หญิงสาวเอ่ยถาม เธอยกมือขยี้ตา ก่อนจะผงะหงายหลัง
เมื่อคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง ไม่ใช่คนที่ตนเองนึก
‘ห้องหับน่ะ ปิดให้สนิท กลางค่ำ กลางคืนอย่าเปิดง่ายๆ’
คำเตือนของคำฟองลอยเข้ามาในหู...แต่มันสายไปเสียแล้ว
สิงหราชยิ้มกริ่ม เขาดันพราวฟ้าเข้าไปด้านใน พร้อมกับรีบปิดงับประตู
“คะ คุณเข้ามาทำไม!!”
หญิงสาวถอยหลังกรูด เธอได้กลิ่นแอลกอฮอลล์ที่ระเหยออกมาจากร่างกายของคนตรงหน้า
“ไม่น่าถาม...” ชายหนุ่มตอบแบบกวนๆ เขาลงมือปลดเข็มขัด ตามด้วยรังดุมเสื้อ
“คุณจะบ้าเหรอ มาแก้ผ้าในห้องพราวทำไม” หญิงสาวตวาดแหว...เบียดตัวเองกับมุมห้องแทบจะแทรกแผ่นกระดานหนีออกไปด้านนอก
“ฉันจะนอนนี่”
สิงหราชกล่าวเสียงทุ้ม เขาเดินย่างสามขุมเข้าหาพราวฟ้า
“ไม่นะ!!” หญิงสาวส่ายหน้าหวือ เธอมองประตูทางออก พร้อมกับคำนวนระยะทางในใจ
“อย่าดื้อน่า ฉันไม่ชอบให้ใครขัดใจ” แผงอกเปลือยสีทองแดงสะท้อนแสงจันทร์เป็นมันปราบ กลิ่นกายของสิงหราชโชยฟุ
