บอดี้การ์ดหนุ่มก้มศีรษะทำความเคารพทุกคนในห้องแล้วเดินจากไป แม้เจ้าสัวจะไม่สั่งเขาเขาก็พร้อมจะตามหาไอ้ชั่วที่บังอาจทำร้ายผู้หญิงที่เขารักมาลงโทษให้สาสมอยู่แล้ว
โสภิตากลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น ดวงตาเลิ่กลั่กด้วยความกลัว สีหน้าของเจ้าสัวทำเอาพูดไม่ออก เธอคิดผิดไปแล้วที่ทำแบบนี้ทำไปโดยไม่นึกถึงพื้นเพฐานะทางครอบครัวของเมริยา
เจ้าสัวรัฐพิมุกต์กุมมือบุตรสาวไว้อีกครั้งก่อนจะเอื้อมมืออีกข้างหนึ่งไปลูบศีรษะบุตรสาวอย่างแผ่วเบา ตั้งแต่แต่งงานมีครอบครัวดูเหมือนทุกอย่างจะราบรื่นขึ้นมาก เมริยาไม่ดื้อรั้นดันทุรังกับเขาอีกไม่นึกว่าชายหนุ่มที่เลือกจะทำหน้าที่สามีที่ดี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นบุตรสาวเปลี่ยนไป รู้สึกภูมิใจและยินดีที่ได้กันตธรมาเป็นลูกเขย
เขาไม่เคยโอบกอด ไม่เคยพูดจาดีๆ กับบุตรสาว เพราะความดื้อรั้นทำให้ระอาจนแทบเป็นบ้า แต่วันนี้เขาเพิ่งตระหนักยังไงลูกก็คือลูก ต่อให้ไม่ดีหรือทำตัวไม่น่าร
