บทที่ 5
1497 คำ
“ฮั่นแน่ ! พี่แสนสนใจคุณครีมเข้าแล้วใช่มั้ยล่า”
พอโดนน้องชายแซวเสียงดังลั่นรถ นับแสนเลยต้องกลับมาตีหน้าถมึงทึงเหมือนเก่า
“หยุดพล่ามแล้วขับรถไปเถอะน่า”
“อะๆ งั้นขอถามอีกนิดเดียวจะไม่ยุ่งแล้ว”
“อยากรู้อะไรก็ว่ามา ในฐานะที่แกช่วยฉันหลายเรื่องฉันจะตอบ หรือถ้าอยากรู้ว่าตอนที่ฉันเคลมแม่นั่นสำเร็จ ให้ความรู้สึกแบบไหน จะซู่ซ่าถึงใจ หรือจืดชืดเป็นน้ำล้างจาน ฉันก็ยินดีเล่าให้ฟัง !”
“โนว ! เรื่องในมุ้งพี่ผมไม่ยุ่งหรอก แต่ระวังนะครับ พอถึงวันนั้นจริงๆ พี่แสนอาจจะหวงจนถึงขั้นกลับคำพูดก็ได้” เรื่องแหย่คนท่ามากอย่างนับแสนนี่ยกให้พวกเขาเถอะ เพราะเป็นที่รู้กันว่าเรื่องที่ทำให้พี่ชายคนโตสูญเสียความมั่นใจได้ (สักนิดก็ยังดีน่า) เป็นงานของเขา และ ‘ไอ้พัน’ กับ ‘ไอ้สิบ’ มัน
นับแสนทำเพียงร้องหึในลำคอแล้วกลับมาอารมณ์ดีอย่างเก่า ผู้หญิงที่ข้างนอกโสภา แต่ข้างในเน่ากลวงขนาดนั้น เขาไม่หึงไม่หวงให้เสียชื่อหรอก
“งั้นไม่อยากรู้อะไรแล้วใช่มั้ย ฉันจะได้พักสายตาสักหน่อย รถท่าจะติดอีกเป็นชั่วโมง”
พอพี่ชายทำท่าจะเอนตัวหลับตาทิ้งเขาไปจริงๆ นับหมื่นเลยรีบเรียกเอาไว้ก่อน... ไม่ใช่เพราะนับแสนหลับลึกหลับเร็วอะไรหรอก แต่ไอ้พี่ชายจอมกวนของเขามันชอบแกล้งหลับหนีปัญหาตลอดนี่สิ ที่เขาเบื่อ !!
“เดี๋ยวดิพี่แสน ผมอยากรู้ว่าเมื่อกี้พี่พูดอะไรกับคุณครีม”
“ก็ไม่มีอะไรนี่” นับแสนยกมือขึ้นแล้วเอาไปรองต้นคอ ท่าทางสบายๆ
“อย่ามาหมกเม็ดน่า ผมเห็นพี่กับคุณครีมคุยกันตั้งนานสองนาน มันต้องมีอะไรสักอย่างสิน่า”
“ฉันบอกกับเค้าไปว่าจะจีบ แล้วก็ให้เบอร์โทรไป ถ้าเค้าสนใจก็ให้โทรกลับมา”
“เฮ้ย !! นี่พี่รุกหนักขนาดนั้นเลยเหรอ ระวังเหอะผู้หญิงเค้าจะกลัวจนหนีไปซะก่อน ดีไม่ดีจะมองว่าพี่เป็นพวกตาแก่ชีกอ” นับหมื่นทั้งตกใจที่พี่ชายไม่มีศิลปะการเข้าหาผู้หญิงเอาซะเลย แล้วก็อดหมั่นไส้เล็กๆ ไม่ได้ ‘สนใจให้โทรกลับมา’ ทำอย่างกับพวกขายตรง มีเวลาว่างสักวันละ 2-3 ชั่วโมงมั้ย ?!
“ให้มันน้อยๆ หน่อยไอ้หมื่น ฉันแค่สามสิบแปด แก่กว่ายายนั่นยังไม่ถึงสิบปีด้วยซ้ำ ยังพอฟัดพอเหวี่ยงเว้ย ไม่แก่ แล้วก็ไม่ชีกอด้วย !”
“ถ้าเรื่องอายุน่ะก็ใช่ แต่พี่ลองควงคุณครีมไปไหนมาไหนดูสิ อย่างพ่อกับลูก !”
“จะว่าอะไรก็ดูให้ดีๆ หน่อย หล่อ เนี้ยบ สุภาพ ขนาดนี้ แม่นั่นมีแต่จะกระโจนเข้าใส่สิไม่ว่า ท่าทางคงอดอยากปากแห้งมานาน ฉันพูดดีด้วยสองสามคำ ก็หน้าแดงตาเยิ้ม แทบอ่อนระทวยคาอกฉันด้วยซ้ำ”
เขาพูดเกินจริงที่ไหน ก่อนมานี่เขาถึงกับลงทุนเข้าคอร์สเสริมความหล่อแบบผู้ชาย ไอ้ผิวกร้านๆ คล้ามแดดที่กรำงานไร่งานสวนมาหลายปี ถึงพอดูดีขึ้นมาบ้าง ผมเผ้า หนวดเคราที่ขึ้นรกครึ้มเพราะเขาไม่เคยได้สนใจดูแลนัก ก็ถูกตัดถูกโกนอย่างดี... คิดจะหว่านเสน่ห์ให้สาว มันก็ต้องดูหล่อประมาณนี้แหละ
“ปากหรือนั่น ระวังเถอะ... หลงรักเค้าขึ้นมาจริงๆ ผมจะรอวันสมน้ำหน้า พี่แสนก็พี่แสนเถอะ เคยได้ยินหรือเปล่า ...เกลียดอะไรก็มักจะได้อย่างนั้น”
นับหมื่นส่ายหน้าเบาๆ ไม่รู้ไอ้ที่พูดเข้าหูอีกคนบ้างหรือเปล่า เห็นหลับตานิ่งๆ แบบนั้นไม่ใช่แกล้งหลับอีกแล้วหรอกนะ บางทียิ่งโตก็ยิ่งเหมือนเด็กจริงๆ
ร่างบางในชุดนอนขายาวแขนยาวสีชมพูนมเย็น ลายตุ๊กตาทั้งตัวนอนพลิกไปพลิกมาอยู่ราวๆ ครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ คาริสายังไม่ได้ไลน์ไปหาธนาดลอย่างที่เขาสั่ง เพราะรู้ว่านั่นเป็นข้ออ้างของชายหนุ่มชัดๆ ให้เธอทักไปก่อนแล้วเขาก็คุยไม่หยุด
เป็นอย่างที่ทุกคนในที่ทำงานสังเกตนั่นแหละ อาทิตย์กว่ามานี้ ธนาดลรุกเธอหนักขึ้นจนน่ากังวลจริงๆ
... แต่อีกคนก็รุกเธอหนักพอกันไม่ใช่หรือ แถมจะหนักกว่าด้วยซ้ำ เจอกันวันเดียวให้เบอร์โทรติดต่อกันซะแล้ว แถมยังใจกล้าพูดออกมาตรงๆ อีกว่าจะจีบเธอ
แต่ก็ไม่รู้ทำไมคาริสาถึงได้ไม่รู้สึกอึดอัดอย่างที่เป็นกับธนาดลเลย มิหนำซ้ำยังร้อนวูบวาบไปหมดเวลานับแสนมองมา ใจก็เต้นแรงอย่างกับถ้าหลุดออกมานอกอกได้ คงกระเด้งกระดอนออกมาแล้ว
สุภาพ อ่อนโยน แต่ก็ดูมีพลัง แถมหน้าตายังหล่อเหลาขนาดนั้น ส่วนเรื่องเจ้าชู้ตัดไปได้เลย เพราะอย่างที่เจ้าตัวบอกเองว่าเขาอยู่แต่ในป่าในเขา งานก็รัดตัว จะออกมาเจอผู้หญิงแต่ละทีก็ยากแสนยาก... ยิ่งคนที่ถูกใจด้วยแล้ว ยิ่งหายากใหญ่ กรี๊ด ! เขิน !
โปรไฟล์ดีขนาดนั้น ถ้าเธอมัวแต่กลัว มัวแต่ไม่กล้า มีหวังได้อยู่บนคานไปตลอดชีวิตแน่
“สะ... สวัสดีค่ะ ใช่เบอร์คุณแสนหรือเปล่าคะ” เมื่อตัดสินใจได้ดังนั้นคาริสาเลยไม่ลังเลอีกที่จะลองทำอย่างที่ใจเรียกร้อง
“ครับผมเอง... ดีใจนะครับที่ครีมโทรมา”
“คะ... ค่ะ” แค่ได้ยินเสียงเขาเธอก็รู้สึกดีจนบรรยายไม่ถูกแล้ว ผู้ชายคนนี้ดีดน้ำมันพรายใส่เธอไว้หรือเปล่านะ
“อ้าว โทรมาแล้วเงียบแบบนี้ อย่าบอกนะครับว่าเกรงใจที่ผมเป็นลูกค้าของบริษัท เลยต้องโทรมาอย่างเสียมิได้”
นับแสนลองหยั่งเชิงไปด้วย... ยืนตบยุงไปด้วย !
“เปล่าค่ะ คุณแสนอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะคะ ครีมไม่ได้... ”
“ไม่ได้อะไรครับ”
“โธ่ คุณแสนอย่าแกล้งครีมสิคะ...”
‘ครีมเขิน’ จะให้เธอบอกนับแสนไปแบบนั้นก็ใช่ที
“ถ้าไม่ใช่เพราะผมเป็นลูกค้า แล้วครีมโทรมาหาผมทำไมเหรอครับ” นับแสนยังไม่เลิกแกล้ง ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าผู้หญิงที่อยากได้ผู้ชายจนตัวสั่นอย่างคาริสาโทรหาเขาทำไม “หรือครีมตกลงจะยอมให้ผมจีบแล้วครับ”
หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงักอยู่กับสมาร์ตโฟนในมือ ทั้งที่ก็รู้อีกนั่นแหละว่าคนปลายสายคงไม่เห็น
“คะ... ค่ะ” คาริสาอยากตบปากตัวเอง วันนี้เธอติดอ่างไปกี่รอบก็เกินปัญญาจะนับ
“ไชโย” ชายหนุ่มร้องดีใจออกมาไม่เบานัก จนเขายังนึกทึ่งในฝีมือการแสดงของตัวเอง “ขอโทษนะครับที่ดีใจเสียงดังไปหน่อย... รู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปเป็นวัยรุ่นอีกครั้ง”
หากไม่โกหกตัวเองคาริสาก็อยากบอกว่ารู้สึกดีมาก
“คุณแสนดีใจขนาดนั้นเลยเหรอคะ”
“ดีใจสิครับ ผมบอกแล้วว่าครีมคือรักแรกพบของผม”
ปึก !
คาริสาตกตะลึงกับคำบอกรักครั้งแรกจนเผลอทำโทรศัพท์ร่วงลงบนที่นอนกระเด้งกระดอนไปหลายวินาที พอรู้ตัวก็รีบควานหยิบมันขึ้นมาแนบหูอีกครั้ง
“คะ... คุณแสนว่ายังไงนะคะ”
“ผมบอกว่าครีมคือรักแรกพบของผมไงครับ... ถ้ายังได้ยินไม่ชัด ผมจะพูดใหม่ ผมชอบครีม ผมชอบครีม ผมชอบ...”
“พอแล้วค่ะ พอแล้ว คุณแสนกำลังจะทำให้ครีมเป็นลมนะคะ”
“เป็นเลยสิครับ เดี๋ยวผมผายปอดให้”
“ถ้าครีมเป็นลมขึ้นมาจริงๆ รอคุณแสนมาผายปอดให้สงสัยจะไม่ทันการณ์นะคะ” เมื่อเขาแกล้งแหย่ให้เธอเขินได้ คาริสาเองก็อยากจะทำตัวเซี้ยว ก๋ากั่น กลับไปเหมือนกัน เขาอยู่ตั้งไกลทำอะไรเธอไม่ได้อยู่แล้ว
นับแสนยิ้มร้าย เขาคิดไม่ผิดจริงๆ ที่เมื่อชั่วโมงที่แล้วทนรอไม่ไหวจนต้องขับรถออกมาจากคอนโดของน้องชาย แล้วก็มายืนให้ยุงกัดอยู่นี่สักพักนึงแล้ว เขาสืบมาเรียบร้อยแล้วว่าเนติกาได้ทุนไปเรียนต่อโทที่เมืองนอก ยังไงก็ไม่มีทางเจอกับเขาแน่... และก็ไม่มีทางรู้ชะตากรรมของพี่สาวที่สวมหน้ากากเก่งคนนี้ด้วย !
- ผู้เขียน
