เฮียเฟยแสนดี

ตอนที่ 4

คำถามสั้นๆก้องอยู่ภายในหัวนานนับเดือนก็ยังไม่เคยได้รับคำตอบที่ชัดเจนเลยสักครั้ง ท่าทีที่เปลี่ยนไปช้าๆจนกลายเป็นชินชาในความละเลยกันไปบ้างในบางเวลาที่สำคัญแต่ตอนนั้นก็ยังไม่ทะเลาะหนักเหมือนทุกวันนี้ เธอเหนื่อยที่จะเล่นเกมทายใจแต่ดูเหมือนเขาจะไม่เคยเหนื่อยในเรื่องนี้ถึงขยันหาเรื่องตลอด

“พี่ขอโทษ"

"กลับไปเถอะวันนี้ไม่อยากจะทะเลาะแล้ว"

"ก็บอกว่าขอโทษไง!"

"แล้วความรู้สึกคนมันกลับคืนมาเหมือนเดิมไหมละ!?"

"ต้องให้ทำยังไงห่ะ!?"

"กลับมาเป็นคนเดิมสิ ทำได้ไหม?"

"ใครกันแน่ที่เปลี่ยนไป เมื่อก่อนมารีไม่เคยจะเดินหนีพี่ไปแบบนี้เลยด้วยซ้ำ พี่พูดอะไรก็เชื่อฟังแล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรากันแน่ห่ะ!?"

"ฉันต่างหากที่ต้องถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพี่!"

"พี่เหมือนเดิมทุกอย่าง!"

"เมื่อก่อนเราคุยกันด้วยเหตุผลมากกว่านี้แต่นี่พี่เอาแต่ระแวงกันไม่หยุด พี่ต่อว่าฉันเหมือนว่านอกใจทั้งยังไม่เคยทำเลยสักครั้ง พี่ด่าว่าฉันเรื่องนี้มาเป็นเดือนทั้งที่บางคืนเราก็ค้างด้วยกัน พี่กลัวว่าฉันนอกใจเพราะว่าพี่เผลอนอกใจใช่ไหมละ!?"

"พูดบ้าอะไรห่ะ!! นี่จะโยนความผิดให้กันทุกอย่างเลยรึไงว่ะ!! ใช่สิพี่มันเก่าแล้วนี่จะไปเทียบกับอะไรใหม่ๆได้ไงละ จำใส่หัวเอาไว้ด้วยนะว่าพี่ไม่เคยนอกใจเมีย!!!"

"งั้นเป็นฉันรึไงที่ผิด!?"

"ก็เออไง!!"

มารีน้ำตาเอ่อคลอเบ้ามองคนรักที่ตะคอกกลับด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดอย่างหนัก นี่มันครั้งที่เท่าไรแล้วที่เป็นแบบนี้กับเธอ บางครั้งก็เฉยชาจนคิดว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน บางครั้งก็มองราวกับว่าเธอเป็นคนผิดและหลายๆครั้งที่เขาโวยวายเมื่อเธอเริ่มต่อว่ากลับไปบ้าง

ครั้งนี้ก็เหมือนทุกครั้งนะนั่นแหละ!

จะทนไม่ไหวแล้ว!!

ปัง!!

เสียงประตูห้องปิดดังลั่นน้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลออกมาทันที เรี่ยวแรงที่มีอยู่ก็คล้ายว่าจะหายไปหมดจนไม่สามารถจะทนยืนต่อไปไหวทรุดตัวนั่งลงร่ำไห้ออกมาอยู่คนเดียว ความเจ็บปวดนี้เกินจะทนไหวได้แล้วจริงๆแต่ก็ยังไม่พร้อมจะปล่อยมือออกจากกันเหมือนเดิม

ทำไมเขาไม่ใช่คนเดิมที่รัก

เขาเปลี่ยนไปหรือมีใครมาเปลี่ยนเขา!

หนึ่งเดือนผ่านไปหลังจากที่ทะเลาะกับคนรักก็แทบจะไม่พูดคุยกันเลย นัดเจอก็ไม่ค่อยว่างหรือถ้ามาตามนัดก็มักจะมีธุระให้รีบกลับไปเสมอจนบางครั้งก็อยากจะลองตามไปดูว่าธุระของเขานั่นคืองานหรือคนอื่นที่เธอรู้จักดี เขาโพสต์ข้อความตัดพ้อเสียใจไม่ต่างกับเธอแต่นั่นคือความเสียใจจริงๆรึเปล่าก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน สถานที่เช็คอินแทบทุกวันคือร้านเหล้าใกล้คอนโดแล้วผ่านไปไม่นานเพื่อนสนิทก็เช็คอินที่เดียวกันเหมือนต้องการจะบอกบางอย่างให้เธอรับรู้สักที

ป่านนี้คงจะปลอบใจกันจนลืมเธอแล้วสินะ

ที่ผ่านมาเธอพยายามหลีกหนีความจริงเกี่ยวกับเพื่อนสนิทและแฟนโดยตลอดเพราะไม่เคยคิดว่าจะถูกแทงข้างหลังจากคนที่ไว้ใจที่สุดได้แต่เหมือนว่ามันเกิดขึ้นแล้ว เมื่อสามเดือนก่อนเพื่อนสนิทย้ายไปทำงานใกล้ๆกันแล้วมันบังเอิญที่เธอจำเป็นต้องย้ายมาที่นี่ทำให้ระยะห่างระหว่างเราสามคนนั้นชัดเจนขึ้น การพบเจอไม่ได้เยอะเท่าเมื่อก่อนส่วนเรื่องค้างคืนนั้นก็แทบไม่มีเลยและเซ็กระหว่างเธอกับเขาก็ไม่ได้มีมานานถึงสามเดือนแล้ว

ในช่วงนั้นเธอยุ่งหลายอย่างเกี่ยวกับเรื่องงานเลยคุยกับคนรักผ่านตัวหนังสือเป็นส่วนใหญ่กว่าหลายอย่างจะลงตัวได้ก็รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นคนอื่นไปแล้ว ในขณะที่เพื่อนสนิทพูดคุยกับเธอเหมือนเดิมแต่แทบไม่มาเจอกันเลย จนกระทั่งคืนวันนั้นเราสามคนนัดไปเที่ยวกันตามปรกติ คนรักกับเพื่อนสนิทพูดคุยได้ทุกเรื่องอีกทั้งยังหยอกล้อกันอย่างอารมณ์ดีมากและคนที่เป็นส่วนเกินคือเธอที่พูดอะไรก็ดูผิดไปหมด

เจ็บแค่นี้ไม่ถึงตายหรอกมั้ง!

คืนนี้เธอมาที่ผับหวังให้เหล้ามอมเมาสติเพื่อเจือจางความเจ็บปวดภายใจให้เบาบางลงไปบ้างแค่สักนิดก็ยังดี มือที่จับแก้วเหล้ายกขึ้นมาจรดปากกลืนก้อนความขมขื่นไปพร้อมกับความร้อนแรงของสุราดีกรีแรง เสียงข้อความดังขึ้นจากเพื่อนสนิทที่ตอนนี้คงอยู่กับคนรักไม่รู้ว่าจะอยากแสดงตัวหรือกดดันกันแน่

ป่านนี้คงสนุกกันเต็มที่แล้วสินะ!

แก้วนี้แด่ความรักห่วยๆ

แก้วต่อไปแด่ใจพังๆ

แก้วต่อไปแด่ความโง่

เธอเปิดอ่านข้อความที่คล้ายว่าเป็นห่วงและบอกเล่าเรื่องราวของคนรักให้ฟังว่าเป็นอย่างไรบ้างพร้อมกับรูปถ่ายแสดงชักว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ด้วยกัน เพื่อนสนิทควรจะมาอยู่ปลอบใจเธอมากกว่าปลอบใจผัวเพื่อนนะแล้วนี่ก็ชัดเจนแล้วว่าระหว่างเราสามคนใครควรถอยไปทั้งที่มาก่อน

ทำไมคนที่รักถึงทำแบบนี้กับเธอด้วย

เธอผิดอะไรเหรอ?

มารียกแก้วเหล้าดื่มกี่ครั้งแล้วก็ไม่แน่ใจโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนแอบมองเงียบๆอยู่ด้วยความเป็นห่วงมาก เฟยนั่งดื่มเหล้าพร้อมกับเฝ้าดูอาการของคนที่มีปัญหาความรักทั้งที่ความจริงเธอควรจะมองหาคนใหม่ๆที่ดีกว่าคนเดิม เหล้ารสร้อนแรงไหลผ่านลงคออย่างช้าๆสวนทางกับภายในใจที่ร้อนรนไปด้วยความอิจฉาริษยาคนที่มันได้ใจเธอไปแต่กลับไม่มีปัญญาดูแลรักษา

ต้องทำยังไงให้เธอเป็นของเขา

รอนานกว่านี้ไม่ไหวแล้ว!!

เขาไม่อยากได้ชื่อว่าแย่งเมียใคร ไม่ชอบถูกกล่าวหาว่าเป็นชู้ถึงได้นิ่งเงียบและเฝ้ามองอยู่แบบนี้ แต่เหมือนว่าความอดทนตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาใกล้จะพังเต็มทีแล้วละ ยิ่งเห็นว่าเธอมีน้ำตาต้องมานั่งเศร้าอยู่คนเดียวแล้วก็ยิ่งต้องการจะทำให้เลิกกันเพื่อมอบความรักที่ดีกว่าให้หัวใจบอบช้ำแข็งแรงขึ้น

เมื่อไรจะรู้สักทีว่าผัวที่ดีคือผัวใหม่

เขานี่ไงคนที่ดีกว่ามัน!!

เฟยลุกขึ้นเดินไปทางมารีพลางปรายตามองลูกน้องที่แอบมองเขาเงียบๆมาสักพักเนื่องจากว่าเขาไม่ค่อยได้ออกมานั่งดื่มนานขนาดนี้หากว่าเพื่อนไม่มาหา ส่วนใหญ่เขาจะดูจากห้องทำงานด้านบนมากกว่านั่นเลยทำให้บางคนเริ่มร้อนรนเพราะคิดว่าทำผิดและบางคนก็อึดอัดมากเพราะกลัวทำงานพลาด

เห็นทีว่าคืนนี้จะมีคนให้นอนกอดแล้วสิ!

ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มด้วยความชอบใจก่อนจะถือวิสาสะเลื่อนเก้าอี้นั่งขยับให้ใกล้ชิดกว่าเดิมพร้อมทั้งสั่งเครื่องดื่มรสร้อนแรงกว่าที่ดื่มมาก่อนหน้านี้อีกสองแก้ว มารีก็เงยหน้ามองด้วยสีหน้าอึนเพราะค่อนข้างเมาหนักมากเสียจนดวงตาหวานหยาดเยิ้มริมฝีสวยฉ่ำวาวฉีกยิ้มกว้าง

ขนาดเมาแล้วยังน่ารักเลย!

อยากฟัดให้แตกหลายๆน้ำ!!!

"เฮียเฟยมาคนเดียวเหรอคะ?"

"หนูก็มาคนเดียวเหมือนกัน...ใช่ไหม?"

"แล้วเห็นคนอื่นมาด้วยเหรอคะ?"

"มานั่งดื่มกับเฮียสิจะได้ไม่เหงา"

"อีกแก้วก็กลับแล้วค่ะ"

น้ำเสียงเอือยตอบโดยที่ไม่มองหน้ากันเลย มือเล็กยกอีกแก้วดื่มไว้อาลัยให้กับความรักห่วยแตกและอยากจะไปเห็นกับตาในสิ่งที่เกิดขึ้นจะได้จบสิ้นความผูกพันแสนเจ็บปวดนี้สักที

ไม่รู้ว่าตอนนี้มีความรักหลงเหลืออยู่บ้างไหมหรือว่าแท้จริงความรักระหว่างเรามันหมดอายุไปนานแล้วแต่ยังฝืนเหนี่ยวรั้งกันเอาไว้จนกลายเป็นต่างคนต่างทำร้ายกันไม่หยุด

เธอหันหน้าไปมองผู้ชายข้างกายด้วยความรู้สึกผิดต่อคนรักแต่อีกใจหนึ่งก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยจนน่าแปลกใจว่าความรู้สึกขัดแย้งกันนี้เกิดขึ้นได้ยังไง เมื่อก่อนต่อให้มีปัญหากันมากเท่าไรก็ไม่เคยคิดจะเลิกลาหรือลืมตามองความเป็นจริงที่เกิดขึ้นว่าระหว่างเราควรจะยุติความสัมพันธ์เป็นพิษได้แล้ว

เธอไม่มั่นใจว่าเป็นเพราะเขารึเปล่าถึงทำให้รู้สึกแบบนั้นเกิดขึ้นซ้ำๆเหมือนกับว่าถึงเวลาจบความสัมพันธ์ที่เป็นพิษเพื่อเริ่มต้นใหม่ หรือเพราะว่าเธอเหนื่อยล้าที่จะแกล้งโง่แล้วปล่อยให้อีกฝ่ายร้อนรนอยู่แบบนี้ไม่หยุด

"เฮียเฟยเมารึยังคะ?"

"ยังครับ"

"มีอะไรให้เฮียช่วยหรือจะให้เฮียไปส่งดีละ?"

"พาหนูไปคอนโดเพื่อนได้ไหม?"

"แน่ใจเหรอ? เฮียนึกว่าหนูจะให้ไปคอนโดแฟนซะอีก"

"ตอนนี้เขาก็น่าจะอยู่กับ…เพื่อนหนู" น้ำตาไหลออกมาทันทีเพราะความเสียใจที่พยายามเก็บกดเอาไว้มันมากเกินไป ริมฝีปากเริ่มสั่นระริกจนเม้มเอาไว้แน่นกลั้นเสียงสะอื้อเอาไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น พยายามจะไม่อ่อนแอ พยายามหลายๆอย่างจนทุกอย่างมันฝืนไปหมด ความอดทนคล้ายว่าเป็นปราการด้านสุดท้ายกำลังถูกปัญหาโหมกระหนำโจมตีให้พังทลายลงไปอย่างดาย

"ไม่เห็นต้องฝืนเลย อยากร้องก็ร้องเลยสิเฮียอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหนหรอก"

"เฮียเฟย…"

"จะคิดอะไรมากมาย" เขาเป็นฝ่ายดึงตัวเธอเข้ามาซบอกแล้วลูบหัวเบาๆปลอบใจเพียงเท่านั้นคนเก่งที่น้ำตาแตกร้องไห้ตัวโยนทันที ความอุ่นชื้นของน้ำตาซึมผ่านเสื้อเข้ามาอยู่นานกว่าทุกอย่างจะเงียบสงบลง

เธอเมาหลับไปทั้งน้ำตา

"รักมันมากสินะผู้ชายเฮงซวยแบบนั้น!"

"เฮียจะแย่งหนูมาจากมันเองมารี"