ราคีซ่านสวาท

บทนำ พลอยดาว-พราวมุก สองสาวฝาแฝดที่มีใบหน้าและรูปร่างคล้ายกันจนเรียกได้ว่าเป็นพิมพ์เดียวกัน   ราคีหวามรัก เป็นเรื่องของพลอยดาวและท่านประธานกวิวัชร์  ราคีซ่านสวาท เป็นเรื่องราวของพราวมุกและอาจารย์คิมหันต์  .... “หึ ที่รปภ.เรียกพี่ๆ แต่กับพี่เรียกนายนั้นนายนี่” “นี่จะเอายังไงกันแน่”  “ก็เอาแล้วไงถึงจะมาถามน้องมุกว่าจะทำยังไงกับพี่” “พี่คิม!” ตวาดเขาแต่ตัวเองหน้าแดงจัด “เลิกพูดเรื่องนั้นสักทีเถอะค่ะ มุกเป็นผู้หญิง มุกยังไม่ถือสาเรื่องคืนนั้น ถ้าพี่คิมไม่หยุดวุ่นวายกับมุก มุกจะฟ้องพ่อ!”  ได้ยินเธอขู่แทนที่เขาจะกลัวแต่คิมหันต์กลับคลี่ยิ้มอารมณ์ดี และสิ่งที่เขาไม่รู้ว่ารอยยิ้มของเขาทำให้พราวมุกตาพร่าไปชั่วขณะ  ‘ให้ตายสิ! ทำไมฉันต้องแพ้ทางผู้ชายใส่แว่นด้วยนะ!’ “ก็ดีสิครับ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “พี่ก็อยากให้อาจารย์รู้เรื่องของเราเหมือนกัน” “พี่คิม!” “มุก พี่ยืนยันอีกครั้งว่าพี่จะรับผิดชอบ อุ๊บ!” ....... ตอนที1. นิ้วเรียวงามจิ้มหน้าจอสมาร์ทโฟนของตนเอง ทั้งส่งข้อความSMSและทางไลน์ หญิงสาวพยายามติดต่อพี่สาวฝาแฝดจนเกือบจะล้มเลิกความตั้งใจอยู่แล้ว ปลายสายก็กรอกเสียงตอบรับมาพอดี “ว่าไงยัยมุก”     “รับสายช้ามาก ถ้ามุกเป็นอะไรไปจะทำยังไง”    “ถ้าด่วนขนาดนั้น มุกก็โทรหาพ่อสิ”    “ไม่เอา! พ่อไม่ชอบหน้ามุก”   “จะเป็นไปได้ไง หน้ามุกกับหน้าพลอยเหมือนกันเป๊ะ ขนาดไปทำงานแทนมุกคนที่บริษัทยังไม่รู้เลย” พลอยดาวหัวเราะเสียงใสแล้วมองไปทางประตูอีกครั้งให้มั่นใจว่าพ่อไม่อยู่บริเวณนี้แล้วจริงๆ    “งั้นมาช่วยมุกอีกครั้งนะ”       “อีกแล้วเหรอ”     “น่านะ พี่สาวคนดีของพราวมุก” หญิงสาวส่งเสียงออดอ้อนอย่างรู้ดีว่าอีกฝ่ายจะไม่ปฏิเสธ “พี่สาวอะไรกัน เกิดก่อนแค่สิบนาทีเอง”   “มุกมาทำงานที่นี่ยังไม่ครบสามเดือน มุกไม่อยากเสียประวัติ อีกอย่าง ทำงานวันเสาร์ครึ่งวัน พลอยแค่มาตอกบัตรแทนมุก นั่งสวยๆ หน้าคอมพ์ก็พอแล้ว มุกทำทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว”  พูดแล้วก็กวาดตามองเอกสารที่เตรียมไว้ก่อนแล้ว ถึงจะไหว้วานให้พี่สาวฝาแฝดมาทำงานแทนแต่เธอก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายลำบากใจ “แล้วทำไมคราวนี้หยุดงานล่ะ”     “ไปช่วยเป็นล่ามภาษามือค่ะ” พราวมุกตอบไปตามตรง ไม่ได้โกหก หากไม่จำเป็นจริงๆ เธอไม่อยากหยุดงานเลย แต่เพราะล่ามภาษามือไม่พอ และเธอเคยเรียนภาษามือรวมทั้งกิจกรรมจิตอาสาบ่อยๆ จึงถูกขอร้องให้มาช่วยงานเป็นครั้งคราว    “อ้อ...” ปลายสายรับคำอย่างเข้าใจ “วันเสาร์นี้ใช่ไหม”     “จ๊ะ” “ได้ ถ้าอย่างนั้นพลอยไปทำงานแทนให้”  “น่ารักที่สุด วันศุกร์มาค้างกับมุกเลยนะ แล้วพลอยทำคุกกี้มาฝากมุกด้วยนะ ที่ห้องมุกไม่มีขนมแล้ว” พราวมุกมองกล่องคุกกี้ที่ว่างเปล่า ‘พลอยดาว’พี่สาวฝาแฝดชอบเข้าครัว และทุกครั้งที่เจอกันจะมีขนมอร่อยๆ ติดไม้ติดมือมาฝากเสมอ หรือถ้าไม่เจอกันก็ให้พนักงานส่งของมาให้    “เห็นพลอยเป็นร้านค้าเหรอ” พลอยดาวหัวเราะ  “ที่อื่นไม่อร่อยเหมือนที่พลอยทำนี่ กินกับกาแฟเข้ากันที่สุด”   “คราวที่แล้วทำให้ตั้งกล่องใหญ่ หมดแล้วจริงๆ เหรอ” “ก็ทำงาน ใช้พลังงานเยอะก็เลยกินเยอะไง”    “ได้ๆ เอาอะไรอีกไหม”    “ก็แล้วแต่พลอยเลย”   “เข้าใจแล้ว งั้นเจอกันเย็นวันศุกร์นะ”     “มารอที่คอนโดเลยก็ได้นะ มานั่งๆ นอนๆ รอมุกได้เลย”    “รู้แล้ว” พราวมุกพูดคุยกับพลอยดาวอีกเล็กน้อยแล้ววางโทรศัพท์ เธอถอนหายใจโล่งอกที่แก้ปัญหาไปได้อีกครั้ง หญิงสาวลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วยืดแขนบิดเอวไปมาไล่ความเมื่อยขบ หญิงสาวกลับมาอยู่เมืองไทยได้ครึ่งปีแล้ว และเริ่มทำงานประจำในตำแหน่งเลขาท่านประธานบริษัท ตอนนี้เธอยังทำงานไม่เต็มสามเดือน ยังไม่ผ่านโปรฯ แต่มีเหตุให้ต้องหยุดงานอยู่สองสามครั้ง แล้วเธอก็ได้พี่สาวฝาแฝดมาสลับตัวเข้าออฟฟิศแทนเธอ พราวมุกกับพลอยดาวมีใบหน้าและรูปร่างคล้ายกันมาก ไม่สิ เรียกว่าเหมือนกันเลยก็ว่าได้ พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่สิบขวบ พลอยดาวอยู่กับพ่อที่เป็นนักวิชาการ ส่วนเธอ-พราวมุกอยู่กับแม่ หลังจากหย่าได้ไม่กี่ปี แม่ก็พบผู้ชายคนใหม่เป็นชาวต่างชาติ คบหาดูใจกันก็ตกลงแต่งงาน แม่หอบหิ้วเธอไปอยู่กับครอบครัวใหม่ ถึงพ่อแม่จะแยกทางกันแต่แม่ก็ไม่ได้ห้ามติดต่อพ่อ เธอยังโทรศัพท์พูดคุยกับพ่อและมาเยี่ยมทุกครั้งที่กลับเมืองไทย และเรื่องสนุกในวัยเด็กคือเธอกับพลอยดาวเคยสลับตัวไปโรงเรียน เพราะพลอยดาวไม่ถนัดวิชาพละ เธอจึงสวมรอยเป็นพลอยดาวไปสอบแทน นั้นเป็นความลับของเธอกับพี่สาวฝาแฝด กลับเมืองไทยมาครั้งนี้ เธอตั้งใจลองทำงานประจำดู แม้รู้สึกขัดกับนิสัยตัวเองไปสักหน่อย แต่เธอต้องการ ‘รายได้ประจำ’ และอยากหาโอกาสได้ฝึกฝนทักษะของตัวเองด้วย หย่อนใบสมัครไปหลายที ได้เรียกสัมภาษณ์หลายหน และเธอก็ได้มาทำงานที่บริษัทนี้ ท่านประธานอายุแค่ยี่สิบแปด คุณกวิวัชร์เป็นท่านประธานในฝันของสาวๆ หล่อรวยชาติตระกูลดี และที่สำคัญโสดสนิทเพราะเธอเป็นเลขามาสองเดือนยังไม่เห็นเขาควงหญิงสาวคนไหนออกงานเลยสักที อ้อ! มีแค่คุณปภาวดีที่คุณนายแม่หมายมั่นให้เป็นลูกสะใภ้  ช่างเถอะ เรื่องของเจ้านาย แล้วเขาก็ไม่ สเปกของเธอด้วย จู่ๆ พราวมุกก็นึกถึงผู้ชายตัวสูงๆ คนนั้น ใบหน้าคมเข้มแต่สวมแว่นตากรอบดำหนาเตอะ ท่าทางซื่อๆ เชยๆ หอบหนังสือเล่มหนาหลายเล่มเดินเข้ามาในบ้านของพ่อราวกับอยู่บ้านนั้นมานาน ทั้งที่เธอต่างหากที่เป็นลูกพ่อ ‘นั้นคิมหันต์ ลูกศิษย์พ่อ พ่อเป็นที่อาจารย์ปรึกษาวิทยานิพนธ์ของเขานะ’ นั้นเป็นเรื่องที่เธอพบเขาเมื่อสองปีก่อนตอนที่กลับมาเยี่ยมคุณยายและมาพักที่บ้านพ่อกับพราวมุก เขาเป็นคนไม่กี่คนที่มองเพียงแวบเดียวก็สามารถแยกเธอกับพลอยดาวได้ทันที และเธอก็จำได้ดีว่าแววตาที่เขามองพลอยดาวเต็มไปด้วยความห่วงใยมากแค่ไหน มันมากเสียจนเธอเจ็บแปลบอย่างไม่มีเหตุผล กลับมาอยู่เมืองไทยครั้งนี้ แม้พ่อขอร้องกึ่งบังคับให้เธอกลับไปอยู่บ้านเดิม แต่เธอตัดสินใจเช่าคอนโดอยู่เอง หนึ่งในเหตุผลร้อยแปดพันเก้าที่เธอไม่เคยบอกใคร เพราะไม่อยากเจอความรู้สึกบ้าๆ นั้นอีก ไม่ว่ายังไงจะให้เกิดรักสามเส้าเราสามคนไม่ได้เด็ดขาด.