าทำผมเดินเข้ามาพร้อมสวมกอดเจ้าสาวเบาๆ กับเอาคางเกยที่ไหล่เปลือยนุ่มนิ่ม

“อื้อ คุณแสนปล่อยครีมก่อนค่ะเดี๋ยวใครเห็นเข้า ครีมเขิน”

คาริสาเอี้ยวตัวหลบจมูกโด่งที่ไล่ดอมดมเธอไปทั่วซอกคอ ตอหนวดที่เริ่มขึ้นเขียวๆ ของเขาก็ถูไถจนเธอทั้งจั๊กจี้ทั้งเจ็บๆ คันๆ

“ที่จริงก็อยากให้กอด ให้จูบ ใช่มั้ยล่ะ... ถ้าไม่ติดว่าเขิน” นับแสนไม่สนใจความเจ็บจี๊ดๆ เหมือนมดกัดตอนโดนหยิกเข้าที่ลำแขนใหญ่ ในขณะที่เขารวบกอดเอวเล็กไว้ “งั้นมามะ สามีจะสอนว่าทำยังไงถึงจะไม่เขิน”

เจ้าสาวต้องทั้งหลบทั้งถลึงตาโตๆ ใส่เจ้าบ่าวไปด้วยเมื่อโดนพลิกตัวเข้าหาเขาและนับแสนหมายจะจูบเธอให้ได้

“ขอชื่นใจหน่อยไม่ได้เหรอครับ ผมอดทนมาตั้งแต่เช้า ครีมไม่รู้ หรอกว่าวันนี้ตัวเองสวยแค่ไหน ถ้าไม่เกรงใจคุณลุงคุณป้าผมจะฉุดเมียตัวเองกลับเหนือฟ้าตอนนี้ซะให้รู้แล้วรู้รอด”

“ดีนะคะที่ไม่ทำ” เธอล้อเลียนเขาทั้งรอยยิ้ม

“แต่ตอนนี้จะเปลี่ยนใจละ” ส่วนนับแสนตอบกลับด้วยท่าทาง เอาจริง

“คุณแสนนี่จะงอแงไปไหนคะ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เสร็จงานแล้ว รอนิดรอหน่อยไม่ได้เลยหรือคะ” สุดท้ายเธอก็ต้องซบหน้าลงออดอ้อนคนตัวโต ใช่เขาเห็นเธอสวยคนเดียวซะเมื่อไร เธอเองก็แทบต้านทานเจ้าบ่าวที่หล่อที่สุดในโลกคนนี้ไม่ไหวเหมือนกัน

“ใครบอกอีกไม่กี่ชั่วโมง กว่าเราจะนั่งเครื่องบินอีก กว่ารถที่ไร่จะมารับอีก ผมได้ลงแดงกันพอดี”

“หูย น่าสงสารจังเลยค่ะ”

คราวนี้หญิงสาวมองเขาแบบเสแสร้งแกล้งเห็นอกเห็นใจสุดๆ ใครจะเคยเห็นนายเหนือหัวของเหนือฟ้า ผู้ที่ทุกคนเกรงขามทำหน้าหมาหงอยได้น่ารักน่าชังขนาดนี้

เธอและนับแสนตกลงกันว่าจะส่งตัวที่นี่และตอนหกโมงเย็นพวกเราจะบินกลับเหนือฟ้ากัน คนที่โน่นเตรียมการต้อนรับและตกแต่งเรือนหอไว้รอแล้ว... ยิ่งคิดหน้าเจ้าสาวก็ร้อนวูบขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ตอนที่นับแสนเลือกทุกอย่างที่จะรีโนเวทปีกซ้ายของเรือนเหนือฟ้าทั้งหมด เขายกการตัดสินใจให้เป็นของเธอเสียแปดสิบเปอร์เซ็นต์ เพิ่งมารู้เอาเมื่อไม่กี่วันก่อนงานแต่งว่าเขาจะใช้ที่นั่นเป็นเรือนหอของเราสองคน

“คิดอะไรอยู่ครับหน้าแดงเชียว”

“เปล่านี่คะ” คนหน้าแดงปฏิเสธหน้ายุ่งแล้วพยายามดันเจ้าของ แผงอกแข็งแกร่งให้ถอยหลังออกไปจากห้องนอนของเธอที่วันนี้ใช้เป็นห้องแต่งตัวเจ้าสาวซะ “คุณแสนออกไปก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวครีมขอเติมปากอีกนิด สีที่ช่างแต่งให้ดูซีดๆ เหมือนคนป่วยยังไงชอบกล”

คนเจ้าเล่ห์ยิ้มกริ่มฟังข้ออ้างข้างๆ คูๆ

“งั้นค่อยเติมทีเดียวเลยแล้วกันเนอะ... !!”

พูดเท่านั้นเจ้าบ่าวผู้กระหายรักก็รั้งเอวคอดกิ่วแต่หน้าอกหน้าใจแทบทะลักเข้าหาตัว บางทีก็นึกหงุดหงิดที่เจ้าหล่อนเลือกชุดแต่งงานดีไซน์เปิดเปลือยแบบเกาะอกตัวนี้ วันลองชุดเขาไม่น่าเห็นดีเห็นงามด้วยเลย เพราะคิดว่ามันสวยและเวลาอยู่บนตัวคาริสาช่างน่าหลงใหลเหลือเกิน

... และมันก็น่าตื่นเต้นเวลาที่เขาจินตนาการว่าเป็นคนถอด แต่ลืมนึกไปว่าก่อนจะถึงขั้นนั้น มันต้องผ่านสายตาของผู้ชายคนอื่นอีกกี่คู่กัน เอาเข้าจริงแม้พวกสาวๆ มองมาเขายังไม่พอใจเลย ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นบ้าอะไรนักหนา และเขาก็จัดการกับความรู้สึกนี้ไม่ได้ซะด้วย

ยิ่งมองยิ่งรู้สึกว่าที่เขาเคยปรามาสยายปีศาจ ว่าคงมีหน้าอกแบนราบเป็นหน้ากลองเขาคงต้องขอกลับคำ เพราะที่เห็นอยู่ตอนนี้มันเกินตัวจนน่าอิจฉาแทนผู้หญิงทั้งงาน เขายังไม่ได้พิสูจน์ว่ามันใหญ่โตเด้งดึ๋งเพราะช่างแต่งตัวดันให้ ยัดให้ หรือว่าเจ้าหล่อนได้สมบัติติดตัวมาเยอะกันแน่... แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไร เขาก็ยังยืนยันว่าไม่ชอบใจกับสายตาพวกตัวผู้ข้างนอกที่จ้องมองยายนี่อยู่ตลอด ทั้งทึ่งทั้งชื่นชม ที่สำคัญยังดูหลงใหลจนเกินงาม โดยเฉพาะไอ้อดีตเจ้านายของเจ้าหล่อนนั่นไง