“ห่วงตัวเองก่อนดีกว่าไหม สัญญากับฉันมาก่อนว่าห้ามทำอะไรแบบนั้นอีก ได้ไหม…อิ๋ว” ชื่อเล่นที่ไม่บ่อยนักจะได้ยินมันจากปากเขาทำริ้วแพรชะงัก เธอไม่กล้ารับปาก เพราะกลัวจะทำมันให้เขาไม่ได้
“ว่าไง สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ทำอะไรแบบนั้นอีก ถ้าเธอรับปากฉันก็รับปากว่าจะดูแลตัวเองเหมือนกัน” หนนี้เกิดความลังเลขึ้นภายในหัวใจคนฟัง ที่สุดแล้วริ้วแพรจังยอมพยักหน้าตกลงกลับไป
“อิ๋วจะดูแลตัวเองให้ดีเหมือนกันค่ะ พี่เกื้อไม่ต้องห่วงนะคะ” เกื้อคุณยิ้มรับพร้อมเอื้อมมือไปกุมมือภรรยาเอาไว้หลวมๆ การกลับบ้านด้วยกันครั้งนี้มีหลายสิ่งที่เปลี่ยนไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งหัวใจเขา
ที่มันเต้นแรงทุกครั้งเวลาที่เผลอสบดวงตาคู่โศกคู่นี้ของเธอ…
ใช้เวลาเดินทางไม่นานทั้งคู่ก็ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย วันนี้ริ้วแพรต้องให้ปากคำกับตำรวจถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ซึ่งตลอดเวลาที่ให้ปากคำเกื้อคุ
