ตอนที่ 7

1340 คำ
หลังจากกินอาหารเช้าเรียบร้อยแล้วก็นั่งรถแท็กซี่ไปคอนโดของแฟนด้วยใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะเพราะเดาไม้ถูกว่าตอนนั้นจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ผ่านไปกว่าชั่วโมงครึ่งในที่สุดก็ถึงที่หมายแล้ว เธอหยิบคีย์การ์ดขึ้นมากำแน่นแล้วก้าวเดินไปขึ้นลิฟท์ด้วยความคุ้นเคยดีเพราะช่วงหนึ่งก็เคยอยู่ที่นี่ ตอนนี้ยืนหน้าห้องที่เคยมีความสุขมาก ทำไมต้องกลัวด้วย!! มือเต็มไปด้วยเหงื่อซึมออกมาในขณะที่หัวใจคลายว่ากำลังหยุดเต้น ประตูห้องเปิดออกแล้วปิดไป ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆก่อนจะสะดุดเข้ากับกระเป๋าสะพายของผู้หญิงวางเด่นหรา แก้วไวน์สองแก้วอยู่บนโต๊ะอาหารและประตูห้องนอนปิดไม่สนิทด้วยซ้ำ เรียวขาเล็กเดินไปช้าๆยกมือผลักประตูเปิดออกน้ำตาก็ไหลออกมาอาบแก้มนวลรู้สึกว่าทำอะไรไม่ถูกเลย พี่อาร์ตกับเบญนอนกอดกัน ตอนแทนความไว้ใจดีเหลือเกิน "กรี๊ด…" "มารี!!!" "เพื่อนชั่วผัวเลว!!!" สติที่พยายามยึดมั่นเอาไว้ขาดสะบั้นไปจนไม่อาจจะควบคุมได้ เรียวขาเล็กก้าวเท้าวิ่งไปที่เตียงตบหน้าแฟนไปหลายครั้ง ก่อนจะยกเท้าถีบเพื่อนที่พยายามเข้ามาห้าม สภาพทั้งสองคนนั้นเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยรอยจูบและเสื้อผ้ารอบเตียง เธอถูกผลักออกตัวกระเด็นลงพื้นแล้วเพื่อนก็เข้ามานั่งคร่อมทับตบกลับให้ได้สติแต่ไม่มีใครมีสติหรอกหากมาเจอสถานการณ์เดียวกัน แน่นอนว่าเราสองคนต่างแลกมือด่าทอสารพัดรู้สึกตัวอีกทีพี่อาร์ตก็ดึงตัวเธอกระชากออกแล้วเบญก็คว้าผ้าห่มมาคลุมตัวเอาไว้กันโป๊ "อย่ามายุ่งกับกู!!" "ฟังพี่ก่อนนะมารี…พี่…" "มึงมันชั่วไง!! อีเบญมันเป็นเพื่อนกูทำไมทำงี้ว่ะ!?" "ก็แค่สนุกๆเฉยๆ" "สนุกกะผีดิ! เราเลิกกันส่วนมึงอยากได้มันนักก็เชิญเลยอีเบญ แค่ผู้ชายคนเดียวกูบริจาคให้!!" "กูนึกว่ามึงรู้มาตั้งนานแล้วซะอีก!" "ใช่กูรู้! แต่เพราะกูไว้ใจพวกมึงสองคนไงเลยแดกหญ้าแบบนี้ ต่อไปนี้มึงเชิญเอามันไปเลยก็แค่ผู้ชายห่วยๆเอาได้แม้กระทั่งเพื่อนเมีย!" "อีมารี!!" "สักวันมันก็จะนอกใจมึงไปหาคนอื่นเหมือนที่ทำกับกู กอดให้แน่นๆละกูบริจาคให้แล้ว" "มารีเดี๋ยว…" "เราเลิกกัน! เชิญมึงอยู่กับชู้ไปนู้น!" "มารี!!" "ที่ผ่านมาพยายามยัดเยียดให้กูมีคนอื่นแทบตายสุดท้ายก็เป็นมึงที่มีเองไอ้ชั่ว! ไปกันให้รอดนะผีเน่ากับโลงผุ!!" เผียะ!! ฝ่ามือเล็กตวัดตบหน้าอดีตคนรักเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะก้าวเท้าเดินออกไปจากห้องที่เคยเต็มไปด้วยความทรงจำแสนหวาน น้ำตาไหลอาบแก้มแม้ว่าจะพยายามกลั้นเอาไว้ก็ไม่สามารถทำได้เลย ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันเจ็บแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนแม้ว่าจะเตรียมใจมาแล้วก็ตาม ไม่มีแล้วคนรักที่แสนดี ไม่มีแล้วเพื่อนสนิทที่สุด ต่อจากนี้มีแค่เธอคนเดียว มารีเดินออกไปช้าๆพยายามไม่ให้ใครเห็นน้ำตาที่ไหลรินออกมาโดยที่ไม่รู้เลยว่าบริเวณล๊อบบี้ของคอนโดมีชายหนุ่มนั่งนิ่งเงียบสวมหมวกและใส่แว่นตากันแดดสีดำเพื่ออำพรางตัว ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มออกมาด้วยความพอใจก่อนจะเดินตามออกช้าๆแล้วขับรถตามไปเงียบๆเหมือนไร้ตัวตน ความจริงก็แอบตามออกมาตั้งแต่เธอนั่งแท็กซี่จนมาถึงที่นี่ถึงได้นั่งรออยู่เกือบยี่สิบนาทีกว่ามารีจะเดินออกมาจากลิฟท์ เลิกกันแล้วสินะ! โอกาสจะผูกมัดมาถึงแล้ว ระหว่างทางก็แวะไปหากาแฟดื่มอย่างอารมณ์ดีมากแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ข้อความถามว่าอยากจะไปกินข้าวเย็นด้วยกันที่ไหนแล้วเอาเป็นเมนูอะไรดี เธอตอบว่าตามใจเลยเพราะคิดอะไรไม่ออกนั่นเลยทำให้เขารู้ว่าสถานที่ที่ดีที่สุดในตอนนี้คงหนีไม่พ้นคอนโดตัวเองแน่นอน เขาพิมพ์ข้อความบอกว่าจะไปรับในตอนห้าโมงเย็นเธอก็ตกลงง่ายๆ กินข้าวเสร็จแล้วกินอย่างอื่นต่อ ยินดีต้อนรับสู่อ้อมกอดผัวใหม่นะที่รัก เขาโทรสั่งอาหารจากร้านของเพื่อนที่ต้องการเพิ่มความพิเศษลงไปค่อนข้างมากก่อนจะขับรถไปหาญาติอีกคนที่มีกิจการขายน้ำเมาเป็นหลักเพื่อเลือกไวน์รสชาติดีมาดื่มสักขวด คืนนี้ทุกอย่างต้องออกมาดีที่สุดและมารีจะไม่มีทางหันกลับไปเลือกคนเก่าๆที่มันต้องตามมาง้ออย่างแน่นอน เขาคือทางเลือกที่ดีกว่าหลายเท่า เธอไม่โง่เลือกคนอื่นหรอก! "ไม่เจอแป๊ปเดียวมีเมียแล้วเหรอ?" "อื้ม แล้วมึงละ?" "ก็…กำลังจะมี" "ชอบแบบไหนก็เลือกเอาเลยกูมีเวลาให้ถึงแค่บ่ายสองนะ" "วันนี้กูอุตส่าห์ว่างมาหาจะไม่ดื่มกับกูก่อนรึไง?" "บ่ายสามต้องไปรับเมีย" "พูดอย่างกับได้เมียเป็นเด็กนักเรียนงั้นแหละ" "ก็นั่นแหละเมียกู!" "ห่ะ!! มึงสามสิบแล้วไม่ใช่เหรอว่ะทำไม…คบเด็กจัง! นี่มึงไม่ถูกจับข้อหาพรากผู้เยาว์ใช่ไหมหรือว่าพ่อแม่เด็กยังไม่รู้กูจะได้ไปแจ้งความแทน" "มึงใจเย็นๆก่อนได้สัตว์!" "แต่อายุน่าจะห่างรอบหนึ่งได้เลยมั้ง…มึงไหวเหรอ?" "สนใจเรื่องตัวเองเถอะอย่ามาเสือกเรื่องกู" "แค่เป็นห่วง!" "ตอนนี้มึงควรห่วงตัวเองก่อนไหม เลือกไวน์ตั้งนานยังไม่ได้สักขวดแต่แดกหมดไปหลายแก้วแล้ว!" "นานๆทีกูจะแวะมาหานี่หว่า" "ว่างๆก็ไปแดกเหล้ากับกูที่ผับดิ" "ผับกูได้ไหมละ?" "แดกที่ผับกูเถอะ กูต้องไปส่งเมียตอนเช้าเดี๋ยวจะไม่ทัน" "เออ! เดี๋ยวถ้ามีเมียแล้วจะพาไป" "สาธุ! ขอให้ได้สักทีเถอะ" "ไอ้เวร!" เขาหันไปด่าไม่จริงจังมากนักแล้วเลือกไวน์ต่อไปเงียบๆไม่อยากจะรบกวนมันมากเพราะแม่งกวนตีนจัด เราเป็นญาติกันแถมยังอายุเท่าไรเลยหยอกล้อกันค่อนข้างแรงพอสมควรในสายตาคนอื่น เมื่อก่อนตอนเรียนแม้ว่าจะอยู่คนล่ะมหาลัยแต่ก็ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆจนเมื่อไม่กี่ปีก่อนมันอกหักแล้วหายไปอีกเมืองนอกกว่าจะกลับมาเราเลยไม่ค่อยสนิทกันเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็พูดคุยกันได้ปรกติอยู่ดี เราเป็นญาติกัน เราเป็นเพื่อนกัน เราเปิดผับเหมือนกันด้วย!! หลังจากได้ไวน์แล้วก็ขับรถไปที่คอนโดเพื่อนอนพักต่ออีกสองชั่วโมงก่อน เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูรูปถ่ายของเธอแล้วก็ยิ้มตาม เรื่องของเราแม้ว่าจะเริ่มต้นไม่ค่อยถูกแต่ถึงอย่างนั้นเวลาได้รักใครแล้วก็รักจริงเสมอ ที่ผ่านมาก็แอบเพ้อถึงโดยที่เจ้าตัวไม่เคยรู้ แอบมองเนียนๆแล้วหาโอกาสไปพูดจาทักทายเพื่อตีสนิทและทุกครั้งที่เจอกันมาจากความตั้งใจของเขาทั้งนั้นแหละ เธอเสพติดโซเชียลและนั่นเหมือนป้ายบอกทางให้คนอย่างเขาไปตามหาถูก ไม่ว่าจะร้านอาหาร ห้างสรรพสินค้า สถานที่ท่องเที่ยว หรือที่ทำงาน เขาตามสอดส่องชีวิตเธอเงียบๆอยู่หนึ่งเดือนเต็มและหลงใหลไปกับทุกอย่างที่เป็นเธอจนถอนตัวไม่ขึ้น ไอ้เวรนั่นไม่เจอกับเธอมาหนึ่งเดือน ไอ้โง่!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม