Taste of Love นายมาเฟียตัวร้าย

ความผิดที่ไม่ได้ก่อ 1

"สรุปแล้วเมื่อวานก็ไม่ได้เล่นน้ำเลยเนอะฉันก็เพลียจนเผลอหลับไปอ่ะ"ไอด้าเอ่ยขอโทษน้ำแข็งถึงเรื่องเมื่อวานที่เธอหลับไปแล้วตื่นขึ้นมาอีกทีตอนดึก

"เราอยู่นี่ตั้งสามวันยังมีเวลาเหลือน่า ยังมีวันนี้กับพรุ่งนี้อีก"น้ำแข็งกอดแขนเพื่อนสาวของตัวเองไว้ วันนี้ทั้งคู่เดินลงมาเจอกันด้านล่างในขณะที่รุ่นพี่คนอื่นๆ ยังไม่ตื่นกัน

"เมื่อคืนพี่แดนบอกว่าพวกพี่เขาดื่มหนักกันอ่ะกว่าจะเลิกก็เกือบเช้าวันนี้ได้นอนทั้งวันกันแน่"

"อืมปล่อยพวกพี่เขาเถอะ เมื่อวานหลังจากกลับไปเปลี่ยนชุดฉันเองก็หลับไปเหมือนกันสงสัยจะเพลียที่นั่งรถมาทั้งวัน"

"งั้นวันนี้เราไปเล่นน้ำกับถ่ายรูปกันเถอะ"ไอด้าวางแก้วกาแฟในมือลงพร้อมกับเอี้ยวตัวไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเอง

"งั้นสักสิบโมงค่อยไปถ่ายรูปกันนะวันนี้แดดไม่ค่อยแรงเท่าไหร่ คงไม่ร้อนมาก"น้ำแข็งเสนอความคิด

"งั้นตอนบ่ายขี่เจ็ทสกีด้วยกันมั้ย? ฉันอยากลองขับเองคนเดียวดูสักครั้ง ปกติพี่แดนจะคอยจับช่วยตลอด"

"เธอขับเป็นด้วยเหรอ?"น้ำแข็งถามออกไปทันที

"พี่แดนเคยสอนหลายรอบแล้วน่ะแต่ยังไม่เคยลองขับเองเลย วันนี้นั่งไปด้วยกันหน่อยนะ"

"จะดีเหรอไอด้า ไม่เคยขับเองมาก่อนแบบนี้มันอันตรายนะ ฉันว่ารอให้พวกพี่ๆ เขาตื่นก่อนแล้วค่อยไปเล่นดีกว่า อีกอย่างเราทั้งคู่ว่ายน้ำไม่เป็นด้วย"น้ำแข็งพยายามบอกถึงความเสี่ยงนี้กับเพื่อนสาว

"ไม่เป็นไรหรอกน่า ตอนพี่แดนสอนขับมันก็ขับง่ายอยู่นะ ฉันคิดว่าตัวเองทำได้ ยังไงซะอีกไม่นานก็จะถึงวันเกิดพี่แดนแล้วฉันจะเซอร์ไพรส์เขาเรื่องที่ขับเจ็ทสกีได้"ไอด้ายิ้มให้น้ำแข็ง เธอเชื่อมั่นว่าตัวเองทำได้และไม่ได้คิดจะขับออกไปไกลมากอยู่แล้ว อีกอย่างพวกเธอก็ใส่ชูชีพกันหากเกิดอะไรขึ้นแล้วตกจากเจ็ทสกีก็ไม่มีทางจมง่ายๆ อย่างแน่นอน

"จ้าๆ งั้นก็ตามนั้นเลย งั้นเดี๋ยวช่วงสิบโมงเรามาเจอกันข้างล่างนะฉันขอไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อน"น้ำแข็งบอกกับไอด้าพลางมองไปทยังนาฬิกาที่บอกเวลาเก้าโมงกว่าแล้ว

สิบโมงครึ่ง..

"นั่นแหละๆ ยืนแบบนั้นแล้วก็หันหน้ามาทางนี้เลยดาด้า"น้ำแข็งที่ทำหน้าที่เป็นตากล้องร้องตะโกนบอกเพื่อนสาวของตนให้ทำท่าทางตามที่บอกก่อนจะกดถ่ายภาพรัวๆ

"พอแล้วมั้งน้ำแข็ง เราถ่ายรูปตรงนี้มาจะสองชั่วโมงแล้วนะ"ไอด้าหน้างอเล็กน้อยเพราะเธออยากไปถ่ายรูปมุมอื่นแล้ว

"แต่ตรงที่เธออยากไปไม่ใช่หาดส่วนตัวไม่ใช่เหรอ คนเยอะจะตายไปนะ"น้ำแข็งพูดขึ้นเธอไม่ค่อยอยากไปตรงที่ไอด้าบอกสักเท่าไหร่เพราะคนเยอะมาก อีกอย่างเธอไม่ค่อยชอบจุดที่คนอยู่เยอะเกินไป

"ไปเถอะน่า แถวนั้นมีร้านอาหารด้วยใกล้เที่ยงแล้วฉันหิว"ไอด้าไม่สนใจคำค้านของน้ำแข็งและลากเธอให้เดินตามไปทันที แม้น้ำแข็งจะไม่อยากไปแต่เธอก็ไม่อาจคัดค้านเพื่อนสุดที่รักได้

"ดาด้าเราออกมากันแบบนี้แล้วทิ้งพวกพี่เขาไว้ที่บ้านพักจะดีเหรอ? เดี๋ยวแฟนเธอก็ตามหาหรอก"น้ำแข็งเปลี่ยนท่าทางเป็นเดินกอดแขนไอด้าไว้แทน

"ฉันเที่ยวกับพวกพี่เขาบ่อย เมาเกือบเช้าขนาดนั้นไม่ตื่นกันง่ายๆ หรอก พี่แดนเป็นคนที่คอแข็งมากดื่มหนักดื่มเยอะ แต่พอถึงขีดจำกัดก็จะหลับยาวทั้งวันแบบนี้นั่นแหละ"ไอด้าอธิบาย เธอชินกับพฤติกรรมการดื่มของแก๊งนี้ไปแล้วเพราะเจอประจำทำให้เธอไม่แปลกใจเท่าไหร่

"อ่อ ฉันรู้สึกตะงิดใจตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะด้า แฟนเธอหน้าคุ้นมากแต่ฉันนึกไม่ออกว่าเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า"น้ำแข็งพูดขึ้นพร้อมกับพยายามนึกแต่ไอด้ากลับหลุดขำออกมากับท่าทางของเพื่อนเธอ

"ไม่คุ้นสิแปลก พี่แดนก็คือคนที่เธอถูกรับน้องให้ไปตะโกนบอกชอบจนคลิปเป็นไวรัลนั่นไง พูดแล้วก็ตลกดีเธอรู้จักกับพี่แดนก่อนที่จะรู้จักฉันอีกนะเนี่ย ฮ่าๆ"

"ไม่ตลกเลยนะดาด้า รู้มั้ยว่าตอนนั้นฉันอายมากจนแทบไม่อยากมาเรียนทั้งเทอมเลยเดินไปไหนก็มีแต่คนมองเพื่อนก็ล้ออยู่ตั้งนานอ่ะ"น้ำแข็งย่นจมูกใส่ไอด้าทันที เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นเธอยังรู้สึกอายไม่หาย แถมผู้ชายคนที่เธอตะโกนบอกชอบในตอนนั้นยังเป็นแฟนของเพื่อนสนิทเธออีกแล้วแบบนี้เธอจะมองไอด้าและแดเนียลโดยไม่รู้สึกอายได้ยังไง

"ไม่ต้องสนใจหรอกน่ามันผ่านมาแล้ว อีกอย่างฉันก็มองว่ามันตลกดี ตอนที่คลิปเป็นไวรัลนะฉันล้อพี่แดนทุกวันเลย เห็นสีหน้าตอนงอนของเขาแล้วสนุกดีออก"ไอด้ายิ้มขำ

"จุดด่างพร้อยในชีวิตชัดๆ โดนล้อยันลูกบวชแน่ฉัน"น้ำแข็งเบ้ปากงอแงจนไอด้าขำอีกรอบกับท่าทางของเธอ

หลังจากรับประทานอาหารเที่ยงเสร็จไอด้าและน้ำแข็งก็ชวนกันไปถ่ายรูปอีกครั้งก่อนจะกลับมาที่พักเพื่อเปลี่ยนชุดเพราะไอด้าอยากจะไปขับเจ็ทสกีแล้ว ไอด้าเธอตื่นเต้นมากที่จะได้ลองขับเองคนเดียวครั้งแรกในขณะที่น้ำแข็งกลับกังวลเรื่องความปลอดภัยของทั้งเธอและไอด้ามากกว่า

"ดาด้าเรารอให้พวกพี่เขาตื่นก่อนไม่ได้เหรอ ออกมากันเองสองคนแบบนี้มันอันตรายนะต่อให้มีชูชีพก็เถอะ"น้ำแข็งคัดค้านอีกครั้งเมื่อเดินออกมาถึงชายหาดทางเดินไปยังท่าที่จอดเจ็ทสกี

"ไม่ต้องห่วงฉันขับไม่ไกลหรอกวนไปวนมาแถวหน้าหาดเรานี่แหละ"

"แต่เมฆตรงนั้นมันเริ่มดำมาแล้วนะด้า ไว้รอขี่พรุ่งนี้กับพวกพี่เขาเถอะ เรากลับบ้านพักกันดีกว่า"น้ำแข็งรู้สึกใจคอไม่ดีเท่าไหร่เพราะเริ่มมีเมฆสีดำก่อตัวขึ้นตรงขอบฟ้าไกลๆ

"ถ้าอย่างนั้นเราก็ขับวนแค่รอบเดียวแล้วขับกลับมาก่อนที่เมฆนั่นจะมาถึงเราสิ ไปเถอะฉันอยากลองขับเองมากจริงๆ ตอนแรกว่าจะรอเซอร์ไพรส์พี่แดนในวันเกิดว่าขับเองได้แล้วแต่ฉันจะอวดเขาพรุ่งนี้เลยล่ะ"ไอด้าบอกกับน้ำแข็ง เธอแทบจะทนรอไม่ไหวที่จะเห็นสีหน้าตกใจของแดนเนียลในวันพรุ่งนี้ที่เขารู้ว่าเธอแอบซุ่มขับเจ็ทสกีเองคนเดียวได้

ในเมื่อห้ามความมุ่งมั่นของเพื่อนสนิทไม่ได้ น้ำแข็งจึงจำใจขึ้นเจ็ทสกีไปกับไอด้าเพราะเธอไม่อยากให้เพื่อนไปคนเดียวแม้ว่าตัวเองจะกังวลเรื่องความปลอดภัยก็ตาม แต่เจ็ทสกีที่ไอด้าขับก็พุ่งทะยานออกสู้ผืนน้ำได้โดยสวัสดิภาพ ไอด้าขับวนไปมาอย่างสนุกสนานจนน้ำแข็งเองก็เริ่มสนุกตามจนลืมคำพูดของไอด้าก่อนหน้านี้ที่บอกว่าจะขับวนแค่รอบเดียวไป

"ด้าฉันว่าเราควรรีบกลับแล้วล่ะคลื่นเริ่มแรงขึ้นแล้ว เมฆดำนั่นลอยมาใกล้เรามากเลย"น้ำแข็งเอ่ยทักขึ้นเมื่อเธอสังเกตว่าลมและคลื่นเริ่มแรงขึ้นบวกกับเมฆดำที่ลอยเข้ามาใกล้พวกเธอเรื่อยๆ

"นั่นสิ งั้นเดี๋ยวฉันเลี้ยวกลับเลยนะ"ไอด้าพยักหน้าเห็นด้วย เธอเองก็ตกใจเช่นกันที่บรรยากาศเปลี่ยนเร็วขนาดนี้ทั้งที่ไม่กี่นาทีก่อนฟ้ายังโปร่งอยู่เลย

เพราะขับห่างออกมาจากฝั่งไกลพอสมควรและระหว่างขับกลับมีคลื่นแรงทำให้ไอด้าที่ขับเจ็ทสกียังไม่คล่องต้านแรงของคลื่นไม่ไหวที่ให้เจ็ทสกีที่เธอขับถูกคลื่นพัดไปอีกทางและไม่สามารถเลี้ยวไปจอดยังท่าจอดได้

"คลื่นแรงมากเลยน้ำแข็งฉันเลี้ยวเข้าจอดที่ท่าไม่ได้เลย"ไอด้าเอ่ยเสียงสั่นทำให้น้ำแข็งเริ่มหน้าเสียทันที ทั้งลมและคลื่นเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงฟ้าร้องดังมาแต่ไกลพร้อมด้วยเมฆดำทมึนที่คลุมทั้งท้องฟ้าให้มืดลง

"เราจะทำยังไงกันดีไอด้าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเราโดนคลื่นซัดคว่ำแน่เลย"น้ำแข็งเอ่ยขึ้นด้วยความสั่นกลัว ปกติเธอเป็นคนที่กลัวเสียงฟ้าร้องมาก

"ฉันจะพยายามขับไปจอดฝั่งนะ ถ้าไปที่ท่าจอดไม่ได้ก็จอดหาดหน้าบ้านเราเลยแล้วกัน"ไอด้าพูดจบก้เปลี่ยนเป้าหมายจากที่พยายามต้านแรงคลื่นเพื่อขับกลับท่าจอดและหันหน้าเจ็ทสกีเข้าฝั่งชายหาดไปยังหาดหน้าบ้านพักทันทีแต่เมื่อขับใกล้ถึงฝั่งลมกลับเปลี่ยนทิศอีกครั้งทำให้จากที่พวกเธอจะถึงฝั่งในอีกไม่ไกลกลายเป็นถูกคลื่นซัดให้ออกห่างจากฝั่งอีกครั้ง ไม่นานฝนก็เริ่มตกหนักจนแทบจะมองอะไรไม่เห็น

"ฉันขอโทษนะน้ำแข็งที่ไม่ฟังคำเตือนของเธอตั้งแต่แรกไม่งั้นเราคงไม่เป็นแบบนี้กัน"ไอด้าเอ่ยขอโทษเสียงดังในขณะที่กำลังพยายามขับต้านแรงคลื่นและพายุฝนอีกครั้ง

"ไม่เป็นไรด้าฉันไม่ได้โกรธเธอ เราต้องกลับเข้าฝั่งกันอย่างปลอดภัยนะ"น้ำแข็งกอดเอวไอด้าไว้แน่น แม้เธอจะกลัวบรรยากาศรอบตัวแค่ไหนก็ตามแต่ตอนนี้คนที่กลัวที่สุดน่าจะเป็นไอด้าเธอจึงเลือกที่จะข่มความกลัวเอาไว้และให้กำลังใจเพื่อน

ไอด้ามองไปยังชายฝั่งเธอเห็นแดเนียลกำลังวิ่งมาที่ชายหาดพร้อมกับคนที่เหลือ เขาร้องตะโกนอะไรบางอย่างแต่เพราะฝนที่ตกหนักทำให้เธอไม่ได้ยินอะไรเลย ตอนนี้เธอกลัวมากจนแทบจะร้องไห้ออกมา ในที่สุดไอด้าก็ตัดสินใจมุ่งหน้าเข้าสู่ชายฝั่งอีกครั้งไปยังจุดที่แดเนียลอยู่

"ไอด้าระวัง!!"เสียงร้องตะโกนของน้ำแข็งทำให้ไอด้ามองเห็นโขดหินตรงหน้าที่เจ็ทสกีกำลังพุ่งเข้าหา ด้วยความตกใจเธอจึงหักเลี้ยวออกทันทีทำให้เจ็ทสกีคว่ำและทั้งคู่ตกลงไปในทะเล

เพราะใส่ชูชีพอยู่ทำให้ทั้งคู่ยังไม่จมหายไปในทะเลแต่เพราะความแรงของคลื่นที่ซัดมาไอด้าและน้ำแข็งค่อยๆ ลอยห่างออกจากกันไปคนละทาง น้ำแข็งร้องเรียกไอด้าเสียงดังลั่นเพราะด้านหลังของไอด้ามีคลื่นใหญ่กำลังใกล้เข้ามา เธอพยายามตีขาเพื่อจะเข้าไปหาเพื่อนแต่ก็ไม่เป็นผล ไอด้าถูกคลื่นกลืนหายไปต่อหน้าต่อตาเธอ

"ไอด้า!!!"น้ำแข็งตะโกนเสียงดังลั่นซ้ำแล้วซ้ำเล่าพร้อมกับมองหาไอด้าท่ามกลางสายฝนแต่ก็ไม่พบ

"น้องน้ำแข็ง!!"เสียงเรียกทำให้น้ำแข็งหันไปมองและพบกับฟาร์และแดเนียลที่ขับเจ็ทสกีคนละลำออกมาเพื่อช่วยทั้งคู่

"จับพี่ไว้แน่นๆ นะครับ"ฟาร์เอ่ยบอกกับรุ่นน้องสาวเมื่อช่วยเธอขึ้นมาบนเจ็ทสกีได้แล้ว น้ำแข็งตัวสั่นและร้องไห้ออกมาพร้อมกับเอ่ยเรียกไอด้าเสียงดังลั่น

"พี่ฟาร์ ช่วยไอด้าด้วยค่ะ ช่วยเพื่อนน้ำแข็งด้วย"น้ำแข็งขอร้องฟาร์ทั้งน้ำตาในขณะที่แดเนียลกำลังขับเจ็ทสกีวนไปมาพร้อมกับร้องตะโกนเรียกหาไอด้าอย่างบ้าคลั่ง

"พี่จะพาน้องน้ำแข็งเข้าฝั่งก่อนครับ ตอนนี้พายุแรงมากเราต้องรอให้พายุสงบก่อนนะ"ฟาร์เอ่ยออกมาพร้อมกับลูบหัวรุ่นน้องสาวเพื่อเป็นการปลอบเธอ

"ไม่ได้นะคะ เราต้องช่วยไอด้าก่อนสิคะ"น้ำแข็งพูดทั้งน้ำตาในขณะที่ฟาร์กำลังพาเธอกลับเข้าฝั่ง และขับวนออกไปอีกรอบเพื่อไปหาแดเนียล

ฟาร์พาแดเนียลกลับขึ้นฝั่งมาอย่างทุลักทุเลเพราะเพื่อนของเขาเอาแต่จะตามหาตัวไอด้าให้เจอ จนฟาร์ต้องยอมทิ้งเจ็ทสกีอีกลำแล้วลากแดเนียลมากับตนเอง

"ทำไมถึงออกไปกันเอง!!"แดเนียลเดินเข้ามาภายในบ้านพร้อมกับตะคอกใส่น้ำแข็งที่กำลังขวัญเสียเสียงดังลั่น

"ไอด้า..ไอด้าล่ะคะ"น้ำแข็งเงยหน้าถามชายตรงหน้าทั้งน้ำตา ภาพที่ไอด้าถูกคลื่นซัดหายไปยังคงติดตาเธออยู่

"ยังหาไม่เจอครับ พี่แจ้งทางรีสอร์ทแล้วเดี๋ยวรอคลื่นสงบพวกพี่จะขับวนหาอีกรอบ ไอด้าใส่ชูชีพอยู่น่าจะปลอดภัยในระดับหนึ่ง"ฟาร์เอ่ยตอบน้ำแข็ง ต่างกับแดเนียลที่จ้องเธอเขม็งด้วยสายตาที่น่ากลัวจนเธอไม่กล้าสบตากับเขา

"ขวัญเอ๊ยขวัญมานะน้ำแข็งตอนเห็นน้องกับไอด้าอยู่บนเจ็ทสกีกลางพายุพี่นี่หัวใจหล่นวูบเลย"แป้งกอดปลอบน้ำแข็งอีกคนในขณะที่ปอเช่เดินถือแก้วน้ำอุ่นมาวางไว้ให้

"ทั้งหมดเป็นเพราะเธอ ถ้าเธอไม่ไปด้วยไอด้าไม่มีทางไปคนเดียวแน่นอน ถ้าไอด้าเป็นอะไรไปเธอจะต้องชดใช้!" แดเนียลเอ่ยกับน้ำแข็งเสียงเย็นก่อนที่เขาจะเดินออกจากบ้านพักไป

"ไอด้า..ไอด้า.."น้ำแข็งปล่อยโฮออกมาทันทีที่แดเนียลเดินลับตาไป ตอนนี้เธอไม่ได้สนใจคำขู่ของแดเนียลสักนิดเพราะในใจนึกถึงแต่ไอด้าเพื่อนสนิท เธออยากออกไปตามหาไอด้าด้วยตัวเองเลยด้วยซ้ำแต่ก็ถูกแป้งและปอเช่ห้ามไว้