ตอนที่ 4 คุณกระต่ายตัวจริง
4506 คำ
ตอนที่ 4 คุณกระต่ายตัวจริง
และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ผมนัดเจอกับคุณกระต่าย เพื่อที่เราจะทำเรื่องอย่างว่ากัน จริง ๆ แล้วผมก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันนี้เหมือนกัน วันที่จะนัดเพื่อทำอะไรแบบนี้ ผมไม่ได้มองว่ามันเป็นเรื่องแปลกหรอกนะ แต่มันแค่ห่างไกลจากตัวผมก็เท่านั้น
วันนี้ผมตื่นเช้ากว่าปกติเพราะรู้สึกตื่นเต้น ผมยอมรับว่าอาการผมตอนนี้ค่อนข้างหนัก หนักที่ว่าคือผมหลงคุณกระต่ายแบบหนักมาก ๆ อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ผมแทบทำงานไม่เป็นสุขเพราะตื่นเต้นรอคอยวันนี้
หลังจากตื่นผมก็เตรียมตัวด้วยการอาบน้ำ วันนี้เป็นการอาบน้ำที่นานที่สุดของผม โดยปกติผมก็เป็นคนดูแลความสะอาดของตนเองดีอยู่แล้ว แต่วันนี้มันมากขึ้นกว่าปกติ จากที่ได้ฟังคุณกระต่ายรอบที่แล้ว คุณกระต่ายพูดประมาณว่าเป็นรับต้องเตรียมตัวเยอะ เพราะฉะนั้นอย่าเท ในเมื่อคุณกระต่ายเตรียมตัวอย่างดี ผมก็อยากจะเตรียมตัวอย่างดีให้คุณกระต่ายประทับใจเหมือนกัน
นอกจากการอาบน้ำที่ใช้เวลานาน การแต่งตัวของผมในวันนี้ก็กินเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง ผมลองชุดแล้วเปลี่ยนใหม่อยู่หลายรอบ บางชุดก็กลัวจะไม่ดี บางชุดกลัวจะเป็นทางการไป บางชุดก็กลัวจะชิลจนเหมือนไม่ให้เกียรติ จนสุดท้ายผมมาจบที่ชุดเสื้อยืดแขนยาวกับกางเกงชิโนที่ผมมั่นใจที่สุด
พอเตรียมตัวเองเรียบร้อยผมก็ออกเดินทางไปหาคุณกระต่ายตามโรงแรมที่คุณกระต่ายแชร์โลเคชันมาให้ เรานัดกันสิบโมง เพราะคุณกระต่ายบอกว่าเราจะได้ไปหาอะไรกินก่อน จะได้มีเวลาทำความรู้จักกันมากขึ้นด้วย ซึ่งผมก็ยินดีมาก ๆ เพราะผมเองก็อยากทำความรู้จักคุณกระต่ายมากกว่าบนเตียง
ผมใช้เวลาเดินทางมาถึงโรงแรมที่คุณกระต่ายนัดไม่นานเท่าไร เพราะมันค่อนข้างใกล้คอนโดฯ ผม จนผมแอบคิดว่าที่คุณกระต่ายเลือกมาโรมแรมนี้อาจจะเป็นเพราะคุณกระต่ายก็อยู่แถวนี้เหมือนกันรึเปล่า แต่คงไม่ใช่หรอก คงไม่บังเอิญขนาดนั้น
P : ผมถึงแล้วครับ
P : ใส่ชุดนี้
ผมมาถึงก็ส่งรูปเสื้อผ้าของตนเองไป ไม่นานคุณกระต่ายก็ส่งรูปกลับมาบ้าง
กระต่าย : ต่ายใส่ชุดนี้ครับ
กระต่าย : นั่งรออยู่ที่ล็อบบี้
P : ครับ ผมกำลังเข้าไป
ผมกดตอบพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัว ทันทีที่เดินเข้าไปด้านใน ก็พบคนที่นั่งล็อบบี้ประมาณสามคน ผมกำลังจะสแกนหาคุณกระต่าย แต่คนที่ผมเห็นทำเอาผมต้องรีบหมุนตัวหันหลังกลับทันที
คุณนนท์
คุณนนท์ รุ่นน้องที่บริษัทผมนั่งอยู่ที่ล็อบบี้ และกำลังชะเง้อเหมือนมองใครอยู่ ตอนเห็นคุณนนท์ผมตกใจมาก ๆ ทั้ง ๆ ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ก็ตกใจที่เห็นคุณนนท์ แต่ถึงกลัวยังไง ผมก็ต้องฮึบ แล้วทำใจเดินไปใหม่เพราะคุณกระต่ายรออยู่ ส่วนถ้าคุณนนท์เห็นก็คงจะไม่เป็นอะไร คุณนนท์เป็นคนที่มีมารยาท น่าจะไม่แสดงอาการอะไร หรือคงไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครหรอก
แต่ทันทีที่ผมหันกลับไป ผมก็พบว่าคนที่ผมกำลังกลัวและเป็นกังวลเกี่ยวกับเขา มายืนอยู่ด้านหลังผมแล้ว
“คุณใช่คุณพล...เอ่อ...คุณพล!”
คุณนนท์ดูตกใจไม่น้อยที่พอหันไปแล้วพบว่าเป็นผม ผมเองที่เห็นนนท์ก่อนหน้านั้นแล้วก็ตกใจ แต่ไม่ได้ตกใจเพราะเห็นคุณนนท์นะ รอบนี้ผมตกใจเพราะชุดที่คุณนนท์ใส่มันคือชุดที่คุณกระต่ายถ่ายรูปมา
พอเห็นแบบนั้นสมองผมมันก็ปะติดปะต่อเรื่องเอง และสิ่งที่ช่วยให้ผมปะติดปะต่อเรื่องได้เร็วที่สุดก็คือฟันกระต่าย กับท่าทางตกใจของคุณนนท์นี่แหละ
“เอ่อ คุณพลมาทำอะไรเหรอครับ”
“แล้วคุณนนท์มาทำอะไรครับ”
จากนั้นความเงียบก็เข้าปกคลุมเราสองคน คุณนนท์เริ่มมองเสื้อผ้าของผม ก่อนจะกดส่งอะไรบางอย่างในโทรศัพท์ แล้วเสียงแจ้งเตือนมันก็เข้ามาที่เครื่องของผม
“เป็นคุณพลจริง ๆ เหรอครับ มิสเตอร์ห้าหกน่ะ” แล้วจู่ ๆ คุณนนท์เพื่อนร่วมงานแสนเรียบร้อยของผมก็เปลี่ยนน้ำเสียงกลายเป็นน้ำเสียงที่ดูซุกซนแบบที่ปกติไม่เคยใช้กับผม ดวงตากลมโตที่ตอนแรกฉายแววตกใจกลายเป็นแววตาที่ดูซุกซน แล้วคำพูดที่พูดออกมานั่นอีก
“คุณรู้เหรอว่าเป็นผม”
“แค่เดา แต่คิดว่าคงไม่ใช่ ไม่คิดเลยว่าคุณพลก็ชอบแบบนี้เหมือนกัน” คุณนนท์ขยับตัวมาชิดผม นิ้วเรียวเขี่ยบริเวณยอดอกของผมเบา ๆ คุณนนท์ที่อยู่ตรงหน้าผมคือรุ่นน้องในที่ทำงานของผมก็จริง แต่ท่าทางที่ผมเห็น มันไม่ใช่คุณนนท์ที่ผมเคยรู้จักเลยสักนิด
“เอ่อ ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าเป็นคุณ”
“เราจะยืนคุยกันตรงนี้เหรอครับ นนท์ว่าเราขึ้นห้องไม่ดีกว่าเหรอ”
“เอ่อ อื้ม ครับ ขึ้นห้องก็ดี” เพราะตอนนี้ผมก็เริ่มทำตัวไม่ถูกแล้ว อย่างน้อยขึ้นไปบนห้อง ไปคุยกันดี ๆ ดีกว่า อยู่ตรงนี้จะคุยกันก็ต้องคุยเบา ๆ เพราะกลัวคนมาได้ยินด้วย
พอตกลงกันได้คุณนนท์ก็พาผมขึ้นห้อง แล้วหยิบน้ำมาเปิดให้ผมดื่ม ส่วนตัวคุณนนท์เองก็ไปนั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียง ที่ตรงกับโซฟาที่ผมนั่งพอดี
“ผมขอโทษนะครับคุณนนท์ ผมไม่รู้เลยว่าเป็นคุณ” ผมรีบขอโทษขอโพยคุณนนท์ แอบรู้สึกผิดขึ้นมาเมื่อนึกถึงคืนนั้นที่เราทำกัน ผมพูดจาลามกใส่คุณนนท์ไปตั้งเยอะ แถมยังมองร่างกายคุณนนท์แล้วช่วยตัวเองอีก
นึกแล้วก็หน้าร้อนขึ้นมา เรื่องที่ผมทำกับคุณกระต่ายในนามมิสเตอร์พีมีแต่เรื่องน่าอายทั้งนั้นเลย แบบนี้ต่อไปผมจะมองหน้าคุณนนท์ยังไงดีเนี่ย
“นนท์มากกว่าที่ต้องขอโทษ ขนาดเอะใจอยู่แล้วว่าอาจจะเป็นคุณแต่ก็ไม่ถาม แถมยังนัดมาอีก”
“ครับ งั้นแบบนี้เราแยกย้ายกันกลับเลยไหมครับ ผมไม่อยากให้คุณนนท์เสียเวลานาน” แล้วผมก็ไม่อยากนั่งมองหน้าคุณนนท์นานไปกว่านี้ด้วย เพราะตอนนี้ในสมองผมมันนึกถึงแต่ภาพก้นกลม ๆ หน้าอกขาว ๆ ช่องทางสีชมพูของคุณนนท์ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปตอนที่เจอกันที่บริษัทเวลาผมมองคุณนนท์ต้องมีแต่เรื่องลามกอยู่ในสมองแน่ ๆ
“จะรีบกลับทำไมล่ะครับ ไหน ๆ ก็จองโรงแรมแล้ว อย่างน้อยถ้าไม่ทำแบบนั้นกัน เรากินข้าวด้วยกันก็ได้นี่”
“เอ่อ”
“นะครับ วันนี้นนท์เคลียร์คิวเพื่อมิสเตอร์พีแล้ว ถ้ากลับห้องไปอยู่คนเดียวคงเซ็งแย่” คุณนนท์เบะปากแล้วทำหน้างอ ดูน่ารักจนผมใจเต้นรัว ปกติตอนอยู่ที่ทำงาน ขนาดมีเรื่องน่าหงุดหงิด คุณนนท์ก็ยังควบคุมอารมณ์ได้ ผมยังไม่เคยเห็นคุณนนท์ทำหน้าไม่พอใจสักครั้ง พอวันนี้มาเห็นคุณนนท์ทำหน้างอแล้วใจมันคันยุบยิบแปลก ๆ
“ก็ได้ครับ งั้นเราสั่งอาหารกันดีกว่าเนอะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง ซึ่งพอผมตกลง คุณนนท์ก็ยิ้มร่าโชว์ฟันกระต่ายจนผมใจกระตุกอีกครั้ง
ร่างเล็ก ๆ วิ่งมานั่งข้างผมแล้วชวนผมเลือกอาหาร แต่กลิ่นกายหอม ๆ ของคุณนนท์ทำผมหลุดโฟกัสจนคุณนนท์ต้องเป็นฝ่ายเลือกอาหารเอง ส่วนผมก็ทำแค่พยักหน้าเออออเท่านั้น
เราใช้เวลาในการกินข้าวด้วยกันไม่นาน จากนั้นคุณนนท์ก็เดินไปเปิดทีวีดู ดูแล้วคุณนนท์คงกะจะใช้ห้องนี้ให้คุ้มจริง ๆ ซึ่งถ้าคุณนนท์อยู่ผมก็คงต้องอยู่แหละ เพราะผมก็เป็นฝ่ายทำให้คุณนนท์เสียเวลาเหมือนกัน
“คุณพลลุคนี้ดูแปลกตาดีนะครับ” ระหว่างที่ดูซีรีส์ไป คุณนนท์ก็ขยับตัวมาชิดผมขึ้นเรื่อย ๆ ผมเดาว่าอาจจะดูไม่ถนัด ซึ่งผมก็เลยขยับตัวให้คุณนนท์ได้นั่งสบาย แต่พอผมจะขยับหนีคุณนนท์ก็จับขาผมไว้ แล้วหันมาชวนคุยแทน
“ครับ คุณก็เหมือนกัน” ผมมองชุดที่คุณนนท์ใส่แล้วรีบหันหน้าหนี คุณนนท์มาในชุดเสื้อครอปโชว์เอวคอดสวยกับรอยสักรูปกระต่ายที่เห็นแค่ส่วนหัว กับกางเกงยีนขายาวเอวสูง
“จริง ๆ นนท์ชอบใส่แบบนี้แหละครับ แต่ตอนไปทำงานถ้าใส่แบบนี้กลัวจะไม่เหมาะ”
“ครับ” ไม่เหมาะแน่ ๆ เพื่อนร่วมงานต้องเสียสมาธิเพราะมัวแต่มองเอวคุณนนท์แน่ ๆ ผมฟันธง
“แล้วปกติคุณพลชอบนัดเหรอครับ”
“ครับ?”
“ปกติคุณพลชอบนัดเหรอครับ นัดแบบที่เรานัดกันน่ะ” คุณนนท์ถามด้วยแววตาซุกซนเหมือนอยากรู้ นอกจากถามแล้ว ร่างเล็กยังขยับมานั่งชิดผมจนไหล่ผมแทบจะเกยกับหลังคุณนนท์อยู่แล้ว ซึ่งผมก็ขยับหนีไม่ได้แล้วเพราะมันสุดโซฟาแล้ว แต่จะทนนั่งไปแบบนี้ก็รู้สึกว่าไม่ค่อยจะดีเลย ร่างคุณกระต่ายยิ่งทำให้ผมคิดกับคุณนนท์ไม่ดีอยู่ ขืนมาใกล้ชิดกันแบบนี้จะแย่กันหมด
“ไม่ครับ ปกติผมนัดไม่บ่อย” ผมเลี่ยงที่จะบอกว่านัดครั้งแรก และยอมนัดเพราะหลงคุณกระต่ายแบบจัง ๆ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวจะดูเสียฟอร์มมากเกินไป แค่นี้ก็แย่พออยู่แล้ว
“อ่อ”
“แล้วปกติคุณนนท์นัดบ่อยไหมครับ” ผมลั่นถามคุณนนท์ออกไปบ้าง ก็มันอยากรู้นี่ ไหน ๆ คุณนนท์ถามมาแล้วผมว่ามันก็ไม่ได้แปลก ถ้าผมจะถามต่อ
“ไม่นะครับ นนท์ชอบทำนะ แต่ขี้เกียจดีล นนท์เรื่องมากด้วย หาคนถูกใจยาก ปกติเลยนัดได้ประมาณเดือนละครั้งเอง ซึ่งเดือนนี้โควตาก็หมดไปเพราะคุณพลนี่แหละ”
“ครับ” พอคุณนนท์พูดมาแบบนั้นผมก็ไปต่อไม่ถูกเลย ทั้งรู้สึกผิดที่ทำคุณนนท์เสียเที่ยว ทั้งแอบดีใจที่ได้ยินว่าคุณนนท์ถูกใจผม ถึงจะเป็นผมในร่างมิสเตอร์พีก็เถอะ
“แบบนี้พลาดจากน้องกระต่ายแล้ว มิสเตอร์พีจะไปนัดใครใหม่รึเปล่าครับ”
“ก็คงไม่หรอกครับ ผมก็ขี้เกียจดีลใหม่เหมือนกัน”
“อ่า เหมือนกันเลย นนท์ว่าเดือนนี้นนท์ก็คงไม่นัดใครใหม่แล้ว แต่นนท์ไม่ได้ไม่นัดเพราะขี้เกียจนะ”
“แล้วทำไมไม่นัดล่ะครับ”
“กลัวหาคนที่ดูฮอตเท่ามิสเตอร์พีไม่ได้น่ะครับ” คุณนนท์เหมือนพูดขำ ๆ แต่ดวงตาที่มองมาที่ผมมันช่างดูร้อนแรงคล้ายจะแผดเผาร่างผมให้มอดไหม้
“คุณพลครับ เล่าให้นนท์ฟังได้ไหม ว่าวันนี้คุณเตรียมตัวมาทำอะไรน้องกระต่ายบ้าง” คุณนนท์ขยับตัวออกห่างผม แต่เปลี่ยนจากนั่งเฉย ๆ เป็นนั่งคุกเข่าบนโซฟา แล้วหันหน้ามาทางผมเหมือนอยากรู้มาก ๆ ว่าผมคิดจะทำอะไรกับน้องกระต่ายบ้าง ซึ่งแต่ละอย่างที่ผมคิด มันก็ไม่ควรจะพูดเท่าไรเลย
“คุณนนท์ครับ ผมว่า...”
“นะครับ นนท์ก็จะบอก ว่าคิดจะทำอะไรคุณมิสเตอร์พีบ้าง” คุณนนท์ซบแก้มลงบนไหล่ผมแล้วทำหน้าอ้อน ผมที่ไม่เคยเจอคุณนนท์เวอร์ชันนี้มาก่อนถึงกับเลิ่กลั่กต้องรีบหันไปมองทางอื่น แต่ก็ไม่กล้าขยับตัวหนีคุณนนท์สักที
“เรานัดกันมาทำแบบนี้ คุณรู้ใช่ไหมว่าสิ่งที่ผมคิดกับคุณกระต่ายคงมีแต่อะไรลามก ผมไม่อยากพูด ผมกลัวคุณอึดอัด”
“ไม่อึดอัดครับ เราเคยคอลกัน คุณมิสเตอร์พีก็น่าจะรู้ว่า กระต่ายชอบเรื่องลามก” คุณนนท์ใช้น้ำเสียงน้องกระต่ายกับผม แล้วเน้นย้ำคำว่าชอบเรื่องลามกที่ข้างหูผมจนผมขนลุกซู่ไปทั้งร่าง
พอคุณนนท์พูดมาขนาดนี้ ผมก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง แล้วผมก็ไม่ได้อยากจะปฏิเสธเท่าไร เพราะผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคุณนนท์คิดจะทำอะไรกับผมบ้าง
“ผมคิดว่าอยากทานข้าวกับคุณกระต่าย พูดคุยกัน แล้วก็มีเซ็กซ์กันจนถึงเช้าตามที่ตกลงกันไว้” ผมยอมพูดแต่พูดแบบรวบรัดตัดตอนสุด ๆ แต่คุณนนท์ก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมยังยิ้มกับคำตอบของผม แล้วพูดฝั่งตัวเองบ้าง
“เหมือนนนท์เลยครับ นนท์อยากทำทุกอย่างที่คุณพลพูดมาเลย โดยเฉพาะตอนมีเซ็กซ์กัน นนท์จะทำให้คุณมิสเตอร์พีประทับใจสุด ๆ นนท์จะอมให้มิสเตอร์พีเหมือนที่ตกลงกันในวิดีโอคอล แล้วก็จะให้มิสเตอร์พีขยำก้นนนท์ให้เต็มที่ ตามที่มิสเตอร์พีอยากทำ”
“คุณนนท์” น้ำเสียงสุดสยิวกับใบหน้าน่ารักทำส่วนกลางผมตื่นตัวขึ้นมาได้ง่าย ๆ ผมพยายามแล้วที่จะไม่จินตนาการตามที่คุณนนท์พูด แต่มันก็ยากเหลือเกิน ยิ่งพูดถึงเรื่องก้นน้องกระต่ายที่ผมไม่มีทางลืมอีก
“คุณพลครับ ไหน ๆ ก็มาแล้ว ถึงเราจะไม่มีเซ็กซ์กัน แต่เราก็ไม่ควรกลับด้วยอารมณ์ค้าง ๆ คา ๆ เลยนะครับ”
“คุณนนท์หมายถึงอะไรครับ”
“เรามาช่วยกันทำให้อีกฝ่ายสบายตัวดีไหมครับ”
พูดจบมือบางก็วางลงบนหน้าท้องผม แล้วลูบเบา ๆ ผ่านเสื้อ ผมกำลังจะลุกขึ้นคัดค้าน แต่คุณนนท์ก็ไวกว่า ดันผมให้เอนลงไปกับโซฟา แล้วขยับตัวขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก
“คุณนนท์!”
“คุณพลไม่ต้องคิดมากนะครับ แค่ใช้มือกับลิ้นเอง” คุณนนท์กระซิบเสียงหยอกล้อข้างหูผม แล้วบดเอวลงบนเป้าผม ผมอยากจะปฏิเสธว่าไม่อยากแต่ก็คงทำได้ยาก ป่านนี้คุณนนท์คงรู้สึกถึงไอ้ที่ตุงอยู่ด้านล่างแล้ว
พอเห็นผมไม่ขัดขืน คุณนนท์ก็จับมือผมไปวางบนก้นอวบอิ่มของตนเอง ก้นของคุณนนท์ทำผมสติหายไปอีกครั้ง ขนาดจับผ่านกางเกงผมยังรู้สึกถึงความเด้ง ไวเท่าความคิด มือผมเผลอบีบก้นของคุณนนท์โดยอัตโนมัติ แถมยังบีบแรงจนคุณนนท์หลุดครางออกมา
“อื้อ คุณพลทำแรงจัง”
“ผมขอโทษ”
“ขอโทษทำไมครับ นนท์ชอบ”
แผล็บ
พูดจบคุณนนท์ก็ก้มลงเลียลำคอของผม ตอนนี้ไม่รู้ว่าช่วยกันทำให้สบายตัวของคุณนนท์นี่ขอบเขตมันอยู่ประมาณไหน เราต้องทำอะไรกันบ้าง
ตอนนี้ผมเงอะงะไปหมด ไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อ ผมควรจะหยุดคุณนนท์รึเปล่า หรือปล่อยแล้วทำตามใจตัวเอง แต่ในขณะที่ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าควรทำยังไง ไอ้มือไม่รักดีของผมมันก็ไม่ยอมอยู่เฉย ๆ มันบีบคลึงก้นคุณนนท์ไปด้วยระหว่างใช้ความคิด
แล้วที่แย่คือก้นคุณนนท์นุ่มชะมัด ถ้ายังบีบต่อต้องแย่แน่ ๆ
“อื้อ ชอบเหรอครับ บีบไม่หยุดเลย” คุณนนท์ถาม ใบหน้าน่ารักคลอเคลียอยู่ใกล้ ๆ ผม ยิ่งทำเอาผมใจเต้นแรง ทำงานด้วยกันมาตั้งนาน ผมไม่เคยรู้สึกว่าคุณนนท์เซ็กซี่เท่านี้มาก่อนเลย
“คุณนนท์ครับ คือ ผมว่าเรา...”
“ชอบก็เอามันออกมาสิครับ จับผ่านกางเกงแบบนั้นจะไปรู้สึกอะไร”
พรึ่บ
จากที่คิดจะหยุดคุณนนท์ไว้ แต่พอเจอคำพูดเชิญชวนสติผมก็ขาดสะบั้น ผมดึงกางเกงคุณนนท์ออกจนเห็นว่าคุณนนท์ใส่แค่จ็อกสแตรป แก้มก้นขาวนุ่มฟูปรากฏต่อสายตาผมแบบเต็ม ๆ นาทีนั้นผมก็ได้คำตอบกับตัวเองว่าช่างแม่ง ลืมเรื่องเพื่อนร่วมงานอะไรไปให้หมด ตอนนี้ขอผมจัดการกับก้นนุ่มฟูนี่ก่อน
“อื้อ คุณพล” ผมตะปบมือลงบนก้นคุณนนท์แล้วบีบคลึงอย่างมันมือ นอกจากก้นคุณนนท์จะดูขาวมาก ๆ แล้วก็ยังนุ่มมาก ๆ ด้วย ยิ่งบีบยิ่งเพลินมือ จนรู้ตัวอีกทีผมก็บีบก้นคุณนนท์จนแดงไปหมดแล้ว
“ฮึ่ม” ผมยิ่งมอง ยิ่งสัมผัส ข้างล่างก็ยิ่งคึก แม้จะพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ไว้แต่ก็ยากเหลือเกิน แล้วยิ่งเห็นว่าผมมีอารมณ์ คุณนนท์ก็ยิ่งซนกว่าเดิม ร่างเล็กในอ้อมกอดผมเริ่มเลื่อนมือลงต่ำ แล้วถอดกางเกงของผมออก ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกางเกงในของผม
“ห้าหกจริง ๆ ด้วย” คุณนนท์พูดจบแล้วก็หัวเราะคิกคักเหมือนพอใจกับขนาดของผม ขณะที่มือเล็ก ๆ ก็เริ่มลูบคลึงแก่นกายของผมไปด้วย คุณนนท์ดูไม่อาย แถมยังสนุกต่างจากผมที่กังวลอะไรไม่รู้เยอะเต็มไปหมด แต่เอาเถอะ ต่อจากนี้ผมจะไม่กังวลแล้ว เพราะตอนนี้ผมเมาก้นคุณนนท์อยู่
พอมือข้างหนึ่งชักรูดของผม มืออีกข้างที่ว่างก็จัดการปลดกระดุมของผมแล้วใช้ฟันกระต่ายก้มลงงับที่กล้ามอกของผมเหมือนที่บอกไว้ตอนวิดีโอคอลว่าอยากทำ ภาพจริง ๆ ที่เห็นตรงหน้าทำผมมีอารมณ์ยิ่งกว่าที่จินตนาการไว้เยอะเลย ไหนจะลิ้นแดง ๆ ที่กำลังเลียยอดอกผมอีก
“คุณพลรู้รึเปล่าว่าทำไมนนท์คุ้น ๆ ว่ามิสเตอร์พีอาจจะเป็นคุณ”
“ทำไมครับ อื้ม เพราะชื่อผมเหรอ”
“เปล่าครับ เพราะหุ่นคุณ นนท์จำหุ่นคุณได้”
“อื้ม” พูดจบคุณนนท์ก็ลงลิ้นรัว ๆ ที่ยอดอกของผม
การที่คุณนนท์บอกว่าจำหุ่นผมได้ทำให้ผมเผลอคิดไปเองว่าหรือก่อนหน้านี้คุณนนท์อาจจะเคยแอบมองหุ่นของผม พอคิดได้แบบนั้นก็ยิ่งรู้สึกเขินขึ้นมา แต่ในขณะที่คุณนนท์จำหุ่นผมได้ ผมกลับจำหุ่นคุณนนท์ไม่ได้เลย ไม่เคยรู้มาก่อนด้วยว่าคุณนนท์เซ็กซี่ขนาดนี้
“แล้วคุณพลจำหุ่นนนท์ไม่ได้บ้างเหรอ”
“ผม ไม่ได้สังเกตครับ”
“งั้นต่อไปต้องสังเกตบ่อย ๆ นะครับ” ดวงตากลมช้อนขึ้นมองผมแล้วเอ่ยเสียงอ้อน เพียงเท่านั้นผมก็พยักหน้ารับรัว ๆ อย่างหมดท่า
เรานัวเนียกันอยู่บนโซฟาสักพักคุณนนท์ก็จูงมือผมขึ้นไปบนเตียงแล้วดันผมให้นอนลง ก่อนจะขยับตัวมาคร่อมทับขาผมไว้ ผมมองเพื่อนร่วมงานที่ตอนนี้แปลงร่างเป็นกระต่ายแสนซนแล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ตอนนี้คุณนนท์ใส่แค่เสื้อครอปโชว์เอวคอด รอยสักรูปกระต่าย และช่วงล่างแสนงดงาม มันเป็นภาพที่ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้เห็น แต่พอเห็นแล้วก็ไม่อยากจะละสายตาเลย
“คุณนนท์จะทำอะไรครับ” มือเล็ก ๆ เริ่มรูดแก่นกายของผม ขณะที่ดวงตากลมก็มองหน้าผมอ้อน ๆ ตอนนี้ใจผมมันเต้นแรงมาก สมองนึกจินตนาการไปถึงตอนที่ไอ้ข้างล่างมันเข้าไปอยู่ในตัวคุณนนท์แล้ว
“ก็จะช่วยให้คุณพลสบายตัวไงครับ”
“คุณหมายถึง”
“หกเก้า” คุณนนท์พลิกตัวหันก้นมาทางใบหน้าของผม ได้ฟังแล้วใจลึก ๆ ผมมันก็แอบเสียดายที่ไม่ได้ทำแบบนั้นกับคุณนนท์ แต่มันก็ถูกต้องแล้วแหละเพราะเราเป็นเพื่อนร่วมงานกัน เดี๋ยวจะมองหน้ากันไม่ติด แค่นี้ผมก็ถือว่าดีมาก ๆ แล้ว
“รบกวนคุณพลด้วยนะครับ” คนตัวเล็กหันมามองแล้วยิ้มหวาน ก่อนจะหันกลับไปมองแก่นกายผมแล้วก้มลงเลียที่ส่วนหัวของมันจนผมตัวกระตุก สองมือของผมบีบก้นอวบอิ่มของคุณนนท์เพื่อระบายอารมณ์ แล้วตาก็ไปสะดุดกับช่องทางสีหวานที่กำลังล่อตาล่อใจอยู่
“อ่อก อื้อ” ตอนนี้คุณนนท์อมของผมเข้าไปจนแทบสุดลำ คุณนนท์น่าจะเก่งพอตัว ปกติที่ผมเคยทำกับแฟนคนเก่า ๆ ก็ไม่มีใครอมของผมเข้าไปได้สุดเลย แต่ดูคุณนนท์สิ ทำมันแบบไม่มีอิดออดสักนิด
พอเห็นแบบนั้นผมก็คิดว่าผมควรจะตอบแทนคุณนนท์บ้าง ผมเลยดึงก้นคุณนนท์เข้ามาใกล้ ๆ แล้วใช้ลิ้นเลียที่ปากทางสีหวาน
“อื้อ” เสียงครางของคุณนนท์ดังขึ้นพร้อมกับช่องทางด้านหลังที่ขมิบรัว ๆ เห็นแบบนั้นผมก็ไม่รอช้าตวัดลิ้นลงบนปากทางรัว ๆ
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมใช้ลิ้นกับส่วนนี้ เพราะแฟนคนเก่าของผมที่เป็นผู้ชายเขาไม่ชอบให้ผมทำแบบนี้ และเมื่อไม่เคยทำมาก่อน ผมเลยใช้สัญชาตญาณล้วน ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณนนท์จะชอบรึเปล่า แต่ฟังจากเสียงคราง กับปากที่รูดของผมรัวขึ้น ผมก็คิดว่าคุณนนท์น่าจะชอบระดับหนึ่งแหละนะ
แผล็บ
ผมรัวลิ้นแล้วไล่ลงมาที่แก่นกายของคุณนนท์บ้าง ขนาดของคุณนนท์ไม่ได้ใหญ่แบบผม แต่ก็ไม่ได้เล็ก แถมตรงนี้ยังตั้งชันตลอดเวลา บ่งบอกว่าคุณนนท์คงจะมีอารมณ์มาก ๆ เหมือนกัน ผมจับแก่นกายของคุณนนท์เข้าไปในปากแล้วค่อย ๆ ดันนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบช้า ๆ
“อ๊า” ทันทีที่นิ้วของผมเข้าไปในตัว คุณนนท์ก็ปล่อยปากจากแก่นกายของผมแล้วครางลั่น เสียงครางของคุณนนท์น่ารักจนผมเผลอเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีก
ช่องทางด้านหลังของคุณนนท์ค่อนข้างยืดหยุ่น มันเข้าง่ายแต่ก็ยังคับแน่น แถมคุณนนท์ยังตอดรัดนิ้วผมเป็นอย่างดีจนผมเผลอจินตนาการว่าถ้าใช้อย่างอื่นนอกจากนิ้วจะเป็นยังไง
“อื้ม อ๊ะ คุณพลครับ อื้อ” คุณนนท์ครางดังขึ้นเรื่อย ๆ มือบางก็กำแก่นกายผมแน่นแล้วรูดขึ้นลงแทนปากที่ตอนนี้กำลังครางด้วยความสุขสม
ระหว่างทำให้คุณนนท์ไป ผมก็รอรับสัมผัสที่คุณนนท์มอบให้ไปด้วย หูฟังเสียงครางของคุณนนท์ไปเพลิน ๆ ตาก็มองช่องทางสีหวานที่ตอดรัดนิ้วของตนเองไปด้วย
“คุณพล อื้อ นนท์อยากเปลี่ยนท่า” ทำไปสักพักตัวคุณนนท์ก็เริ่มกระตุกเหมือนจะทนไม่ไหว ร่างเล็กผละตัวออกจากผมแล้วเปลี่ยนท่ามานอนทับบนตัวผม ใบหน้าน่ารักซบลงบนอกผม แล้วบดสะโพกลงให้แก่นกายของเราทั้งสองคนเสียดสีกัน
เห็นแบบนั้นผมก็ช่วยประคองก้นคุณนนท์ไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ดันนิ้วเข้าไปในตัวคุณนนท์แล้วขยับรัว ๆ ไปด้วย
“อ๊ะ อ๊ะ อึก คุณพล อื้อ”
“อื้ม คุณนนท์” ท่านี้ทำให้ผมเห็นสีหน้าของคุณนนท์ได้ชัดเจน เพื่อนร่วมงานคนเรียบร้อยที่ตอนนี้น่ารักที่สุดในสายตาผมกำลังอ้าปากครางลั่น ดวงตากลมโตฉ่ำน้ำมองผมแบบปรือ ๆ ดูน่ารักน่ารังแกจนผมหยุดมือตัวเองไม่ไหว ขยับนิ้วรัว ๆ จนคุณนนท์ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องผม
“อื้อออ” ร่างเล็กนอนซบอยู่บนตัวผมแค่ครู่เดียวก็รีบลุกขึ้น แล้วขยับตัวลงไปที่เป้าของผม ลิ้นแดง ๆ เลียแก่นกายผมที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยและตอนนี้กำลังเลอะไปด้วยน้ำของคุณนนท์ด้วย
“นนท์ช่วยครับ อ่อก” พูดจบคุณนนท์ก็รีบก้มลงดูดแก่นกายของผมต่อ พอได้มานอนหงายแล้วมองจากมุมนี้ทำให้ผมเห็นปากแดง ๆ ที่มีของผมอยู่เต็มปากได้ชัดเจนขึ้น
ภาพของคุณนนท์ที่กำลังขยับหัวขึ้นลงรับเอาความใหญ่โตของผมเข้าไปมันทำให้ผมแทบจะทนไม่ไหว จนเผลอเด้งเอวใส่ปากคุณนนท์ด้วย ซึ่งคุณนนท์ก็ไม่มีท่าทีอิดออด แถมยังดูชอบมาก ๆ เวลาที่ผมเด้งเอวสวน
“อื้ม คุณ” ยิ่งมองผมยิ่งรู้สึกว่าคุณนนท์โคตรยั่ว แล้วสุดท้ายผมก็ทนไม่ไหว ผมเด้งเอวใส่ปากคุณนนท์แล้วเริ่มกระตุกเลยจะถอนตัวออกเพื่อปลดปล่อย แต่คุณนนท์กอดเอวผมแน่นแล้วยิ่งกดคอลงลึก สุดท้ายผมเลยเอาตัวออกไม่ทัน แล้วปลดปล่อยเข้าไปในปากคุณนนท์จนมันไหลย้อนออกตามคาง
“แค่ก”
“คุณนนท์ครับผมขอโทษ” ผมรีบลุกขึ้นไปหยิบทิชชูหมายจะเอามาเช็ดทำความสะอาดให้คุณนนท์ แต่พอหันมากลับเจอคุณนนท์กำลังเลียทำความสะอาดนิ้วตัวเองแล้วทำหน้าเหมือนชอบใจที่น้ำของผมมันเลอะเทอะใบหน้าตัวเองแบบนั้น
“เลียให้แล้วนะครับมิสเตอร์พี” คุณนนท์ยิ้มหวานแล้วพูดถึงสิ่งที่เคยบอกไว้ว่าจะทำให้ผม แล้วตอนนี้ได้ทำมันแล้ว
ให้ตายเถอะ แล้วแบบนี้ผมจะมองคุณนนท์เป็นเพื่อนร่วมงานแสนเรียบร้อยเหมือนเดิมได้ยังไงล่ะเนี่ย
-------------------------------------------------------------------------------------
หลายคนอาจจะคาดหวังความเลิ่กลั่กของคุณพลมากกว่านี้ 5555555555555555
แต่คุณเขาก็คีพลุคเก่งระดับนึง เลยอาจจะไม่รนมาก (รึเปล่า)
ตอนนี้น้องบิ๊กจบแล้ว เราจะมูฟมาลงเรื่องนี้เป็นหลักแล้วนะคะ ปักหมุดกันไว้ได้เลย
#รักร้ายของกระต่ายแสนซน
- ผู้เขียน
