ชายหนุ่มเหลืองมองภรรยาเห็นเธอจ้องมองอยู่ เมริยาน้ำท่วมปากไม่กล้าขัด ไม่ได้อยากไปเลยเพราะไม่รู้จักสนิทสนมกับพนักงานสักเท่าไหร่ แต่เกรงใจอาวิพลกลัวทำเสียน้ำใจ
“เมคุณว่ายังไง จะไปไหม”
“เอ่อ... ไปก็ไปค่ะ”เธอตอบรับอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ถ้าอย่างนั้นอาไปก่อนนะ จะไปจัดการเรื่องนี้”วิพลลุกยืน กันตธรเช่นกัน
“ครับ”
โสภิตายืนยิ้มด้วยความดีใจเมื่อได้รับทราบข่าวดีจากสามี คราวนี้เมริยาจะไม่มีวันได้เผยอหน้ามาต่อการกับเธออีก แผนการคราวนี้มันต้องสำเร็จ และเมริยาจะหายไปจากสายตาเธอ
“สามแสนจัดการตามที่ฉันสั่งให้ได้เข้าใจไหม”
“ได้ครับ ผมจะจัดการอย่างที่คุณต้องการ”
“ถ่ายรูปมันไว้ให้ได้ล่ะ”เธอย้ำ
“แค่ถ่ายรูปเหรอครับ ให้ผมจัดการเลยดีไหมเอาแบบสมจริง รับรองไม่เห็นหน้าผมเห็นแต่หน้าของเมริยาแน่นอน”
“ไม่! ห้ามทำอะไรแบบนั้นเด็ดขาด เอาแค่ที่ฉันสั่งพอห้ามทำอะไรเกินเลยกว่านั้นเข้าใจไหม!”
“แย่เลยนะครับเนี่ย สวยๆ แบบ
