บทที่ 45

1504 คำ

ระหว่างที่รถเคลื่อนตัวไปตามถนนคอนกรีตช้าๆ ลมที่พัดเสยเข้ามาปะทะหน้าหญิงสาวที่ยื่นออกมามองข้างทาง ได้พัดพาอากาศบริสุทธิ์ กลิ่นใบไม้ใบหญ้าหอมชื่นใจจนเจ้าตัวต้องหลับตาพริ้มสูดอากาศเข้าไปจนเต็มปอด พอลืมตาขึ้นมาอีกทีก็เห็นคนงานชายจำนวนหนึ่งกำลังทำอะไรกันอยู่ไกลลิบๆ “นั่นเขาจะทำอะไรกันเหรอคะลุงชม” ลุงชมหันไปมองทางที่ขับเลยมาแล้วพร้อมตอบคำถาม “อ๋อ นายสั่งให้พวกมันมารื้อโรงนาออกน่ะครับ เห็นว่าสั่งไว้หลายวันแล้วแต่ฝนเทลงมาเลยทำงานกันลำบาก นี่ฝนก็เพิ่งลาเม็ดไปเมื่อไม่กี่วันก่อนเอง” คาริสาจำได้ว่าโรงนาที่ชายวัยกลางคนพูดถึงเป็นที่เดียวกับที่เธอเข้าไปอาศัยหลบลมหนาวเมื่อวันก่อนนั้นจนเป็นเรื่อง “เอ่อ แล้วทำไมต้องรื้อออกล่ะคะ มันน่าจะยังใช้ประโยชน์ได้อยู่” “ก็ไม่ได้ใช้อะไรมากหรอกครับ แค่เอาไว้เก็บฟางบ้าง เก็บพวกอุปกรณ์เครื่องไม้เครื่องมือที่ไม่ได้ใช้แล้วบ้าง แต่ก็ยังไม่ได้ทิ้งเพราะอาจเอาไปทำอย่างอื

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม