เสียงของเหมราชแผ่วลง เขาหมุนตัวกลับ ไม่ได้รั้งแสนดีไว้ แต่สาวรุ่นเกิดเปลี่ยนใจ เธอไม่ได้ใจดำขนาดนั้น
“ไม่หยิบจับอะไร กินกับนอนสงสัยจะฟุ้งซ่าน”
แสนดีบ่น แต่เหมราชได้ยิน
“จะให้ทำอะไรล่ะ งานในเหมืองผมทำไมเป็น”
เขาหันมาตอบ สีหน้าจริงจัง
แสนดีกระอึกกระอัก “รดน้ำต้นไม้ ถากหญ้า กวาดบ้าน ถูบ้านไปซิ คนงาน งานเต็มมือ ถ้าอยากช่วยจริง ลองทำดูซิคะ”
ตอบยาวเหยียดก่อนจะยิ้มอายๆ เมื่อที่ตนเองพูดมานั้น แสนดีก็พยายามเลี่ยง ดีที่มารดาเป็นคนขยัน แสนดีเลยไม่ต้องหยิบจับงานบ้าน
“ได้...เธอมาสอนผมทำนะ...พรุ่งนี้!!”
สาวรุ่นเบ้ปาก บ่นเบาๆ “ซวยแล้วมั้ยไอ้แสน”
ความสัมพันธ์ระหว่างลูกสาวหัวหน้าคนงานกับน้องชายหนายเหมืองพัฒนาขึ้นตามลำดับ เหมราชเลิกคิดสั้น เขาหันมาดูแลตัวเอง มีแสนดีอยู่ใกล้ๆ คอยวิ่งรับใช้ และป่วนประสาท...
ชายหนุ่มไม่เคยคิดว่าเด็กสาวคนหนึ่งที่ใสบริสุทธิ์จะช่วยให้เขาลืมเพลาพิลาศได้ แต่วันนี้เขาต้อง
