ตลอดทั้งวันรินนารามีเพื่อนคุยคลายเหงาเป็นรำไพ เธอพยายามทำให้อีกฝ่ายตายใจและไม่ระแวง ทั้งที่สมองคิดหาทางหนีออกจากที่แห่งนี้ตลอดเวลา กระทั่งในช่วงเย็นเธอมีโอกาสเลยออกอุบายให้รำไพไปล้างผักที่ลำธาร
“ทางสะดวก”
รินนาราพึมพำบอกกับตัวเองเบาๆ ด้วยความรู้สึกตื่นเต้น รอกระทั่งร่างของรำไพออกพ้นประตู เธอจึงหันหลังแล้วตรงไปที่ประตูหลังห้องครัวทันที
“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เราต้องลองเสี่ยงดู ไม่งั้นได้ถูกฆ่าหมกป่านี้แน่”
รินนาราบอกกับตัวเองด้วยความแน่วแน่ หลังจากที่ตัดสินใจแล้วว่าจะเลือกเส้นทางที่สั้นที่สุดไปขอความช่วยเหลือจากคนงานในไร่ เพื่อออกจากสถานีที่แห่งนี้ ถึงแม้จะรู้ว่าทางลัดนั้นมีความเสี่ยงสูงที่อาจจะหลงทาง แต่ด้วยระยะเวลาที่มีจำกัด เธอได้แต่หวังเพียงว่าจะไม่โชคร้ายจนเกินไป
ทางด้านสิงหนาทหลังจากที่เสร็จงาน เขาก็เดินทางกลับมายังกระท่อม แล้วก็เอ่ยถามคนงานสาวที่กำลังนั่งล้างผักอยู่ริมธาร ฮัมเพลงอย่
