เรื่องราวรักของเรา

หึง

ตื้อดึ่ง~

แจ้งเตือนไลน์กลุ่ม

ยอร์ช : ปิดเทอมโคตรน่าเบื่อเลยว่ะ

ยอร์ช : ไปฉลองจบม.4กันไหมเพื่อนๆ

ติ๊ดตี่ : หาเรื่องเที่ยวอีกแล้วนะมึง จบม.4ใครเขาฉลองกัน

ยอร์ช : ก็อยู่บ้านมันน่าเบื่อนี่หว่า

ยอร์ช : มีใครสนใจบ้าง

กุญแจ : ไปสิ

ยอร์ช : ขอบคุณนะกุญแจ เธอคือนางฟ้าของฉันเสมอเลย

ก้องภพ : ส่งสติ๊กเกอร์ต่อย

ยอร์ช : อะไรของมึง ไปไหมมึงอ่ะ

ก้องภพ : ไป

เอ๋ย : ไปด้วยสิ

ติ๊ดตี่ : กูว่าต้องสร้างกลุ่มใหม่แล้วแหละ รำคาญตัวแถม

ยอร์ช : ส่งตำแหน่งที่ตั้ง

ยอร์ช : บ่าย 2 นะเพื่อนๆ

ศูนย์การค้าUNM

"ถึงกันนานหรือยัง" ยอร์ชเอ่ยถามกุญแจและติ๊ดตี่ที่นั่งรอพวกเขามาสักพักแล้ว

"รอจนรากจะงอกอยู่แล้ว" ติ๊ดตี่พูดอย่างหมดอารมณ์

"ฉลองของมึงคือมาร้องคาราโอเกะหรอวะ" ติ๊ดตี่ถามขึ้นเมื่อยอร์ชพาทุกคนเข้ามาในห้องคาราโอเกะ

"ก็ถ้าพวกเราเข้าผับได้ กูก็จะชวนพวกมึงไปกินเหล้านั่นแหละ"

"แล้วนี่อีนมโตมันไม่มาแล้วใช่ปะ" ติ๊ดตี่ถามด้วยความโล่งใจ

ตื้อดึ่ง~

แจ้งเตือนไลน์กลุ่ม

เอ๋ย : อยู่ไหนกันหรอ

"ตายยากชิบหาย ไอยอร์ชตอบมันด้วย"

ยอร์ช : ชั้น 3 คาราโอเกะห้อง 04

ไม่นานนักเอ๋ยก็เปิดประตูห้องคาราโอเกะเข้ามา

"รู้แล้วจ้าว่ามีนม ใส่ขนาดนี้ไม่ถอดไปซะเลยล่ะ" ติ๊ดตี่เริ่มกัดเอ๋ยตั้งแต่เจอหน้ากัน

"ก็อยากถอดอยู่นะ" เอ๋ยพูดขึ้นแล้วเลือกที่นั่งข้างๆก้องภพ

กุญแจนั่งมองก้องภพและเอ๋ยตลอดระยะเวลาที่อยู่ในห้องคาราโอเกะนี้ เธอเริ่มมีความรู้สึกหึงหวงอยู่ในใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเธอกับก้องภพยังไม่ได้เป็นอะไรกัน ถึงแม้ว่าการคุยกันของเธอกับเขามันดูเกินความเป็นเพื่อนไปแล้วก็ตาม

"ไปหาอะไรกินกัน" ยอร์ชเอ่ยชวนทุกคนหลังจากห้องร้องคาราโอเกะหมดเวลา

แต่ขณะที่ทุกคนกำลังจะเดินไปที่ร้านอาหาร ก็มีผู้ชายสองคนเดินตรงมายังกุญแจ

"ขอโทษนะครับ น้องมีแฟนหรือยังครับ"

"เอ่อ.. ยังค่ะ" เธอลังเลที่จะตอบเล็กน้อย

"ถ้างั้นพี่ขอเบอร์เราหน่อยได้ไหมครับ"

"เอ่อ…คือ…”

"นะครับ"

"ค…ค่ะ" เธอกดเบอร์ให้เขาไปอย่างไม่เต็มใจนัก

ก้องภพรู้สึกหงุดหงิดมาตั้งแต่ก่อนเข้าห้องคาราโอเกะแล้ว เพราะเขาเห็นพวกผู้ชายที่เดินมาขอเบอร์เธอเมื่อกี้ มองตามเธออยู่พักใหญ่ ส่วนเขาก็ทำได้แค่มองหน้าพวกนั้นกลับไปเท่านั้น

ถึงกุญแจจะไม่ใช่ผู้หญิงที่แต่งตัวโชว์เนื้อหนังแต่แค่เสื้อรัดรูปที่เธอใส่มาในวันนี้ก็เผยให้เห็นสัดส่วนและรูปร่างของเธอที่ชัดเจน ทั้งเอวบางๆ และหน้าอกที่นูนออกมาไม่ต่างจากเอ๋ยเท่าไหร่นัก ไม่แปลกที่เธอจะตกเป็นเป้าสายตา

ตอนนี้ก้องภพทำได้เพียงแค่ยืนกำหมัดมองดูเธอที่กำลังกดเบอร์ให้ผู้ชายคนอื่น เพราะรู้ดีว่าตัวเองยังไม่มีสิทธิ์อะไร เขาทำได้เพียงแค่หวังว่าเธอจะไม่สานต่อ

"แล้วพี่จะโทรหานะครับ" ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นก่อนจะเดินไปกับเพื่อนด้วยความดีใจที่ได้เบอร์เธอ

ร้านอาหาร…

ตื้ดด~

"ฉันว่าต้องเป็นพี่คนเมื่อกี้แน่เลย" ติ๊ดตี่สันนิษฐานเมื่อโทรศัพท์ของกุญแจมีเบอร์แปลกโทรเข้ามา

"ฮัลโหลค่ะ" เธอหันไปมองที่ก้องภพก่อนจะกดรับสาย

'พี่เองนะครับ ที่เพิ่งขอเบอร์น้องไปเมื่อกี้' ปลายสายบอกกับเธอ

"อ๋อค่ะ"

'พี่ชื่อเบนซ์นะครับ'

"ค่ะ เอ่อ…กุญแจค่ะ"

'จะเป็นไรไหมครับ…ถ้าพี่จะขอจีบน้องกุญแจ'

"คือ…"

'อย่าปฏิเสธพี่เลยนะครับ กุญแจลองให้โอกาสพี่ก่อนได้ไหม'

'กุญแจยังอยู่ในห้างไหมครับ พี่ขอเอาของเล็กๆน้อยๆไปให้ได้ไหม เพื่อเป็นการยืนยันว่ากุญแจจะอนุญาตให้พี่จีบ'

"ไม่รับปากนะคะว่าจะอนุญาต"

'ไม่เป็นไรครับ อีก 10 นาทีเดินออกมาหาพี่ที่เดิมได้ไหมครับ'

"ค่ะ"

การกระทำของกุญแจตอนนี้ ทำก้องภพหงุดหงิดเป็นครั้งที่สองแล้ว

10 นาทีผ่านไป…

"เดี๋ยวฉันมานะ"

กุญแจเดินออกไปไม่นานนักก็กลับมาพร้อมกับถุงกระดาษใบใหญ่ ที่ข้างในมีกระเป๋าแบรนด์เนมชื่อดังใส่ไว้อยู่

"อะไรอ่ะแก" ติ๊ดตี่ถามขึ้นอย่างตื่นเต้น ต่างจากกุญแจที่ยื่นถุงกระดาษให้กับติ๊ดตี่อย่างคนที่ไม่อยากได้มัน

"โห แบรนด์เนมเลยหรอ พ่อบุญทุ่มว่ะ"

"เอามาดูซิ ของแท้หรือเปล่า" เอ๋ยดึงกระเป๋าจากมือติ๊ดตี่ไปอย่างไร้มารยาท

"ไม่แหกตาดูหรือไงว่าฉันดูอยู่"

"จะดูทำไม อย่างแกไม่เหมาะกับกระเป๋าแบบนี้หรอก"

"แล้วอย่างแกเหมาะตายแหละ"

"เหมาะจะตาย" เอ๋ยพูดก่อนจะเอากระเป๋าไปสะพายหน้าตาเฉย

“เอาไปสิ” กุญแจยื่นถุงกระดาษให้เอ๋ยที่ดูจะชอบกระเป๋าใบนี้มากกว่าเธอ

"เห็นว่าเธอให้หรอกนะ ฉันจะรักษามารยาทรับไว้แล้วกัน"

"คนอย่างแกเนี่ยนะมีมารยาท อยากได้ก็พูดไปตรงๆ"

"เงียบไปเลยอีติ๊ดตี่"

"ฉันพูดถูกล่ะสิ"

ในขณะที่ติ๊ดตี่และเอ๋ยกำลังเถียงกัน ก้องภพที่นั่งมองหน้ากุญแจอยู่นานแล้ว ก็กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่เงียบๆคนเดียว

บ้านกุญแจ…

ตื้ดด~

"ฮัลโหลค่ะ"

'พรุ่งนี้ไปดูหนังกันไหม' เสียงปลายสายถามขึ้น

"นี่ใครคะ" เธอถามเพราะไม่รู้ว่ากำลังคุยอยู่กับใคร

'เธอจำเสียงฉันไม่ได้รึไง'

"ก้องหรอ นี่นายมีเบอร์ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่"

'แล้วทำไมฉันจะมีไม่ได้ ทีไอหมอนั่นยังมีได้เลย' เขาตอบด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

"พี่เบนซ์น่ะหรอ…ไม่เห็นแปลก ก็ฉันกดให้เขาเองกับมือ"

'ช่วยอย่าพูดชื่อไอหน้ายาวนั่นให้ฉันได้ยินอีกได้ปะ' เขาพูดด้วยน้ำเสียงมีอารมณ์มากขึ้นกว่าเดิมเมื่อได้ยินเธอเรียกชื่อผู้ชายคนอื่น

'สรุปจะไปดูหนังกับฉันไหม' แต่เขากลับมาใช้น้ำเสียงนุ่มนวลเมื่อพูดประโยคถัดมา

"เพื่อนๆให้นายมาชวนฉันหรอ"

'แค่ฉันกับเธอ'

"หมายความว่ายังไง"

'หมายความว่าฉันจะจีบเธอ'

กุญแจนิ่งเงียบกับสิ่งที่ได้ยิน หัวใจเต้นระรัว สิ่งที่เขาพูดอยู่เขาหมายความตามนั้นจริงๆใช่ไหม

"นายเล่นอะไร ฉันไม่ตลกด้วยนะ"

'ฉันจริงจัง พรุ่งนี้เจอกันบ่าย3ที่ห้างเดิม ฉันจะรออยู่ตรงที่ซื้อตั๋วหนัง ถ้าเธอมาฉันจะถือว่าเธอให้ฉันจีบ แต่ถ้าไม่มาฉันก็จะจีบเธออยู่ดี'

'ฝันดีนะครับ'

"ดะ…เดี๋ยว" ยังไม่ทันทีเธอจะได้พูดอะไรเขาก็ชิงกดวางสายไปก่อนแล้ว

หัวใจของหญิงสาวที่ไม่เคยมีใครเข้ามาทำให้รู้สึกแบบนี้มานานมากแล้ว ตอนนี้เธอเข้าใจความรู้สึกของอาการที่เหมือนมีผีเสื้อบินอยู่ในท้องอย่างชัดเจน มันเป็นแบบนี้นี่เอง