“อย่าบอกนะว่าตอนนอน คุณก็จะล็อกกุญแจมือติดกับคุณด้วย”
รินนาราเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ ขณะที่เธอหย่อนสะโพกนั่งลงบนเตียงโดยมีเขานั่งลงข้างๆ ไม่มีทีท่าว่าจะปลดพันธนาการออกจากแขนเธอง่ายๆ
“ก็ใช่ไง แล้วคุณมีปัญหาอะไร?”
คำยืนยันเสียงหนัก พร้อมกับท่าทางเลิกคิ้วถามสุดกวนทำให้หญิงสาวอยากจะข่วนใบหน้าหล่อเหลาฝากรอยเล็บไว้สักสองสามรอย แต่ก็ทำไม่ได้นอกจากข่มอารมณ์กรุ่นๆ ไว้ภายในเพียงเท่านั้น
“ฉันนอนไม่สะดวก”
“อย่าเรื่องมาก นอนๆ ไปเดี๋ยวก็เช้าแล้ว”
สิงหนาทไม่สนใจท่าทีขัดขืนของหญิงสาว เขาจับเธอพลิกนอนตะแคงลงบนเตียง ก่อนที่เขาจะล้มลงนอนข้างๆ แล้วซ้อนทับด้านหลังเธออย่างถือวิสาสะ จนตอนนี้เธอและเขาอยู่ในท่าที่เขาสวมกอดเธอไว้โดยปริยาย
รินนาราที่ยังไม่ชินกับการนอนในอ้อมกอดของเขาพยายามจะขยับห่าง ทว่าเตียงที่แคบนั้นก็ขยับได้เพียงเล็กน้อย และท่าทางนอนดุ๊กดิ๊ก ไม่เป็นสุขของเธอก็ทำให้เสียงทุ้มต่ำคำรามข
