7. เสียอาการจนแทบคลั่ง

1366 คำ

(พ่อเดย์คลั่งรักเด็ก) เมื่อรอพนักงานคิดเงินค่าของทั้งหมดเสร็จ จากนั้นก็พากันกลับ ในขณะที่กำลังเดินไปที่รถ อยู่ๆคนอายุมากก็ช้อนอุ้มเด็กสาวขึ้นในท่าอุ้มเด็กหันข้างอย่างอุกอาจ พรึ่บ! "อ๊ะ! พะ พ่อเดย์ทำอะไรคะ" พะพายอุทานตกใจออกมาทันทีกับการกระทำที่อุกอาจของคนอายุมาก มือบางสองข้างยกขึ้นมาดันไหลแกร่งออกห่างจากตัวอัตโนมัติ แต่ก็ไม่ได้ดันแรงเท่าที่ควร แค่รู้สึกประหม่ากับการกระทำที่ถึงเนื้อถึงตัวของคนอายุมาก "หนูพายเดินช้า พ่ออุ้มไปดีกว่าจะได้ถึงรถไวๆ ป่านนี้ยัยหนูมิคงรอหนูพายแย่แล้ว" พูดอ้างไปอย่างนั้นและยกลูกสาวมาอ้างด้วย ทั้งที่ความจริงตั้งใจอุ้มเด็กสาวอยู่แล้ว พลางลอบยิ้มเจ้าเลห์เพราะตอนนี้หน้าอกใหญ่โตเกินตัวของเธออยู่เสมอกับใบหน้าของเขาพอดี มันช่างเป็นภาพที่ล่อแหลมเสียจริง ทำเอาเขาต้องลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ "แต่หนูไม่ใช่เด็กนะคะ หนูเดินเองได้ พ่อเดย์ปล่อยหนูลงเถอะค่ะคนมองใหญ่แล้ว" เอ่ย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม