ไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศแผ่กระจายไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ คะนิ้งลืมตาตื่นพร้อมกับความปวดระบมไปทั่วทั้งร่างกายโดยเฉพาะจุดซ่อนเร้นที่ถูกไทเลอกระทำโดยไม่ได้หยุดพักจนแสบแทบจะเดินไม่ได้ เธอมองไปรอบๆ ห้องสี่เหลี่ยมที่ปกคลุมไปด้วยความมืดก่อนจะกระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับโฟกัสการมองเห็นของตัวเอง
เธอพลิกตัวนอนหงายมองแขนแกร่งที่พาดอยู่ที่เอวของเธอ สิ่งที่ไทเลอทำกับเธอมันเป็นเพราะความเข้าใจผิดของเขา เธอเปลี่ยนเป็นนอนตะแคงข้างหันหน้าเข้าหาเขาจ้องมองจมูกโด่งคมนั่นอย่างมันเขี้ยว ยกมือหยิกเบาๆ ที่แผ่นอกแน่นหนัดนั้น ก่อนที่จะไล่สายตาเลื่อนมองไปที่ริมฝีปากสวยได้รูปอยู่ๆ ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวกับคำพูดของเขา ในตอนนั้นเขาว่าอะไรไว้นะ …
'นมนิ้งเป็นของพี่' ไอ้คนบ้าของฉันยะ!
'ตรงนี่ก็ของพี่' อร๊ายยย! ตอนเขาพูดตอนนั้นฉันทำหน้ายังไงอยู่นะ
'ตรงนี้ก็ของพี่ อ๊าา' ไอมาเฟียโรคจิต เขินไปหมดแล้ว
'อย่าท
