“เอ้... ว่าหน้าคุ้นแล้ว ชื่อยังคุ้นอีกเนอะ” นายเติ้ลพึมพำเบาๆ แต่ก็ได้ยินกันทั้งโต๊ะ
“เออๆ น่ารักดีนะยายหนูนี่ มือไม้อ่อนซะด้วย ไม่เหมือนยายแต้วหลานที่บ้านกระโดกกระเดกอย่างกับทหารพระลักษณ์พระราม” ป้าสมรบ่น
คาริสาอมยิ้ม ป้าแกช่างสรรหาคำมาบ่นหลาน ถึงจะเป็น ‘ลิง’ แต่ทหารพระลักษณ์พระรามที่ว่าก็ยังเป็น ‘ลิงมีระดับ’
“แล้วนี่ลูกหรือหลานล่ะตาชม จะพามาทำงานช่วงปิดเทอมเหรอ ที่เด็กๆ มันชอบเรียกว่าอะไรนะ ทำ ‘ผ้าไทยๆ’ อะไรนี่แหละ เห็นเมื่อวานตามิ่งก็เอาหลานมาฝากกับนายสองคน”
“ผ้าไทย อะไรของแกห้ะยายนวล เค้าเรียกงานพาร์ทไทม์ อยากพูดก็พูดให้มันถูกๆ หน่อย” ลุงชมกระเซ้า เลยเรียกเสียงเฮครืนทั้งโต๊ะ โดยเฉพาะนายเติ้ลที่หัวร่องอหายจนท้องคัดท้องแข็ง
“สงสัยคนนี้ไม่ต้องฝากกับนายหรอก อยากทำอะไรตรงไหนนายแสนก็อนุมัติอยู่แล้ว หรือไม่ต้องทำเลยก็ยังได้” ลุงชมชักสนุก
“โอ๊ย... ให้มันน้อยๆ หน่อยเอ็ง เห็นนายรักนายไว้ใจ
