บทที่ 7
787 คำ
Eleonora ห่อผ้าเช็ดตัวหลวม ๆ ไว้รอบบ่าของเธอแล้วพูดว่า "ฉันกำลังไป!"
"ไม่มีทาง!" ทันทีที่เควนตินพูดจบ เอเลโอโนราก็รู้สึกว่าเท้าของเธอหลุดจากพื้น
เควนตินอุ้มเธอขึ้นไหล่แล้วเดินไปที่ห้องนอน ศีรษะของ Eleonora เอนไปบนหลังกว้างของ Quentin เธอกำหมัดและทุบหลังเขาอย่างแรง “วางฉันลง คุณบอกว่าจะปล่อยฉัน คุณไม่สามารถคืนคำได้ ปล่อยฉันลง...”
โดยไม่คำนึงถึงเสียงคำรามที่แหบแห้ง เควนตินโยนเธอทิ้งลงบนเตียงนุ่มๆ ที่มีโค้งพาราโบลาอย่างหนัก
Eleonora รู้ว่าอะไรจะรอเธออยู่ต่อไป
นั่นคือสิ่งที่เควนตินพูด เธอต้องให้ทุกอย่างที่เขาต้องการ
Eleonora หยุดดิ้นรนเหมือนเศษผ้า
เธอรู้สึกว่าผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวบนตัวของเธอถูกฉีกออกอย่างหยาบคาย เธอจึงกัดริมฝีปากและหลับตาลง
เธอไม่อยากเจอเขา เธอไม่ต้องการ!
ค่ำคืนยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่สิ้นสุด
ความมืดมิดในยามค่ำคืนทำให้เอเลโอโนราหมดหวัง
ในที่สุดเควนตินก็ผล็อยหลับไปพร้อมกับร่างกายที่อ่อนล้าของเขา
Eleonora เปิดโคมไฟข้างเตียงและแสงสีน้ำเงินสลัวส่องบนเตียง
เธอหันกลับมามองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เธอ
ใบหน้าที่มีเสน่ห์และน่าหลงใหลของเขาถูกปกคลุมด้วยชั้นของแสงสีน้ำเงิน ลึกลับและเย็นชา
Eleonora เหยียดมือออกอย่างสั่นเทา ในขณะนั้นเธอต้องการจะบีบคอเขาให้ตาย
เธอวางนิ้วเรียวบนคอของเขา แต่เธอลังเล เธอทำไม่ได้
เป็นเวลากว่าหนึ่งปีแล้วที่ชายคนนี้ได้มอบความเจ็บปวดทางกายและทางอารมณ์แก่เธอมากเกินไป เธอน่าจะอยากให้เขาตาย แต่เธอลังเลเมื่อเธอจับคอเขาด้วยมือของเธอและรู้สึกถึงร่างกายของเขาอบอุ่นที่เธอคุ้นเคย
น้ำตาหยดลงบนหน้าอกเปลือยเปล่าของเควนติน
เควนตินหันกลับมาและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาพึมพำขณะหลับ "ฉันขอโทษ Eleonora!" จากนั้นเขาก็จับเอเลโอโนราไว้ในอ้อมแขนของเขาแน่น
คำพูดเหล่านี้ทำให้หัวใจของ Eleonora เต็มไปด้วยความเจ็บปวดในทันที
เขารู้สึกผิดต่อเธอในความฝันจริงๆ
เขาเป็นคนแบบไหน?
ดวงตาของ Eleonora เบิกกว้างจนเกือบเช้า
ในตอนเช้า Quentin ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของเขา เมื่อเขาตื่นขึ้น เขาพบว่าเขากอด Eleonora ไว้แน่น เควนตินขมวดคิ้วและผลักเธอออกไปทันที เขารีบหาเสื้อผ้าที่จะใส่ในตู้เสื้อผ้าวันนี้และพร้อมที่จะจากไปด้วยใบหน้าหมองคล้ำ
“คุณไม่ได้บอกว่าเราจะไป…” ในเวลานี้ Eleonora ไม่สนใจสิ่งอื่นใด สิ่งที่เธอสนใจมากที่สุดคือการที่พวกเขาจะได้รับการหย่าร้างในวันนี้
เควนตินหันกลับมาพร้อมกับเยาะเย้ยในดวงตาที่มืดมนของเขา “ฉันจะทำตามที่ฉันบอก ฉันจะขอให้ทนายหาเธอตามข้อตกลงก่อนเที่ยง ฉันหวังว่าคุณจะหายจากสายตาฉันก่อนเที่ยง!”
“ก็ดี ไม่ต้องกังวลไป นายน้อย ต่อจากนี้ไปเราจะเป็นคนแปลกหน้ากัน!” Eleonora กัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่พลาดการแต่งงานมากกว่าหนึ่งปีเหมือนกับเธอ
ใช่ ไม่มีอะไรจะพลาด เขาเป็นคนที่โกรธที่จะแต่งงานกับเธอตั้งแต่เริ่มแรก ทุกคนรู้ว่า
มันจบลงแล้ว ในที่สุดมันก็จบลง
ประตูห้องนอนถูกกระแทก
เควนตินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
Eleonora ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก
หลังจากที่เอเลโอโนราจัดกระเป๋าเดินทางของเธอแล้ว เธอโทรหาแอนนาเพื่อนสนิทของเธอและพูดว่า "แอนนา เอาเสื้อผ้าข้างนอกและข้างในมาให้ฉันก่อนเที่ยง ฉันจะรอคุณที่วิลล่าของครอบครัวแลนซ์ คุณเคยมาที่นี่มาก่อน ."
“เสื้อผ้าทั้งภายในและภายนอกรวมกางเกงในด้วยไหม คุณต้องการทำอะไร?”
“แน่นอน ฉันอยากใส่มัน”
แอนนาที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์งงและพูดว่า “เธอไม่มีไข้ใช่ไหม คุณเป็น Young Mistress ของตระกูล Lance คุณใส่สินค้าฟุ่มเฟือยหรือแบรนด์ดังระดับโลกจากภายในสู่ภายนอก ตอนนี้คุณขอเสื้อผ้าให้ฉันใส่ คุณสบายดีไหม
“ฉันหย่าแล้ว!” Eleonora หยุดชั่วคราวแล้วพูดว่า
- ผู้เขียน
