มันเป็นความอ่อนหวานเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของเขา ทั้งที่เมื่อคืนเธอจำได้ว่าเขาหลับไปก่อน ส่วนตัวเธอเองหลบมานั่งอ่านหนังสือรอเขาอยู่ แต่เผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เธอไม่ได้ละเมอเดินมาขึ้นเตียงห่มผ้านอนเองแน่ และคลับคล้ายคลับคลาว่าเขาจะเป็นคนพามา ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนกึ่งตื่นกึ่งฝัน จนลืมตาขึ้นมาเห็นตัวเองอยู่ในอ้อมแขนอุ่นเหมือนทุกวัน หัวซุกอยู่กับอกเขาแบบนี้ถึงรู้ว่ามันคือความจริง จังหวะการหายใจที่สม่ำเสมอเป็นตัวบอกว่าเขายังหลับอยู่
วรฐิสานอนนิ่งๆ ไม่กล้าขยับ เขาเป็นคนหลับง่ายแต่ตื่นก็ง่าย คงมาจากสัญชาตญาณความเป็นหมอของเขา แล้วเขาก็เหนื่อยมาหลายวันแล้ว เธออยากให้เขาพักผ่อนมากๆ กลัวเขาตื่น วรฐิสาจึงทำได้แค่เหลือบตาขึ้นไปมองใบหน้าคม พลางคิดอะไรไปเงียบๆ
เขาจะรู้บ้างมั้ยว่าเธอติดกอดเขา ติดเขาแล้ว ไม่ว่าคืนนั้นเราจะมีหรือไม่มีอะไรกัน ก็ไม่รู้ว่าเป็นอย่างนี้ตั้
