11
958 คำ
เพลาบ่ายคล้อย
“น้องสร้อยยังมิตื่นรึแช่ม” วันนี้สร้อยสุดาก็ไม่ได้ออกไปรับสำรับเช้า แช่มเองก็ไม่ได้เตรียมข้าวปลาหรือหยูกยาเพื่อยกไปให้นายสาวในห้องแต่อย่างใด
“เพิ่งจะงีบหลับไปเมื่อครู่นี่เองเจ้าค่ะคุณหลวง ให้แช่มไปปลุกมั้ยเจ้าคะ”
อัฐโบกมือห้าม
“ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้นายเอ็งพักไปเถอะ ถ้าพลบค่ำแล้วยังไม่ดีขึ้น ก็ให้บ่าวสักคนไปรับหมอยามาดู”
เขาอยากเข้าไปดูให้เห็นกับตาว่าบัดนี้แม่สร้อยเมียรักเป็นอย่างไรบ้าง แต่ก็กลัวว่าเข้าไปแล้วจะปลุกให้เมียตื่น แล้วยิ่งตัวเขาเองวันนี้ก็มีกิจสำคัญให้ต้องไปทำ ถ้ามัวพิรี้พิไรกว่านี้ คงได้สาย และอาจเสียไปถึงเจ้านายผู้ใหญ่
“มิ่ง เอ็งไปตามแม่วิให้มาพบข้าหน่อยไป”
หลวงอัฐสั่งความมิ่งแล้วก็ผละจากไป ส่วนแช่มก็ทำตามที่คุณหลวงสั่งไว้ คือปล่อยให้คุณสร้อยสุดาหลับไปยาวๆ โดยไม่ต้องเข้าไปปลุก ซึ่งต่อให้คุณหลวงไม่ได้สั่งไว้ แช่มก็คงไม่เข้าไปกวนนายสาวเป็นแน่ เพราะรู้ดีว่าคุณสร้อยไม่ได้นอนทั้งคืน เมื่อเช้าเธอยังตกใจจนข้าวของในมือร่วงหล่นเสียงดัง เมื่อเข้ามาแล้วเห็นว่าตาของคุณสร้อยสุดานั้นบวมเป่งแดงฉาน จนต้องรีบไปต้มไข่มาประคบ รินชาฝาหรั่งที่ช่วยเรื่องการนอนหลับ ที่คุณหลวงได้มาตอนตามผู้ใหญ่ในกรมไปต่างบ้านต่างเมือง พัดวีอยู่สักพัก คุณสร้อยจึงคล้อยหลับไป...
“ว้าย ! ตายแล้ว !”
แช่มที่กำลังสัปหงกได้ที่ หัวเกือบคะมำเพราะผล็อยหลับลึกอยู่ข้างเตียงนายสาว
“มีอันใดเจ้าคะคุณสร้อย โจรขึ้นเรือนรึ” แช่มมองไปรอบๆ ก็มิมีอะไรผิดปกติ ตะเกียงที่จุดไว้หลายจุด ให้แสงสว่างโร่จนพอจะเห็นว่าประตูยังถูกลงดาลไว้ดังเดิม ตรงหน้าต่างที่มีลมพัดโชยเข้ามาจนม่านสีขาวลายลูกไม้ ที่คุณสร้อยเย็บปัก ตัดเย็บเองกับมือก็ไม่มีสิ่งใดแปลกไป
... หรือคุณสร้อยสุดาจะฝันร้ายเฉยๆ
“นี่กี่โมงยามแล้วหรือแช่ม”
สีหน้าของคุณสร้อยยังทั้งตระหนก และกังวลไม่หาย จนแช่มต้องรีบรายงานว่าเวลานี้เข้ายาม ๒ แล้ว (ประมาณ ๔ ทุ่ม)
“ทำไมแช่มไม่ปลุกฉัน”
“แล้วทำไมแช่มต้องปลุกคุณสร้อยด้วยล่ะเจ้าคะ คุณสร้อยไม่สบายตั้งแต่เมื่อวาน เมื่อคืนวานก็ไม่ได้นอน แถมยังร้องไห้ตาบวมอีก เพิ่งได้งีบไปเมื่อบ่ายเอง คุณหลวงยังบอกว่าไม่ให้แช่มปลุกคนสร้อยเลยนะเจ้าคะ”
“คุณพี่บอกแช่มเช่นนั้นรึ”
เมื่อแช่มพยักหน้า ฉันก็ไม่รู้ว่าตนเองควรจะรู้สึกเช่นไรดี วันนี้มีงานเลี้ยงสำคัญที่ฉันจะต้องไปออกพบปะ เจอะเจอผู้คนในชนชั้นเดียวกันกับคุณพี่ ตั้งแต่ตบแต่งเข้ามาที่เรือนบดินทรเดชา ฉันพยายามอย่างที่สุดที่จะทำหน้าที่แม่นายของเรือน เมียเอกของคุณพี่
ต่อให้เรื่องบนเตียงฉันอาจจะด้อยกว่าเมียคนอื่น ที่รับใช้คุณพี่ได้ไม่เท่าพวกหล่อน แต่เรื่องดูแลเรือน ดูแลคุณพี่ในเรื่องอื่นๆ รวมถึงการออกงานสังคมแบบนี้ ฉันไม่เคยบกพร่อง
“วันนี้คุณพี่ไปคนเดียวรึ” ใจฉันก็ยังมีความหวังลมๆ แล้งๆ ว่าหน้าที่เดียวที่ฉันภูมิอกภูมิใจนักหนา จะไม่ถูกแทนที่ไป เหมือนดังหน้าที่อื่น
“แช่มเห็นคุณท่านพาคุณวิไปด้วยนะเจ้าคะ แต่ก็ไม่กล้าถามว่าคุณท่านทั้งสองจะไปที่แห่งใด”
ถึงจะไม่บ่อยนัก แต่ก็มีบางครั้งบางคราวที่คุณหลวงจะพาคุณสร้อย หรือแม้แต่คุณนายท่านอื่นๆ ออกไปข้างนอกยามวิกาลบ้าง ไอ้มิ่งเคยบอกว่าคุณท่านชอบเปลี่ยนบรรยากาศหรืออะไรนี่แหละ
เป็นดั่งที่คิด เมื่อไม่มีฉัน คุณพี่ก็ไม่รีรอที่จะให้แม่วิมาลา เมียรองขึ้นมาทำหน้าที่แทน ลึกๆ ฉันก็รู้ว่าสู้วิมาลาไม่ได้ แม่วิสวยหวาน เรียบร้อยตามแบบฉบับสาวชาวเหนือ ผิวขาวราวหยวกกล้วย สะท้อนแดดโดดเด่นเหนือผู้ใด คำพูดคำจาอ่อนหวาน นุ่มเย็น แม้จะเป็นคนพูดน้อยมาก แต่ทุกคำที่เปล่งออกมาก็หวานเสียจนชวนฝันไปไกล
ถึงเจ้าหล่อนจะไม่ได้หน้าตาโดดเด่น สวยคม โฉบเฉี่ยว สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็นอย่างเมียคนอื่นๆ ของคุณพี่ แต่ก็เพราะความอ่อนหวาน เป็นผู้รับฟังที่ดี ตอบโต้อย่างชาญฉลาด ทำให้คุณพี่รักและเอ็นดูแม่วิเป็นอย่างมาก
... หากไม่มีฉัน บางทีคุณพี่คงยกแม่วิขึ้นมาเป็นเมียเชิดหน้าชูตาเสียนานแล้ว
“แช่ม ไปรอคุณพี่ให้สร้อยทีนะ ถ้าคุณพี่มาถึง แช่มรีบมาบอกสร้อยเลยรู้มั้ย”
“ได้เจ้าค่ะ อ่อ แช่มมีอีกเรื่องจะบอกคุณสร้อย”
ฉันได้ความจากแช่มว่าเมื่อช่วงบ่าย มีบ่าวจากเรือนเจ้าคุณพ่อนำจดหมายมาส่ง เมื่อเปิดอ่านดูจึงรู้ว่าแม่ป้าของฉันอาการไม่สู้ดีนัก ถึงเจ้าคุณพ่อไม่ได้ระบุมาในจดหมายว่าอยากให้ฉันกลับไป เพราะเกรงใจผัวฉัน เมื่อลูกสาวออกเรือนมาแล้ว ก็ย่อมไม่ใช่คนของบ้านเดิมอีก แต่ในใจของท่านก็คงอยากเจอหน้าฉัน ให้ฉันคอยอยู่เป็นเพื่อน คอยปรึกษากันเรื่องการรักษา และดูแลแม่ป้า
- ผู้เขียน
