บทที่ 21 ยังไม่ตาย?
หนึ่งชั่วโมงต่อมา…
“ ไอ้หมวดนั่นมันกลับยัง ” เขาถามคนตรงหน้าทันที
“ ยังครับ นาย ”
“ มึงไปจัดการตามที่กูพูดเมื่อชั่วโมงที่แล้วด้วยนะ ”
“ ครับ! ”
ชั้นล่างห้องรับแขก…
“ คุณลีอาคะ คุณหนูเรียกพบค่ะ ”
ป้าจวบเคาะประตูแล้วเปิดเข้ามาทันทีด้วยใบหน้าที่ร้อนอกร้อนใจ คงเป็นคำสั่งเจ้านายที่ไม่สามารถขัดได้ละมั้ง
“ เอ่อ…รุ่นพี่คะ หนูขอตัวก่อนนะคะ ”
“ แกจะรีบไปไหน กินผลไม้ที่พี่พัฒซื้อมาให้หมดก่อนสิ ” พิมพูดแบบนี้มาจะร้อยรอบแล้ว ตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรกแล้วที่ฉันนั่งไม่ติด ในใจมันร้อนรนเพราะอีกคนส่งข้อความแชทมาขู่ ถ้าไม่รีบขึ้นไปหา คืนนี้จะไม่ปราณี เป็นใครไม่กลัวบ้าง!
“ พิม ให้ลีอาไปเถอะ พี่จะกลับพอดี มีงานด่วนด้วย ” รุ่นพี่พูดขัดขึ้น
“ โอเคๆ ว่างๆ อย่าลืมแวะมาอีกนะ ” พิมพูด
ฉันแคลงใจในหลายเรื่องมากเกี่ยวกับตัวพิม วันนี้ดูเธอจะชงให้ฉันอยู่กับพี่ชายตัวเองตลอดไม่รู้จะยั่วโม
