คนมองรีบเมินทางอื่นเพราะขัดเขิน นับวันความรู้สึกยิ่งเพิ่มพูน ไม่อยากถลำลึกแต่คงไม่ทันเสียแล้ว
“ไปทำงานเถอะค่ะ”เมริยาตัดบทเพราะไม่อยากให้ตนเองต้องรับอาการสั่นในอก
“ถ้าอย่างนั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ เดี๋ยวเย็นนี้ผมมาเยี่ยมใหม่”
“ค่ะ”
ชายหนุ่มยิ้มให้แล้วหันกายสาวเท้าไปยังหน้าประตูเปิดออกชำเลืองมองภรรยาอีกครั้งถึงปิดตามเดิม
กันตธรเคลื่อนรถบีเอ็มสีดำผ่านตามเส้นทางจนถึงบริษัท ประธานก้าวยาวเพื่อขึ้นชั้นบนซึ่งเป็นห้องทำงาน พอถึงจึงเปิดออกเห็นร่างสูงวัยยืนหันหลังมองวิวนอกหน้าต่างกระจกอยู่ เขาค่อยๆ สาวเท้าเข้าด้านในท่าทีนอบน้อม
“คุณพ่อเชิญนั่งครับ”เขาเชิญพ่อตา
รัฐพิมุกต์นั่งตามคำเชิญแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“มีอะไรหรือเปล่าครับมาหาผมวันนี้”กัตธรถาม เห็นสีหน้าบิดาภรรยาดูเครียด
หนังสือพิมพ์นิตยสารหลายฉบับถูกวางลงตรงหน้าเขา กันตธรรีบหยิบขึ้นมาดูภาพข่าวตามหน้าหนังสือทำเอาดวงตาเรียวคมเบิกกว้าง
