หล่อนเต็มไปด้วยความห่วงใยในตัวของเขา เมื่อก่อนเคยแอบมอง แอบดู แต่ตอนนี้ไม่อาจรู้ได้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ จะทุกข์หรือสุขยังไงก็ไม่รู้เลย
“ลัล...”
เสียงเรียกของกิตติพงษ์ดังขึ้น และก็ทำให้ลัลดาต้องรีบป้ายน้ำตาทิ้ง พร้อมกับลุกขึ้นยืน
“ระวังหน่อยสิลัล ท้องแก่ใกล้คลอดแล้วนะ ลุกเร็วๆ แบบนี้จะเป็นอันตรายต่อลูกได้”
“เอ่อ...ลัลลืมตัวน่ะค่ะ” หล่อนรู้ดีว่ากิตติพงษ์เป็นห่วง “พี่พงษ์กลับไปนานแล้วนี่คะ หรือว่าลืมของเอาไว้ที่ห้องลัลคะ”
กิตติพงษ์มองหน้าของลัลดาที่ยังมีรอยเปื้อนของคราบน้ำตาด้วยความไม่สบายใจ
“พี่ทำมือถือตกเอาไว้น่ะ รู้ตัวตอนถึงบ้านพอดี ก็เลยแวะมาเอา”
“อ้าว เหรอคะ งั้นเดี๋ยวลัลเข้าไปหยิบให้ค่ะ”
“ลัลนั่งตรงนี้แหละ เดี๋ยวพี่ไปหยิบเอง”
หญิงสาวผงกศีรษะรับเล็กน้อย และนั่งรอให้กิตติพงษ์เดินกลับออกมาอีกครั้ง ซึ่งไม่นานเขาก็เดินมาหยุดตรงหน้า
“เจอไหมคะพี่พงษ์”
“เจอ นี่ไง” เขาชูโทรศัพท์มือถ
