เรื่องราวรักของเรา

สบายใจ

ตื้อดือดึ่งดึงดึ่ง~

"ทำไมตื่นเช้าจัง" กุญแจเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกและลุกขึ้นยืนด้วยความรู้สึกปวดหนึบที่กลางหว่างขา

"กุญจะไปอาบน้ำแต่งตัว วันนี้เราต้องกลับกันแล้ว" เธอตอบคนตัวสูงที่นอนมองเธออยู่บนเตียง

"อยู่ต่ออีกวันไม่ได้หรอ ยังไม่ได้เปิดเทอมสักหน่อย"

"แค่นี้พ่อแม่กุญก็เป็นห่วงจะแย่แล้ว"

"ก้องขออาบด้วยคนสิครับ" ก้องภพพูดขึ้นเมื่อเห็นกุญแจกำลังเตรียมอุปกรณ์อาบน้ำ

"ไม่ต้องเลย กุญน่าจะได้อาบดีๆแน่"

"ทำไมหรอครับ"

"ยังจะมาถามอีก" เขานอนหัวเราะชอบใจอยู่บนเตียงเมื่อเห็นเธอรีบเดินไปที่ห้องน้ำ

"จะไปไหน" ก้องภพถามกุญแจที่ตอนนี้อาบน้ำเสร็จแล้ว และกำลังเปิดประตูห้องออกไป

"ไปเอากระเป๋า"

เธอไม่อยากออกไปข้างนอกห้องเท่าไหร่นัก เพราะรู้ว่ามีเจลนอนอยู่ที่โซฟา แต่กระเป๋าเสื้อผ้าของเธอมันดันอยู่บนห้องด้วยนี่สิ แต่จะหนีเขาไปตลอดก็คงไม่ได้ ถึงไม่เจอกันที่นี่ก็ต้องเจอกันที่โรงเรียนอีกอยู่ดี

"แล้วทำไมใส่แค่ผ้าขนหนู"

"ก็เสื้อผ้ากุญอยู่ในกระเป๋า"

"รออยู่นี่แหละเดี๋ยวก้องไปเอาให้"

ก้องภพอาสาขึ้นไปหยิบกระเป๋าให้เธอ เพราะไม่อยากให้ใครเห็นเธอในสภาพนี้ อีกอย่างเขาก็ยังหงุดหงิดกับเรื่องเมื่อคืนไม่หาย ถ้าเจลเห็นเธอในสภาพนี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่

แกร๊ก~

"ก้องภพ! มาหาเอ๋ยหรอ" เมื่อเขาเปิดประตูเข้ามาก็ต้องเจอกับเอ๋ยที่นุ่งผ้าขนหนูเพียงแค่ผืนเดียว

"เปล่า ฉันมาเอากระเป๋าให้กุญแจ"

"เมื่อคืนก้องนอนกับมันหรอ"

"อย่ามาเรียกแฟนฉันแบบนั้น"

"แฟนอะไรกัน ยัยนั่นมีเด็กที่ชื่อเจลอยู่แล้วนี่"

"เธอไม่รู้อะไรก็อยู่เงียบๆไปเถอะ" เขาคว้ากระเป๋าของกุญแจแล้วกำลังจะเดินหนีออกมา แต่ก็ถูกเอ๋ยเข้ามาสวมกอดจากด้านหลังเอาไว้แน่น

"เอ๋ยรักก้องนะ ให้โอกาสเอ๋ยบ้างได้ไหม"

"ฉันไม่มีโอกาสอะไรให้กับเธอทั้งนั้นแหละ ปล่อย!" ก้องภพวางกระเป๋าลงแล้วพยายามแกะมือเอ๋ยออกจากตัวเขา

"เอ๋ยดีกว่ามันทุกอย่าง ทำไมก้องถึงไปชอบมัน"

"ต้องถามว่าเธอมีอะไรดีบ้างถึงจะถูก" สิ้นสุดคำพูดของเขา เธอก็ปล่อยเขาเป็นอิสระแล้วกรี๊ดออกมาด้วยความไม่พอใจ

"ทำไมไปนานจัง" กุญแจถามขึ้นเมื่อเห็นก้องภพเปิดประตูเข้ามาในห้อง

"ก้องหากระเป๋ากุญไม่เจอน่ะ"

"ไม่ใช่ว่าทำอย่างอื่นอยู่นะ"

"เชื่อใจก้องสิครับ" ก้องภพพูดขณะที่กำลังเดินไปที่กระเป๋าของตัวเองเพื่อหยิบอะไรบางอย่าง

เขาถือกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเอาไว้ในมือแล้วเดินไปยังกุญแจที่กำลังยืนแต่งตัวอยู่ที่บานกระจก

"มีอะไรหรอ"

เขาเปิดสิ่งที่เขาถือเอาไว้แล้วหยิบเครื่องประดับข้างในออกมา มันคือสร้อยทองคำขาวที่มีจี้รูปกุญแจสั่งทำพิเศษขึ้นเพื่อเธอ

"ก้องตั้งใจจะให้ตั้งแต่วันเกิดกุญแล้ว แต่ผิดแผนไปหน่อย" เขาบรรจงสวมมันลงที่คอของคนเป็นแฟน

"สวยจัง แพงหรือเปล่า"

"สำหรับกุญแจไม่มีอะไรแพงเลยครับ ชอบไหม"

"ชอบค่ะ ขอบคุณนะ" กุญแจหันไปจุ๊บที่ปากของก้องภพ

"ชักจะมีอารมณ์ซะแล้วสิ"

"ฉันเพิ่งรู้นะว่านายเป็นคนแบบนี้"

โต๊ะอาหาร…

โต๊ะอาหารเช้านี้ที่มีทุกคนนั่งกันอยู่จนครบ แต่กลับมีบรรยากาศที่เหมือนนั่งกินอยู่ในป่าช้า เพราะไม่มีเสียงใครเล็ดลอดออกมาสักคำ จะมีก็แต่เสียงช้อนส้อมกระทบกับจานอาหารเท่านั้น

"ไอก้อง! มึงนี่แม่งทิ้งให้กูนอนข้างนอกกับไอเจลเลยนะ ปวดหลังชิบหาย" เป็นยอร์ชเจ้าเก่าเจ้าเดิมที่พูดเพื่อทำลายความเงียบ แต่ประโยคที่พูดกลับทำทุกคนอึดอัดยิ่งกว่าเดิม

"ติ๊ดตี่ ขากลับฉันขอนั่งรถแกนะ" กุญแจพูดขึ้นเมื่อบรรยากาศกลับมาเงียบอีกครั้ง

"เออได้"

"กูด้วยนะ" ก้องภพบอกกับติ๊ดตี่

"อ้าว แล้วกูล่ะ" ยอร์ชพูดขึ้น เพราะตามเดิมเขาต้องนั่งรถคันเดียวกับก้องภพ

"พี่ยอร์ชไปรถผมก็ได้ครับ" คราวนี้เป็นเจลที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นบ้าง

"แล้วเอ๋ยล่ะ" เมื่อทุกคนแบ่งที่นั่งกันลงตัวแล้ว ก็มีเสียงแจ๋นถามขึ้นมา

"มายังไงก็กลับไปอย่างนั้นแหละ" ติ๊ดตี่พูดแล้วใช้หางตามองไปที่เอ๋ย

"เอ๋ยก็มานั่งกับยอร์ชสิครับ" ยอร์ชพูดพร้อมกับส่งสาวตาหวานเชื่อมไปให้เอ๋ย

"เอ๋ยอยากนั่งรถคันเดียวกับก้อง" เอ๋ยหันมาทำหน้าอ้อนก้องภพ

"ฉันไม่ให้เห็บเหาขึ้นรถย่ะ" ติ๊ดตี่หันไปเหน็บแนมเอ๋ย

"กรี๊ด~ แกว่าฉันหรอ" เอ๋ยสะดีดสะดิ้งแล้วหันไปชี้หน้าติ๊ดตี่

"แล้วจะให้หมายถึงใครล่ะ ในเมื่อตรงนี้มันมีแค่แกที่ทำตัวเหมือนเห็บเหามากที่สุด"

"มาสิ ตบเลย จะได้รู้ว่าถ้าตบฉันจะต้องเจอกับอะไร" ติ๊ดตี่พูดพลางเอียงหน้าท้าทายเอ๋ยที่ง้างมือจะตบเธอ

"พอแล้วครับที่รัก อย่ามีเรื่องกันเลย" เมฆห้ามปรามแฟนสาวให้ใจเย็นลง

"ฉันเห็นว่าแฟนเธอห้ามเอาไว้หรอกนะ" เอ๋ยเอามือที่ง้างอยู่ลง แล้วนั่งกินข้าวตามเดิม

"เก่งแต่ปาก" ติ๊ดตี่ยังคงไม่หยุดกวนประสาท

"พอแล้วแก เรารีบกินรีบกลับกันเถอะ" เมื่อเห็นว่าเพื่อนยังไม่หายหัวร้อนเลยรีบพูดตัดบท เพราะกุญแจเองอยากจะกลับบ้านเต็มที

"พี่กุญ…เรื่องเมื่อคืน..เจลขอโทษนะครับ" เจลเดินมาคุยกับกุญแจด้วยใบหน้ารู้สึกผิด ขณะที่ทุกคนกำลังขนกระเป๋าขึ้นรถ

"ยุ่งอะไรกับแฟนกูอีก" ก้องภพรีบเข้ามายืนข้างๆเธอเมื่อเห็นว่าเจลเข้ามายุ่งกับแฟนของเขาอีกแล้ว

"ไม่มีอะไร น้องแค่มาขอโทษ" กุญแจพูดเชิงให้เขาใจเย็นๆ

"ทีตอนทำเสือกไม่คิด กูไม่กระทืบมึงจมคาตีนก็ดีแค่ไหนแล้ว"

"ก้องพอแล้ว…พี่ไม่ได้โกรธเจลหรอกนะ แต่ต่อไปนี้เจลตัดใจจากพี่เถอะ พี่ตกลงเป็นแฟนกับก้องแล้ว" กุญแจจับมือก้องภพเพื่อห้ามอารมณ์ของเขา ก่อนจะหันไปบอกกับเจล

"เจลเป็นได้แค่น้องจริงๆใช่ไหมครับ"

"พี่ขอโทษที่ปล่อยให้เจลเสียเวลากับพี่นานขนาดนี้ แต่พี่ยังยืนยันคำเดิม ว่าพี่ให้เจลได้แค่นั้นจริงๆ"

"เข้าใจแล้วครับ โชคดีนะครับพี่กุญ" เจลพูดโดยไม่มองหน้าเธออีก แล้วหันหลังเดินขึ้นรถตัวเองไป

"ทีนี้ก็สบายใจเรื่องเจลได้แล้วนะ" เธอหันไปพูดกับคนข้างๆที่ยืนจับมือกับเธอแน่น

"จ่ะ เมียจ๋า"

"เปลี่ยนอารมณ์ไวจริงๆ"

"อารมณ์หื่นก็มีนะครับ"

"ถอยไปห่างๆเลย" กุญแจรีบปล่อยมือจากเขา แล้วเดินหนีขึ้นรถไป

"ขอบคุณมากนะคะลุงกร" กุญแจเปิดกระจกขอบคุณลุงกรที่ยืนโบกรถให้อยู่ที่ทางออก

"ไว้มาเที่ยวกันอีกนะครับ" ลุงกรรับไหว้แล้วพูดกับทุกคนอย่างเอ็นดู

ทริปนี้คงเป็นทริปที่กุญแจคงจะจำไม่ลืม เหตุการณ์มากมายหลายอย่างเกิดขึ้นที่นี่ เธอได้พัฒนาความสัมพันธ์กับก้องภพโดยเป็นการพัฒนาที่มีสถานะอย่างที่ตั้งใจไว้ และขณะเดียวกันก็ทำให้เจลหลุดออกจากวงโคจรชีวิตของเธอไป แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องที่ดีแล้ว เธอไม่อยากให้ใครมาเสียเวลากับเธออีกต่อไป เพราะในใจของเธอมันมีแต่ก้องภพคนเดียวมาตลอด ไม่เคยมีคนอื่นเลย