เรื่องราวรักของเรา

คนหน้าคุ้น

ห้องกุญแจ…

ก็อก ก็อก ก็อก~

"กุญแจลงไปกินข้าวเย็นได้แล้วลูก แม่ทำเสร็จแล้ว"

"ค่ะแม่"

"เป็นอะไรล่ะวันนี้ ทำไมดูซึมๆ" หญิงสาวผู้เป็นแม่ถามขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าของลูกสาว

"ป่าวค่ะแม่"

"เพราะพ่อหนุ่มที่มาส่งลูกแม่เมื่อกี้หรือเปล่า"

"ไม่ใช่ค่ะ…แม่คะ?" กุญแจกับแม่มักจะคุยกันได้ทุกเรื่องเสมอ เพราะแม่ให้สิทธิ์ในการใช้ชีวิตของเธออย่างเต็มที่ ทำให้เวลาที่มีอะไรไม่สบายใจเธอจึงกล้าที่จะเล่าให้กับแม่ฟัง

"ว่าไงจ๊ะ"

"ไม่มีอะไรแล้วค่ะ" กุญแจเปลี่ยนใจไม่พูดสิ่งที่จะถามออกมาเพราะไม่รู้จะเริ่มมันจากตรงไหนดี

"วันนี้มีอะไรกินบ้างจ๊ะแม่" เสียงของผู้เป็นพ่อที่กำลังเดินลงจากบันไดพร้อมกับพี่ชายของเธอถามขึ้น

"มีเป็ดย่างน้ำแดงของโปรดคุณด้วยค่ะ" เธอยิ้มให้กับความรักที่มั่นคงของพ่อและแม่ของเธอที่ท่านทั้งสองมีต่อกัน วันนึงเธอก็อยากจะมีความรักแบบนี้บ้าง

ห้องเรียน…ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/8

"ใกล้วันเกิดเธอแล้วนี่ ปีนี้เราไปฉลองที่ต่างจังหวัดกันปะ" ยอร์ชถามกุญแจขณะที่ทุกคนนั่งกินข้าวกันอยู่ในช่วงพักกลางวัน

"จริงด้วย พี่กุญอยากได้อะไรเป็นพิเศษไหมครับ" เจลพูดขึ้นขณะนั่งร่วมโต๊ะอาหารกับพวกเขา

"ไม่ต้องซื้ออะไรให้พี่หรอก ของปีที่แล้วก็มากเกินไปด้วยซ้ำ" กุญแจพูดถึงเสื้อผ้าแบรนด์เนมราคาแพงที่เจลซื้อให้

"ไปที่ไหนกันดีอ่ะ" คราวนี้เป็นติ๊ดตี่ที่ถามขึ้นมาบ้าง

"ไปบ้านพักตากอากาศของพ่อกูไหม" ก้องภพเสนอ

"ดีเลย จะได้ไม่เสียค่าที่พักด้วย" ยอร์ชพูดด้วยท่าทางดีใจ

"ผมไปด้วยนะครับ" เจลหันไปขออนุญาตกุญแจ

"ใครอนุญาต" ก้องภพพูดขึ้นก่อนกุญแจจะได้ตอบอะไรออกไป

"เจ้าของวันเกิดเค้ายังไม่ห้ามผมเลย ทำไมผมจะไปไม่ได้ล่ะครับ"

"ก็กูเป็นเจ้าของที่พัก มีสิทธิ์จะให้ใครไปหรือไม่ให้ใครไปก็ได้"

"งั้นเราไปที่พักของเพื่อนผมไหมครับ เดี๋ยวผมขอราคาพิเศษให้" เจลหันมาเสนอกับกุญแจ

"อะไรของมึงไอเจล กูเสนอก่อน" ก้องภพเริ่มขึ้นเสียง

"พอๆ ตกลงไปของที่บ้านก้องภพนั่นแหละ เราจะได้ประหยัดค่าใช้จ่ายกันด้วย" ก้องภพหันไปทำหน้ายียวนกวนประสาทใส่เจลที่ตัวเองชนะ

"ส่วนเจลก็ไปด้วยกันนี่แหละ" เจลหันไปยิ้มมุมปากใส่ก้องภพเพื่อเอาคืน

Blu-o gang

"ไอก้องมึงบอกพ่อมึงยังวะ ว่าพวกกูจะไปบ้านพักตากอากาศของเขาอ่ะ" ยอร์ชถามก้องภพขึ้นขณะที่กำลังอยู่ในลานโยนโบว์ลิ่ง

"บอกแล้ว พวกมึงจะไปกันกี่วันอ่ะ"

"ไปสัก 3 วัน 2 คืนปะ ไหนๆก็ตรงกับวันปิดเทอมพอดี" ยอร์ชเสนอ

"เอาดิ ถือว่าได้พักผ่อนช่วงปิดเทอมไปในตัว" เป็นครั้งแรกที่ติ๊ดตี่เห็นด้วยกับยอร์ช

"แล้วเราจะไปกันยังไงอ่ะ" ยอร์ชถามขึ้น

"เดี๋ยวกูกับเมฆขับรถไปเอง มีใครจะไปกับกูปะ"

"เจลจะไปยังไง" กุญแจหันไปถามเจลที่นั่งฟังอยู่ด้วย

"แล้วแต่พี่กุญเลยครับ"

"พี่ไปกับติ๊ดตี่ได้ แต่ถ้าเจลสะดวกขับรถไป พี่ก็ไปนั่งเป็นเพื่อนเจลได้เหมือนกัน"

"เป็นแค่เพื่อนหรอครับ" เจลพูดด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง

"เขาจริงจังกันอยู่ ยังจะเล่นอยู่อีก" เธอตีแขนเจลเบาๆโทษฐานที่ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อย

"ผมไม่เคยล้อเล่นกับพี่กุญนะครับ" ประโยคนี้เจลเปลี่ยนมาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"รำคาญ!" เป็นเสียงของก้องภพที่พูดแทรกขึ้นมา

"งั้นเจลขับรถไปเองดีกว่าครับ เจลจะได้มีเวลาอยู่กับพี่กุญสองคนบ้าง ไม่ต้องมีหมามาคอยเห่าเวลาที่เราคุยกัน" ประโยคสุดท้ายเขาหันไปมองหน้าก้องภพ

"ไอเจล! ปากดีนะมึง" ก้องภพลุกยืนเต็มความสูง และพูดด้วยความโมโห

"ผมหมายถึงหมา พี่เป็นหมาหรอครับ" เจลยังกวนประสาทก้องภพไม่หยุด

"พอได้แล้วนี่มันที่สาธารณะนะ" กุญแจรีบปรามทั้งคู่ ก่อนจะเกิดสงครามขึ้นในลานโบว์ลิ่ง

"เธอก็ดูเด็กของเธอมันกวนประสาทฉันดิ" ก้องภพยังคงโมโห แต่ก็ยอมพูดด้วยเสียงที่เบาลง

"พอกันทั้งคู่นั่นแหละ"

"งั้นเดี๋ยวฉันไปรถคันเดียวกับเจลนะ" กุญแจเลือกเองโดยไม่ถามความคิดเห็นใครอีก

"ไอก้องงั้นมึงต้องขับรถไปเองแล้วแหละ" ยอร์ชพูดขึ้นเพราะตัวเองก็ไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอคนอื่นสักเท่าไหร่

"กูขี้เกียจ" ก้องภพพูดพร้อมกับนั่งลงตามเดิม

"เอ้าไอเวร ขี้เกียจแล้วมึงจะไปยังไง"

"แล้วรถคันนึงมันนั่งได้แค่สองคนหรือไงล่ะ" ก้องภพพูดแล้วมองไปที่หน้าเจลอย่างกวนประสาทไม่เลิกเหมือนกัน

"ไปคันกูได้นะ" เมฆพูดขึ้นหลังจากที่นั่งฟังอยู่นาน

"ไม่เป็นไร" ก้องภพปฏิเสธด้วยน้ำเสียงปกติ

"แล้วมึงจะไปยังไงครับคุณเพื่อนนนน" ยอร์ชเริ่มพูดลากเสียงเพราะรำคาญเพื่อนเอาแต่ใจนี่เต็มที

"กูจะไปรถคันเดียวกับไอเจล"

"ผมยังไม่อนุญาตเลยครับ"

"ทำไมกูต้องขออนุญาติมึง"

"ก็นี่รถผม"

"จะเถียงกันอีกนานไหมเนี่ย ไปคันเดียวกันนี่แหละจะได้ช่วยกันประหยัดค่าน้ำมัน"

"ครับ" เพราะเป็นกุญแจพูดเขาถึงยอมแต่โดยดี

ตั้งแต่ก้องภพเข้ามาขอโทษกุญแจที่ร้านหนังสือวันนั้น เขาก็เปลี่ยนไป จากที่ไม่เคยเข้ามายุ่งในความสัมพันธ์ของเธอกับเจล อยู่ดีๆก็ตั้งตัวเป็นคู่อริกับเจลขึ้นมา ส่วนเจลก็เริ่มไม่ชอบขี้หน้าก้องภพเหมือนกัน เพราะดูออกว่าเขาคิดเกินเพื่อนกับกุญแจ ทั้งคู่จึงมักทะเลาะกันทุกครั้งที่มีโอกาส ไม่ต่างจากคู่เอ๋ยกับติ๊ดตี่เลย

บ้านกุญแจ : เวลา 06.30 น.

พวกเขานัดรวมตัวกันที่บ้านของกุญแจ เพราะบ้านของเธออยู่กึ่งกลางระหว่างบ้านของทุกคน

"แล้วนี่จะไปกันกี่โมงล่ะลูก" แม่ของกุญแจถามเพื่อนๆของลูกสาวที่กำลังนั่งรอคนที่เหลืออยู่ที่ห้องรับแขกของบ้าน คนที่เหลือที่ว่าก็คือก้องภพกับยอร์ชที่ยังมาไม่ถึง

"นัดกันไว้ 7 โมงค่ะแม่" กุญแจตอบผู้เป็นแม่ไป

"ลูกจะนั่งรถไปกับไอหน้าอ่อนนี่จริงๆหรอ มันไว้ใจได้แค่ไหนกัน ให้พ่อไปส่งไหม" ผู้เป็นพ่อพูดกับลูกสาวแต่สายตาจ้องเขม็งไปที่เจลตั้งแต่เขาก้าวขาเข้ามาในบ้าน โชคดีที่คีย์การ์ดพี่ชายของเธอยังไม่ตื่น ไม่อย่างนั้นคงมาช่วยเสริมทัพกับผู้เป็นพ่ออีกแน่นอน

"พ่อ…ปล่อยให้เด็กๆเขาไปเที่ยวเล่นกันเองเถอะ เราอย่าไปยุ่งเลย" ผู้เป็นแม่ช่วยพูดกับพ่ออีกแรง

"ก็พ่อเป็นห่วงลูกสาวของพ่อนี่ แม่ไม่ห่วงหรือไง"

"แม่ก็ห่วง…แต่นี่ก็เพื่อนๆลูกทั้งนั้น ไม่ได้เพิ่งรู้จักกันสักหน่อย ปล่อยๆบ้างเถอะพ่อ" คนเป็นสามีทำท่าขัดใจในสิ่งที่ภรรยาของตนพูด แต่ก็ไม่ได้เถียงอะไรออกไป

เสียงกริ่งที่หน้าบ้านดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกว่าคนที่เหลือมาถึงแล้ว

"แม่คะ…พ่อคะ… หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ" ทุกคนรวมถึงคนที่เพิ่งมาใหม่ สวัสดีพ่อกับแม่ของกุญแจที่เดินออกมาส่งหน้าบ้าน

"เดินทางกันดีๆนะลูก ถึงแล้วโทรบอกแม่ด้วยนะจ๊ะ" ผู้เป็นแม่โบกมือลาลูกสาวด้วยรอยยิ้ม ส่วนผู้เป็นพ่อนั้นยังคงมีสีหน้าเป็นกังวล แต่ก็ยอมโบกมือลาเช่นเดียวกัน

"ก้องภพนายส่งโลเคชั่นบ้านพักมาให้หน่อยสิ ส่งมาในกลุ่มก็ได้ติ๊ดตี่กับเมฆจะได้เปิดดูด้วย" ฉันหันไปบอกก้องภพเมื่อรถกำลังขับออกไป

ตื้อดึ่ง~

แจ้งเตือนไลน์กลุ่ม

ก้องภพ : ส่งตำแหน่งที่ตั้ง อ่านแล้ว 5

หน้าบ้านกุญแจ…

"คุณว่าเด็กหนุ่มหน้าหล่อๆที่มาทีหลังหน้าตาคุ้นๆไหมคะ" หญิงสาวหันไปถามผู้เป็นสามี

"มันจะมีใครหล่อไปกว่าพ่ออีกล่ะแม่"

"หลงตัวเองจริงๆเลยคุณนี่ เข้าบ้านกันเถอะ"