นิมามองดูคนที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน เห็นเข้าก็เหลือบมองไปทางชั้นบน ปานรวียิ้มให้กับนิมาที่ยิ้มต้อนรับลูกค้าเหมือนทุกครั้ง
“สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันนานเลยค่ะ พี่ป๊อบ” นิมาพนมมือไหว้ปานรวี
“สวัสดีค่ะ คิดถึงขนมของร้านนิ่มเหมือนกันนะ”
“พี่ป๊อบ สบายดีนะคะ” นิมาเห็นรอยยิ้มจางๆ ของปานรวีก็รู้สึกแปลกๆ น่าจะแต่งงานไปแล้ว แต่ทำไมใบหน้าไม่สดใสอย่างที่ควรจะเป็น
“ค่ะ พี่มีเรื่องรบกวนนิ่ม รายละเอียดตามรายการเลยค่ะ” ปานรวีไม่มีรอยยิ้มหลงเหลืออยู่เลย หลังจากยื่นรายการให้กับนิมาที่พอจะดูออกว่าเป็นขนมสำหรับพิธีแต่งงาน
“นิ่มนึกว่า พี่ป๊อบแต่งงานไปแล้วเสียอีก” นิมาพูดเสียงอ่อยๆ
“ยังเลยค่ะ ถ้าแต่งก็ต้องมาสั่งขนมที่นิ่มสิ” ปานรวีบอก มองไปรอบๆ บริเวณร้าน นิมายิ้มๆ แอบคิดแทนปานรวีว่า คงมองหาคนที่อยากได้พบเจอบ้าง เพราะถามจากเอรินดูเหมือนว่า หลังจากกลับจากหัวหินก็ไม่ได้เจอกันเลย เอรินเองก็เลือกที่จะพาตัวเองออกห่าง
