“นี่มึงคิดจะจีบเด็กในร้านจริงหรือวะ” อดัมถาม กลัวว่าเพื่อนจะมีปัญหากับขาจร “เออ! กับคนนี้กูไม่ได้คิด แต่กูเอาจริง” คาร์ลอสตอบเสียงเข้ม “เชิญตามสบายเถอะ ไอ้สมภารกินไก่วัด” อดัมเบะปากสมเพชให้คนกำลังตาบอดเพราะความรัก จังหวะที่ชายหนุ่มเบือนหน้าหนี สายตาของเขาเหวี่ยงไปเจอรอยยิ้มหวานของพนักงานเสิร์ฟพาร์ทไทม์ที่กำลังยืนตอบคำถามลูกค้าหนุ่มๆ ในบาร์“เนื้อหอมจริงนะยัยหมวย” อดัมบ่น ความรู้สึกประหลาดที่เกิดขึ้นแบบเฉียบพลันกับหัวใจทำให้เขานึกหมั่นไส้ความมีเซอร์วิสมายด์ดีเยี่ยมของพลอยสวยขึ้นมาติดหมัด แต่ก็ไม่สามารถดึงสายตาออกจากร่างเล็กกระทัดรัดของหญิงสาว “ที่ไม่กิน เพราะมึงชอบดมมากกว่าใช่ไหม” คาร์ลอสใช้ศอกกระทุ้งสีข้างอดัมซึ่งถูกจับได้ว่ากำลังแอบมองเพื่อนของฟ้าใส “ทำไมวันนี้ไอ้แพทยังไม่โผล่หัวมาวะ” อดัมรีบเปลี่ยนเรื่องคุย พลางกวาดสายตามองไปรอบๆ ร้านที่มีลูกค้าแน่นขนัด แต่มีพนักงานเสิร์ฟเพียงแ