บทที่ 22 ฆาตกรรม
วันต่อมา…
เมื่อคืนพอกลับถึงห้อง ว่าจะคิดวิเคราะห์ในเรื่องต่างๆ ลำดับเหตุการณ์ในวันนั้น ที่ไปเที่ยวกันกับพี่สาว แต่พอหัวถึงหมอนกลับหลับเป็นตายไปเลย แถมเมื่อคืนไม่มีใครมากวนอีกด้วย
นึกถึงเรื่องนั้นใจหายเนอะ! แต่มันก็ดีไม่ใช่เหรอ? ยังไงฉันก็ไม่อยากแย่งชิงกับเพื่อนอยู่แล้ว และที่เขาเลือกพิม เขาคงจงใจอยากให้ฉันรู้สึกเจ็บใจเล่นแน่ๆ มันก็ได้ผลนะ จะว่าฉันปากไม่ตรงกับใจคือยอมรับนะ ก็คนมันเคยๆ จู่ๆพาคนอื่นเข้ามา ใครมันจะตั้งรับทัน แต่โชคดีขนาดไหนที่ไม่ถลำลึกไปกว่านี้ นี่ถ้าเขาทำดีต่อฉันอีกนิด รับรองว่าฉันคงน้ำตาแตกทุกวัน คงต้องทุกข์ใจเมื่อเห็นผัวไปไหนมาไหนกับคนอื่น และผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล เธอคือเพื่อนสาวคนสนิทเสียด้วย
เขาต้องโกรธ! แค้น! ฉันระดับไหนกันแน่ ถึงหาเรื่องแก้แค้นได้เจ็บปวดขนาดนี้.. แต่ถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้คงร้องไห้ขี้มูกโป่งแล้ว
ตั้งแต่ที่เสียลูกไปและรู
