เธอหันกลับมาและมองเขาด้วยแววตาหม่นแสง น้ำตาอีกหยดกำลังจะร่วงหล่นลงจากดวงตาคู่นั้น เธออยากจะบอกเขาเหลือเกินว่า ร่างกายอาจเป็นอิสระ แต่หัวใจของเธอถูกเขาพันธนาการไว้และถูกลั่นกุญแจตายด้วยความพยาบาทและเกลียดชัง หญิงสาวหรุบตาลงต่ำพร้อมทั้งกล่าวว่า
“แล้วฉัน...ต้องอยู่ส่วนไหนของคฤหาสน์ในวันที่คุณจัดงาน”
“ผมจะให้คุณช่วยอเล็กซา...ในฐานะคนรับใช้ของที่นี่”
คำพูดนั้นจุดความเจ็บปวดในหัวใจของคนฟัง คนรับใช้...มันช่างเป็นฐานะอันแสนต้อยต่ำเท่าที่เขายัดเยียดมันเพื่อให้เธอเจ็บช้ำอย่างที่สุด
“ค่ะ...ฉันจะเป็นคนรับใช้ของคุณ”
เธอตอบเสียงแผ่วเบาซึ่งในเวลานั้นโธมัสมองลงต่ำ เขาสังเกตเห็นที่ข้อมือของหญิงสาวยังมีรอยช้ำจากการถูกใส่กุญแจเหล็ก หัวใจเย็นชาวาบไหว นัยน์ตาสีน้ำตาลอมเทาอ่อนลงหากเพียงครู่เดียวมันกลับส่องประกายกล้าอีกครั้ง
“จะมีแขกมาที่นี่พอประมาณ แต่ผมแน่ใจว่าจะไม่มีใครรู้จักคุณ...ลูกสาวบุญธรรมของเฟอร์
