ค่ำคืนที่มีความสุขสำหรับหวังอ๋องผ่านพ้นแต่สำหรับองค์หญิงห้านั้นคล้ายว่านางไปรบทัพจับศึกก็มิปาน ร่างกายของสตรีโฉมสะคราญเต็มไปด้วยรอยจ้ำสีกุหลาบ แต่โชคดีที่ไม่ได้รู้สึกระบมมากเท่าไรนัก เพียงเสียงนกส่งเสียงเตือนว่าเข้าสู่วันใหม่ ร่างบางก็ลุกขึ้นมาหันรีหันขวางแต่ก็ไม่พบคนที่รังแกนางเมื่อคืนนี้เสียแล้ว
“องค์หญิงเพคะ” เป็นลู่จื่อที่แอบมาหาผู้เป็นเจ้านาย เมื่อเห็นว่าแม่ทัพใหญ่ออกไปฝึกทหารตั้งแต่ยามเหม่า*แล้ว
หญิงสาวรีบมองหาเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้น แต่น่าเสียดายพวกมันชำรุดเสียแล้ว นางจึงถือวิสาสะหันไปฉวยชุดคลุมของอ๋องหน้าหนานั่นมาคลุมร่างกายตัวเองไว้ “เจ้ารีบเข้ามาเถิด” เพียงได้รับอนุญาตนางกำนัลก็รีบเข้ามาในทันที
“เสื้อผ้าชุดใหม่เพคะ” เพราะเย่าหยางนำชุดผ้าไหมเนื้อดีมาให้เมื่อย่ำรุ่ง ลู่จื่อที่กำลังจะไปทำหน้าที่ซักผ้ากับเชลยศึกคนอื่น ๆ ก็รีบปลีกตัวมาปรนนิบัติองค์หญิงห้าทันที
สองคิ้วที่เรียงเป็
