พ่อเดย์คลั่งรักเด็ก

6. อยากเปย์เด็ก

(พ่อเดย์คลั่งรักเด็ก)

รถตู้คันหรูสีดำราคาสูงริ้วขับเคลื่อนไปด้วยความเร็วปกติ ภายในรถมีแต่ความเงียบ โดยมีสาวน้อยคนสวยนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองอยู่ตลอดเวลา ส่วนคนอายุมากที่นั่งข้างๆกันก็เอาแต่ลอบมองสาวน้อยคนสวยอยู่ตลอดเวลาเช่นกัน โดยที่สาวน้อยก็ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกสายตาเจ้าเลห์ของคนอายุมากมองแทะโลมร่างกายของเธออยู่

#ณะ ห้างสรรพสินค้า

ขณะนี้สาวน้อยกำลังเดินเลือกซื้อเลือกหาวัตถุดิบในการทำขนมอยู่ โดยมีคนอายุมากเดินตามอยู่ไม่ห่างและยังมีลูกน้องของคนอายุมากประมาณสามสีคนเดินตามหลังคนเป็นนาย โดยหนึ่งในลูกน้องของเขาเดินเข็นรถเข็นซุปเปอร์มาร์เก็ตของทางห้างตามหลังอยู่ไม่ห่างเช่นกัน

เดชามองทุกอิริยาบถของเด็กสาวอยู่ตลอดเวลา เดี๋ยวเธอนั่ง เดี๋ยวเธอยืน เดี๋ยวก็เงย เดี๋ยวก็ก้มเพราะเธอกำลังเลือกหาสิ่งของที่ต้องการอยู่ ทุกอิริยาบถของเด็กสาวตกอยู่ในสายตาของเขาทั้งหมด เธอดูดุ๊กดิ๊กดูซุกซน มันช่างเป็นภาพที่น่ารักมาก เขารู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจเหลือเกินยามที่ได้มองสาวน้อยคนสวยของเขา

"คนสวย~ ชื่ออะไรเหรอครับ" เป็นเสียงชายหนุ่มวัยรุ่นหน้าตาหล่อพอตัว เดินเข้ามาทักพะพายแสดงตัวว่าจีบชัดเจน

ด้วยความที่หนุ่มวัยรุ่นคนดังกล่าวสนใจแต่สาวคนสวยที่ตัวเองนั้นมองอยู่ เลยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างว่ามีชายชุดดำหลายคนที่ยืนอยู่กับสาวน้อยไม่ห่างมองมาทางเขาเป็นตาเดียวกัน โดยเฉพาะคนอายุมากที่มองเด็กหนุ่มวัยรุ่นคนดังกล่าวด้วยสายตาดุดัน

เดชาไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เด็กหนุ่มวัยรุ่นคนนี้มาเต๊าะสาวน้อยคนสวยของเขา แต่ด้วยความที่เป็นผู้ใหญ่เขาต้องเก็บอาการเอาไว้และรอดูสถานการณ์ตรงหน้าต่อไปนิ่งๆ

ส่วนพะพายที่โดนชายหนุ่มเต๊าะก็ไม่ได้สนใจอะไรชายคนนั้นเลยสักนิด เธอทำเป็นไม่ได้ยินทำเป็นมองไม่เห็นและเลือกซื้อของต่อไป ด้วยความที่โดนเต๊าะโดนจีบบ่อยเลยทำให้เธอชินไปเสียแล้ว

"คนสวยอย่าหยิ่งสิครับ บอกพี่หน่อยเร็วว่าชื่ออะไร" เมื่อเห็นว่าสาวน้อยคนสวยไม่ยอมบอกชื่อตัวเอง ชายหนุ่มก็ไม่ย้อท้อ เขาพยายามเต๊าะเธอต่อไป โดยที่ยังไม่ได้สนใจคนรอบข้างเลย เอาแต่มองสาวน้อยคนสวยตรงหน้า

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยังเต๊าะไม่เลิกและไม่ยอมไปเสียที พะพายจึงหันมาหาชายหนุ่ม แล้วทำมือเป็นภาษาใบ้เพื่อหลอกชายหนุ่มตรงหน้าว่าเธอนั้นเป็นใบ้ ซึ่งมุกนี้เธอก็ใช้บ่อยและมันก็สามารถไล่ผู้ชายที่เข้ามาจีบเธอได้ทุกคน โดยทุกอิริยาบถของเธอตกอยู่ในสายตาของคนอายุมากรวมถึงลูกน้องของเขาด้วย

"เชี้ย! อะไรวะเนี่ย หน้าตาก็ดีไม่น่าเป็นใบ้เลย โคตรเสียดายความสวยว่ะ เฮ้อ~ เซ็งจัด" เห็นแบบนั้น ชายหนุ่มก็สบถออกมาด้วยความตกใจ แล้วบ่นออกมาอย่างแสนเสียดายและเซ็งในเวลาเดียวกัน จากนั้นชายหนุ่มก็เดินออกไปทันที

"ฮ่าๆๆ คิดจะมาเต๊าะไอพายเหรอ ฝันไปเถอะ แบร่~" คล้อยหลังชายหนุ่ม พะพายก็หัวเราะร่าและพูดเยาะเย้ยชายหนุ่มด้วยความสะใจ แถมยังแลบลิ้นใส่ตามหลังไวๆของชายหนุ่มอีก จากนั้นเธอก็กลับมาสนใจเลือกซื้อเลือกหาสิ่งของที่ต้องการต่อ

ทุกการกระทำของเด็กสาวตกอยู่ในสายตาของคนอายุมากตลอดเวลา เธอดูมีอะไรมากกว่าที่เขาคิดไว้อีก เห็นแบบนี้เขายิ่งชอบในตัวสาวน้อยเข้าไปใหญ่ พลางคิดว่าเด็กคนนี้ช่างแสบซ่าได้น่ารักเสียจริง เขานึกเอ็นดูและนึกหมั่นเขี้ยวอยากจะจับแม่สาวน้อยจอมแสบมาหอมซักฟอดสองฟอดให้ชื่นใจ แต่กระนั้นก็ได้แค่คิดเพราะตอนนี้เขาคงทำแบบนั้นไม่ได้ แต่ในอนาคตก็ต้องทำได้อยู่แล้ว เพราะเขาไม่มีวันปล่อยแม่สาวน้อยเนื้อหอมคนนี้ไปเป็นอันขาด

ส่วนคนเป็นลูกน้องก็ต่างยืนอมยิ้มด้วยความเอ็นดูกับความแสบของสาวน้อยคนสวย แต่เมื่อโดนสายตาดุดันของคนเป็นเจ้านายมองมา พวกเขาทั้งหมดก็หุบยิ้มและรีบก้มหน้าก้มตาอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวพร้อมเพรียงกันทันที

จากนั้นเมื่อเด็กสาวเลือกวัตถุดิบจนครบตามที่ต้องการแล้ว ก็พากันไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์คิดเงิน โดยมีคนอายุมากอาสาจะจ่ายเงินค่าของทั้งหมดให้ ทีแรกเด็กสาวปฏิเสธ แต่มีหรือคนอย่างเดชาจะปล่อยให้สาวน้อยคนสวยของเขาจ่ายค่าของเอง

"หนูพายอยากซื้ออะไรอีกมั้ยครับ หรือว่าอยากได้อะไรเพิ่มรึเปล่า" ในขณะที่รอพนักงานคิดเงิน เดชาก็เอ่ยถามเด็กสาวไปด้วย

"ไม่แล้วค่ะ" พะพายส่ายหน้าตอบด้วยรอยยิ้มปกติ

"แล้วหนูอยากได้เสื้อผ้าสวยๆมั้ยครับ เดี๋ยวพ่อซื้อให้" ถามต่อเพราะอยากเปย์และอยากใช้เวลาอยู่กับเด็กสาวให้นานขึ้นอีก

"ไม่ค่ะ" พะพายก็ส่ายหน้าตอบด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม พลางคิดว่าคนตรงหน้าดูเป็นผู้ใหญ่ที่อบอุ่นและใจดีมาก เธอนึกอิจฉาและดีใจแทนมิราที่มีพ่อใจดีแบบนี้

"แล้วพวกกระเป๋าหรือรองเท้าล่ะครับ หนูพายอยากได้มั้ย เดี๋ยวพ่อซื้อให้" พยายามถามต่อเพราะอยากเปย์เด็กสาวมากเหลือเกิน

"ไม่ค่ะ" พะพายก็ยังคงปฏิเสธเช่นเดิม เพราะสิ่งของแต่ละอย่างที่คนอายุมากเอ่ยถามมา เธอไม่อยากซื้อไม่อยากได้เลยสักนิด

"หรือว่าอยากได้พวกเครื่องประดับครับ พ่อซื้อให้หนูพายได้นะ บอกพ่อมาเลยครับ ไม่ต้องเกรงใจ" เดชาก็ยังไม่หยุดตั้งคำถามกับเด็กสาว เขาพยายามหาสิ่งของมาประเคนให้เด็กสาว เพราะหวังว่าเธอจะอยากได้ไม่สิ่งใดก็สิ่งหนึ่ง ตอนนี้เขาอยากเปย์เด็กคนนี้มากเหลือเกิน

"หนูไม่ได้เกรงใจค่ะ แต่หนูไม่อยากได้จริงๆ ขอบคุณพ่อเดย์นะคะที่จะซื้อให้ และก็ขอบคุณที่จ่ายค่าของให้หนูด้วยค่ะ" พะพายเอ่ยบอกเหตุผลออกไป ที่จริงเธอก็เกรงใจเขาอยู่มาก แต่กระนั้นไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่อยากได้สิ่งของนอกกายเหล่านั้นจริงๆ ประโยคหลังเอ่ยขอบคุณพลางพนมสองมือน้อยๆไหว้ผู้ใหญ่ใจดีตรงหน้า

"ฮึม~ โอเคครับ ไม่อยากได้ก็ไม่อยากได้" เดชาถอนหายใจออกมาอย่างปลงตก ในเมื่อเด็กสาวปฏิเสธที่จะรับสิ่งของที่เขาเสนอให้ทุกอย่าง เขาก็ไม่อยากเล้าหลือหรือเซ้าซี้อะไรเธอต่อ เพราะกลัวว่าเด็กจะรำคาญเอา

และความไม่โลภของสาวน้อยทำให้ลูกน้องของเดชารวมถึงตัวของเขาด้วย ต่างก็รู้สึกเอ็นดูเด็กสาวเป็นอย่างมาก เพราะถ้าหากเป็นผู้หญิงคนอื่นคงอยากได้โน้นอยากได้นี่อยากได้ไปเสียทุกอย่าง สารพัดของความโลภมาก ผิดกับสาวน้อยพะพายอย่างสิ้นเชิง