คลั่งไคล้

เพลงรัก

(แนะนำการอ่านตอนนี้ : โปรดเปิดเพลงใจรักในช่วงท้ายตอนเพิ่มความฟินให้กับตัวเอง อิอิ ใครไม่ฟินแต่ไรต์ฟิน)

- หลายวันต่อมา -

มาเฟียหนุ่มยังคงคอยตามติดชีวิตคะนิ้งจากการลงเรื่องราวผ่านโซเชียลมีเดียที่เธอชอบไปเที่ยวตามคาเฟ่ต่างๆ มุมปากหนายกยิ้มทุกครั้งที่เห็นภาพเธอลงพร้อมกับรอยยิ้มพลางทำให้นึกไปถึงคืนนั้น คือที่เขาได้จูบเธออย่างละมุนละไม

นิ้วหัวแม่มือลูบไล้ไปที่ริมฝีปากของเธอผ่านทางรูปภาพในโทรศัพท์ ไทเลอมองแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่หัวใจมันกระชุ่มกระชวย อันที่จริงเขาตั้งใจจะติดต่อเธอกลับไปตั้งแต่คืนนั้นแล้ว แต่ดันบังเอิญเกิดเหตุไม่คาดฝันของคาสิโน่เมื่อถูกหนึ่งในลูกน้องเป็นหนอนบ่อนไส้เขาจึงมัวแต่ยุ่งอยู่กับการลงโทษลูกน้องอย่างโหดเหี้ยม

ครืด~ ครืด~ ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์มือถือของไทเลอดังขึ้นเขากดรับสายเมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาเป็นออสติน

"ว่า"

(ทำไมพักนี้หายไปเลยวะ มีอะไรรึเปล่า)

"งานยุ่ง"

(เออได้ข่าวมาอยู่ ทำไมมีอะไรไม่ให้เพื่อนช่วย)

"ไว้จัดการไม่ได้แล้วจะให้ช่วย"

(เพื่อนๆ เป็นห่วงมึงนะเว้ย มึงไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะไอ้ไทค์วันนี้มา T.Club หน่อยไหมไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ)

"พึ่งอาทิตย์เดียวเอง นี่พวกมึงคิดถึงกูขนาดนี้เลยเหรอ"

(งั้นก็ตามใจมึงละกันว่างๆ ก็มาเจอเพื่อนบ้าง) ยังไม่ทันจะตอบปฏิเสธไทเลอก็คิดได้ว่าแฟนของออสตินคือเจสสิกา แล้วเพื่อนของเจสสิกาก็คือคะนิ้ง แล้วเจสสิกากับคะนิ้งก็ชอบที่จะไปไหนมาไหนด้วยกันเขาจึง ...

"ใครไปบ้างวะ"

(ก็มีพวกเรา แล้วก็เพื่อนเมียกูคนนึง) เพื่อนเมียงั้นเหรอ คะนิ้งแน่ๆ ต้องเป็นเธอแน่

"อือ"

(หมายถึงยังไง อือ ไปหรือไม่ไป)

"สามทุ่มเจอกัน"

(เออ)

ทั้งๆ ที่ออสตินวางสายโทรศัพท์ไปสักพักแล้วแต่ไทเลอยังคงมองหน้าจอมือถือของตัวเองอยู่แทบจะตลอดเวลาเพราะไม่ว่าจะเป็นพื้นหลังโทรศัพท์ หรือแม้แต่ภาพล็อคหน้าจอมือถือของเขาก็จะเป็นรูปของคะนิ้งในตอนที่เธอยิ้มในอิริยาบถต่างๆ มันทำให้เขาสามารถจ้องหน้าจอมือถือของเขาได้ทั้งวัน

.

.

.

- T.Club -

ไทเลอเดินเข้ามาในคลับของตัวเองตรงดิ่งมาที่โต๊ะวีไอพีที่ประจำของเขาและเพื่อนๆ เขากวาดสายตามองไปรอบๆ ก็พบกับทุกคนที่ออสตินพูดถึงเมื่อกลางวัน รวมถึงเธอคนนั้นด้วย คนที่เขาเฝ้าคิดถึงมานานนับสัปดาห์

"แหม ... เดินมาอย่างกับมาเฟีย ต้องมีลูกน้องเดินตามเป็นขบวน"

"ก็มันเป็นมาเฟีย มึงก็เป็น กูก็ด้วยแล้วคนอื่นๆ อีก นี่มึงเมาใช่ไหมเฮนรี่"

"เออ กูลืมแค่หมั่นไส้ มันเท่เกินกู"

เฮนรี่ขยับกายนิดหน่อยตีที่นั่งที่ว่างข้างๆ ตัวเองเพื่อให้ไทเลอเดินมาด้วยเหมือนปกติ แต่ไทเลอกลับเดินไปหย่อนสะโพกนั่งลงข้างๆ คะนิ้งที่นั่งอยู่คนเดียวทำให้เฮนรี่หน้าเหวอไปเพียงนิดก่อนจะกระทุ้งข้อศอกไปที่แขนของโนอาห์เบาๆ

"นั่งกับหญิงว่ะ มึงคิดว่ามันแปลกๆ ปะ"

"ไม่นะ"

"เฮ้ย ปกติมันไม่นั่งกับใครเลยนะเว้ยถ้าไม่ใช่พวกเราอะ"

"ก็มึงเอารองเท้าวางไว้ เป็นกูกูก็ไม่นั่ง"

"อ้าว ก็เอาลงก็ได้นี่หว่า"

เฮนรี่เอารองเท้ายกออกแล้ววางลงข้างล่างก่อนทำท่าจะตีที่นั่งที่ว่างข้างตัวอีกครั้ง แต่ไทเลอกลับทักทายคะนิ้งเสียก่อน โดยที่การกระทำของเขา อยู่ในสายตาของออสตินกับเจสสิกาตลอดเวลา

เจสสิกาก็อยากให้คะนิ้งมีคู่และเธอเลือกแล้วว่าควรจะเป็นไทเลอเนี่ยแหละ แม้เธอจะเห็นแค่ตอนที่ไทเลออยู่กับเพื่อนๆ และเวลาทำงานบางช่วงเขาดูเหมาะสมกับคะนิ้งที่สุดแล้วอีกอย่างตั้งแต่คะนิ้งได้รู้จักไทเลอเธอก็เลิกเก็บตัวแล้วออกมาเจอเพื่อนมากขึ้น

เช่นเดียวกันกับที่ออสตินก็อยากให้ไทเลอลงเอยกับคะนิ้งเพราะเขาอยากให้ไทเลอเลิกนิสัยเย็นชาสักที แม้ไทเลอจะเปย์เก่งแต่ออสตินก็เคยเห็นแค่ไทเลอเปย์กับเพื่อน และของเล่นเท่านั้น นิสัยขี้เล่นของเขาก็มีให้แค่กับเพื่อนเท่านั้นเหมือนกัน

จากที่เขาได้รับฟังมาจากลูกน้องสุดที่รักทั้งสองคนของไทเลอ ผู้หญิงที่เขาเรียกมาบริการถึงแม้จะเป็นระดับนางแบบหรือดาราแม้แต่ไฮโซตัวท็อปก็มาแค่บำเรอความใคร่ของไทเลอเท่านั้น เขาไม่สานสัมพันธ์ต่อจากใครทั้งนั้นและไม่เรียกใครซ้ำสอง

มีผู้หญิงหลายคนที่อยากจะขึ้นเตียงกับเขา แต่เขาก็ไม่สนใจใคร ทำแต่งาน อยู่แต่กับเพื่อน และติดเกม ไทเลอไม่เหมือนมาเฟียที่โหดๆ ที่ทุกคนเป็นแต่เขาเหมือนเด็กคนหนึ่งที่โหยหาของเล่นหากเจอของเล่นที่ถูกใจเขาก็จะทำทุกทางให้ได้มาครอบครองเพียงเพราะเขาเสียวัยเด็กไปเพราะพ่อตายส่วนแม่ก็มีสามีใหม่

สายตาของไทเลอที่มองคะนิ้งมันไม่เหมือนกับที่เขามองใครหลายๆ คนทำให้ออสตินเข้าใจไปว่าเขาชอบคะนิ้ง และคิดว่าคะนิ้งเนี่ยแหละที่จะสามารถทำให้ไทเลอกล้ามีความรักอีกครั้ง ไทเลอเคยเปิดใจให้ผู้หญิงคนหนึ่งเขาคลั่งรักผู้หญิงคนนั้นหนักมากแต่สุดท้ายก็ถูกผู้หญิงหลอกเพราะความสายเปย์ของเขา และเพราะความไว้ใจเขาจึงถูกเธอสวมเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ไทเลอรับรู้ทุกอย่างแต่เพราะรักเขาจึงยอม จนผู้หญิงคนนั้นคิดว่าเจอคนที่มีเงินมากกว่าไทเลอเธอจึงตีตัวออกห่างจากไทเลอไปอย่างไร้เยื่อไย

"สวัสดีค่ะพี่ไทค์"

คะนิ้งยกสองมือขึ้นพนมไหว้ไทเลอตามธรรมเนียมไทย ส่วนไทเลอก็ยกมือขึ้นจับไปที่มือของเธอเป็นการรับไหว้ แล้วพยักหน้าไปในตัว เขานั่งไขว่ห้างแล้ววางแขนพาดไปที่พนักพิงโซฟาตัวยาวทำคล้ายกับการโอบกอดเธอจากทางด้านหลัง

กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของเธอมันทำให้เขาแทบคลั่งทุกครั้งเมื่อได้กลิ่น ก่อนจะลอบมองเสี้ยวหน้าของคะนิ้งแล้วแอบยิ้มคนเดียวเบาๆ ยกมือขึ้นสั่งเครื่องดื่มโดยลืมไปว่าการกระทำของเขาอยู่ในสายตาของเพื่อนๆ ของเขาแทบจะทุกคน

"เอาเครื่องดื่มมาหน่อย เหมือนเดิมลงบัญชีกูไว้"

"ครับนาย เออนายครับนักร้องที่เราติดต่อไว้ยังมาไม่ถึงครับ รถติดอยู่หน้าปากซอย"

"ไปต่อกีตาร์ เดี๋ยวกูร้องเอง แล้วก็หักแค่แรงมันหนึ่งชั่วโมง"

มาเฟียหนุ่มหันมาบอกเพื่อนๆ ว่าจะขึ้นไปร้องเพลงบนเวทีแทนนักร้องที่จ้างมาเพราะยังมาไม่ถึง ก่อนที่ทุกคนจะหน้าเหวอเพราะหากไม่ใช่โอกาศพิเศษอะไรจริงๆ ไทเลอจะไม่ทำอะไรแบบนี้แน่ เขาเป็นลูกครึ่งที่หลงรักเพลงเก่าของไทยมากๆ และไม่มีใครรู้ได้ว่าเขาจะขึ้นไปร้องเพลงอะไร

ไทเลอเดินขึ้นบนเวทีอย่างมีเสน่ห์เพียงแค่นี้เขาก็ได้รับความสนใจจากลูกค้าสาวๆ ที่มองขึ้นมาบนเวทีอย่างไม่สามารถละความสนใจไปจากเขาได้เลยรวมถึงคะนิ้งด้วย

มาเฟียหนุ่มเริ่มเกากีตาร์เบาๆ ก่อนจะเปล่งเสียงนุ่มทุ้มฟังแล้วชวนให้เขินไปกับบทเพลงโดยที่ ขณะเปล่งเสียงร้องสายตาของเขาก็จดจ้องไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มของตัวเองตลอดเวลา

"เมื่อดวงใจมีรัก ดั่งเจ้านกโผบินบินไปไกลแสนไกล

หัวใจฉันก็ลอยลิบไป ถึงแดนดินถิ่นใดนะใจ โอ้ดวงใจเจ้าเอ๋ย

เมื่อต่างเราก็รัก จักเกรงกลัวฉันใดใจเรานั้นแน่นอน

ขอให้เธอมั่นใจรักจริง รักเธอจริงแน่ใจขอวอน ก่อนตัดใจร้างลา

โอ้ใจรักเธอคิดถึงเธอเฝ้าครวญหา

โอ้ใจนะเออไยละเมอถึงเธอร่ำไป

เมื่อดวงใจมีรัก มอบแด่ใครซักคนหมดทุกห้องหัวใจ

ขอให้เธอมั่นใจรักจริง ฉันจะยอมมอบกายพักพิง

แอบแนบอิงนิรันดร์"

บรรดาแก๊งมาเฟียต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่กเว้นแต่เพียงแค่ออสตินกับเจสสิกาเท่านั้นที่มองหน้ากันแล้วยกยิ้มมุมปากอย่างรู้กัน

"ไอ้ไทค์ร้องเพลงรัก! กูว่าแปลกๆ แล้วนะ"

...

*** ขอขอบคุณเพลง ใจรัก ของคุณสุชาติ ชวางกูร ***