บทที่ 9 : ความบังเอิญ (1)

1669 คำ

สิงหนาทเดินออกมาจากห้องของหญิงสาวในตอนสายของวันนั้น แล้วก็ต้องชะงักฝีเท้าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับลูกน้องคนสนิทที่นำอาหารมาให้พอดี “นายสิงห์ทำอะไรคุณหมอหรือเปล่าครับ” มิ่งเอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด หลังจากที่จะขึ้นมาเรียกหญิงสาวให้ลงไปทานอาหารเช้า แต่กลับพบว่าเจ้านายหนุ่มของตัวเองกำลังเดินออกมาจากห้องของเธอด้วยสภาพที่เสื้อยังติดกระดุมไม่ครบ เขามองสลับไปที่ประตูห้องซึ่งเจ้านายหนุ่มเดินออกมา กับใบหน้าหล่อเหลาของผู้เป็นนายอย่างคาดคั้น ซึ่งสิงหนาทเองก็พยักหน้าเบาๆ โดยไม่คิดจะปิดบัง “อืม” การยอมรับตรงๆ ของผู้เป็นนายทำให้มิ่งต้องอ้าปากค้างด้วยความอึ้งปนตกใจ ก่อนที่จะตั้งสติได้ในเวลาต่อมา “อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนนายสิงห์…” “เอ่อ แล้วมันยังไงวะ!” สิงหนาทยอมรับอย่างลูกผู้ชายโดยไม่คิดจะแก้ตัว เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร ก่อนจะย้อนถามกลับไปด้วยอารมณ์หงุดๆ ที่ลูกน้องคนสนิททำราวกับเขาไปฆ่าใครมาอย่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม