"นายครับ พายุเข้าตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่สงบเลย ให้ผมส่งคนไปดูเธอที่กระท่อมมั้ยครับ"อัลฟ่าเอ่ยถามแดเนียล เขารู้สึกเป็นห่วงน้ำแข็งที่อยู่กระท่อมชายในป่าคนเดียวตั้งแต่เมื่อวานเพราะพายุฝนพัดกระหน่ำทั้งคืนไม่หยุด
"มึงจะห่วงอะไรยัยนั่นนักหนาวะอัลฟ่า เป็นผัวมันเหรอ?"แดเนียลถามลูกน้องคนสนิทอย่างหัวเสีย ครั้งแล้วครั้งเล่าที่อัลฟ่าแสดงออกนอกหน้าอย่างชัดเจนว่าเป็นห่วงหรือสงสารน้ำแข็งจนบางครั้งเขาก็อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าในช่วงเวลาที่เขาไม่อยู่เกาะหนึ่งอาทิตย์นั้นเกิดอะไรขึ้นระหว่างทั้งคู่หรือเปล่า
"ผมบอกนายแล้วไงครับว่าเห็นเธอแล้วนึกถึงน้องสาว อีกอย่างเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวอยู่ในป่าท่ามกลางพายุขนาดนั้นไม่รู้จะกลัวแค่ไหน"
"นั่งเจ็ทสกีฝ่าพายุยัยนั่นก็ทำมาแล้ว แต่นี่มีกระท่อมคุ้มหัวอยู่จะไปกลัวอะไร"ชายหนุ่มแย้งเขาทันที แดเนียลเลือกที่จะเดินขึ้นห้องตัวเองเพราะรู้สึกรำคาญสายตาท่าทางของอัลฟ่าในตอนนี้ เขามองออ
