บทที่ 9 : ความบังเอิญ (2)

1458 คำ

หลังจากที่มิ่งแยกจากเพลินตา เขาก็ต้องเร่งฝีเท้าอ้อมกลับมาอีกทางเพื่อมาหาหญิงสาวที่นั่งรออยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ทว่าพอมาถึงก็ไม่เจอเธอเสียแล้ว มิ่งขมวดคิ้วยุ่งพร้อมกับเดินมาถามคนงานที่อยู่บริเวณนั้นด้วยน้ำเสียงกังวลอย่างปิดไม่มิด “ผู้หญิงคนที่นั่งอยู่ตรงนี้เมื่อกี้ไปไหนเสียล่ะ” “เธอขอไปเดินเล่นแถวโซนไร่องุ่นครับพี่มิ่ง” หลังจากฟังคำตอบแล้วมิ่งถึงกับต้องยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อ รับรู้ได้ถึงสัญญาณอันตรายที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า แต่เขาไม่มีเวลาคิดอะไรมาก เพราะเวลานี้เขาจะต้องเร่งฝีเท้าตามหาหญิงสาวให้เจอ ก่อนที่คุณหญิงท่านจะเจอเธอ ทางด้านรินนาราที่เดินชมองุ่นด้วยความเพลิดเพลิน เธอกวาดสายตามองพวงองุ่นสีเขียวสวย ลูกโตๆ ที่ห้อยเรียงรายเป็นแถวสุดลูกหูลูกตาด้วยความตื่นเต้น “อันนี้ลองชิมได้ไม่คะ” เสียงหวานเอ่ยถามคนงานคนหนึ่งที่ยืนตัดแต่งกิ่งองุ่นอยู่บริเวณนั้นอย่างอดใจไม่ได้อีกต่อไป “ได้ค่ะ องุ่นที่ไร่ปลอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม