เด็กมันยั่วเลยหลวมตัวหลงรัก

เด็กมันยั่วเลยหลวมตัวหลงรัก ตอนที่ 6

เข้าภาคเรียนที่สองคุณครูประจำชั้นอย่างคุณครูนงลักษณ์ลาออกไปอย่างกะทันหัน ทางโรงเรียนจึงรับสมัครคุณครูคนใหม่เข้ามาแทน แม้จะคิดถึงครูนงลักษณ์เพียงใดก็ตาม แต่เด็กๆ ก็ตื่นเต้นที่จะมีคุณครูประจำชั้นคนใหม่

คุณครูคนใหม่ชื่อคุณครูฟ้าใส ชื่อน่ารักแต่กลับใจร้ายขี้โมโห ปากร้าย ปากจัด ชอบตีเด็กและข่มขู่สารพัด ที่สำคัญคือชอบพูดจาดูถูกเด็กๆ ในห้องเรียน

“ทำไมโง่แบบนี้นะ!” ฟ้าใสจิ้มหน้าผากเด็กน้อยในห้องจนหน้าหงาย เด็กทุกคนก้มหงอ ในขณะที่เขตต์ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ตั้งแต่เปิดเทอมมาก็โดนครูฟ้าใสด่าทอ ทุบตี แอบหยิกเพื่อนในห้องจนเนื้อเขียว

“ทนไม่ไหวแล้ว” เขตต์กระโจนเข้าใส่ครูฟ้าใสที่กำลังผลักศีรษะของเพื่อนในชั้นเรียน เด็กชายตัวอ้วนกระโดดเข้าขี่คอจิกผมเต็มแรง เพื่อนในห้องเห็นแบบนั้นก็ทำตามด้วยเพราะโดนรังแกมาตั้งแต่เปิดเทอม

“โอ๊ย! ไอ้เด็กบ้า ปล่อยนะ! บอกให้ปล่อยไง” ฟ้าใสกรีดร้องดิ้นรนหนีจากกรงเล็บของเด็กๆ และฟันคมขาว

อยู่ที่บ้านบิดามารดาไม่เคยตี แต่มาโรงเรียนครูฟ้าใสบอกว่ารักถึงได้ตี ทำเอาเด็กๆ ไม่เข้าใจไปตามๆ กัน

“ตายแล้ว ทำไมถึงทำแบบนี้ ใครเป็นคนเริ่มก่อนบอกมาเดี๋ยวนี้นะ”          รองผู้อำนวยการที่เผอิญเดินผ่านมาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเข้าก็ร้องอย่างตกใจ เด็กๆ ที่โดนตวาดถอยหนีทันที

“ทำไมเด็กห้องนี้เป็นแบบนี้ เห็นทีต้องแจ้งผู้ปกครองแล้วละ ทำกับครูแบบนี้ได้ยังไงกัน” รองผู้อำนวยการดุเด็กๆ ในห้องเสียงเขียว รีบเข้าไปพยุงครูฟ้าใสที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด ใบหน้าและร่างกายโดนมือเล็กๆ ทั้งตี ทั้งข่วน ทั้งกัด

“ครูฟ้าใสตีพวกเราก่อนค่ะ หยิกพวกเราด้วยเนอะ แถมยังชอบด่าว่าโง่เหมือนวัวเหมือนควาย” มาหยาพูดขึ้นอย่างไม่เกรงกลัว

“ใช่ค่ะ/ใช่ครับ แถมยังชอบผลักหัวกระชากผมอีกด้วย” เขตต์และเพื่อนๆ ในห้องรีบพูดออกมา ฟ้าใสแอบถลึงตาใส่ เด็กๆ ที่ฟ้องรองผู้อำนวยการเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ จนแทบฟังไม่ได้ศัพท์

“ไม่จริงนะคะท่านรองฯ เด็กพวกนี้ซนเหมือนลิง ให้เรียนก็มัวแต่เล่นกัน ให้นอนกลางวันก็ไม่นอน พอเข้าห้องเรียนก็จะไปห้องน้ำท่าเดียว”

“ครูเชื่อในสิ่งที่ครูเห็น พวกเธอทำร้ายครูฟ้าใส เห็นทีต้องบอกผู้ปกครองของพวกเธอแล้วล่ะ เดี๋ยวไปฟ้องพ่อแม่ผิดๆ ถูกๆ ทำโรงเรียนเสียหายอีก” เด็กๆ ก้มหน้าก้มตาไม่กล้าเถียงอีก มาหยาหันไปมองหน้าเขตต์กับดารินก่อนจะทำปากจุ๊ๆ

รองผู้อำนวยการเชิญผู้ปกครองของเด็กๆ ที่รังแกครูฟ้าใสมาเข้าพบ เนื่องว่าครูฟ้าใสคือเด็กเส้นที่เป็นหลานรองผู้อำนวยการที่ฝากเข้ามาทำงานในโรงเรียน โดนทำร้ายแบบนี้เลยคิดว่าจะเรียกเงินผู้ปกครองให้หนักๆ ผู้ปกครองของเด็กพวกนี้มีอันจะกิน บางคนเข้าขั้นเศรษฐี ถ้ามีเรื่องว่าเด็กๆ ทำร้ายครูรุนแรงแบบนี้คง  อับอาย ขี้คร้านจะรีบจ่ายเงินค่าทำขวัญให้แทบไม่ทัน

“ที่ครูเชิญคุณพ่อคุณแม่มาวันนี้เพราะว่าเด็กๆ ซึ่งเป็นลูกๆ ของพวกคุณมีพฤติกรรมก้าวร้าวทำร้ายครู ทั้งข่วน ทั้งจิกผม กัดครูจนเป็นรอยเขี้ยว ครูเห็นกับตาและไม่ได้ใส่ความด้วย จึงอยากจะให้คุณพ่อคุณแม่ช่วยปรามลูกๆ ด้วย ที่สำคัญครูกลัวว่าเด็กๆ จะไปฟ้องพ่อแม่ผิดๆ มาโทษทางโรงเรียนให้เสื่อมเสียชื่อเสียง”

“คงไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ ตอนที่ครูนงลักษณ์อยู่ไม่เห็นเด็กๆ มีปัญหากันเลยนะคะ” รติรสพูดขึ้น เมื่อคืนมาหยา ดารินและเขตต์เล่าให้ฟังอย่างละเอียด เธอรู้นิสัยบุตรสาวดีว่าไม่โกหก สำคัญไปกว่านั้นมาหยาถ่ายคลิปตอนครูทำร้ายเพื่อนๆ ในห้องเอาไว้หลายคลิป ด้วยว่าพงศ์อินทร์ชอบสอนลูกถ่ายคลิปเล่นกันระหว่างพ่อลูก นั่นจึงมีประโยชน์เป็นมากเพราะมาหยาก็พอจะใช้โทรศัพท์เป็นและแอบถ่ายคลิปได้อย่างดีอีกด้วย

“ครูคิดอยู่แล้วว่าคุณพ่อคุณแม่คงไม่โทษลูกของตัวเอง แต่เด็กชายเขตต์จิกผมเอาดินสอทิ่มไปบนหัวจนครูฟ้าใสมีแผลนะคะ” รองผู้อำนวยการแสดงสีหน้าไม่พอใจใส่ผู้ปกครองของนักเรียน

“งั้นมาดูคลิปนี้กันค่ะ” รติรสยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เปิดคลิปหนึ่งขึ้นมาเพื่อให้ทุกคนในห้องประชุมได้ดู เสียงฮือฮาดังขึ้น พ่อแม่หลายคนเริ่มโวยวายเมื่อเห็นลูกโดนทำร้าย มีผู้ปกครองบางคนไลฟ์สดออกสื่อทำให้คนเข้ามาดูกันเยอะ ช่วยกันแชร์พฤติกรรมที่ครูทำร้ายเด็กนักเรียนอนุบาลสาม เพียงไม่นานก็มีเสียง   วิพากษณ์วิจารณ์เกิดขึ้นอย่างหนาหู พ่อแม่ผู้ปกครองหลายคนตื่นตัวรีบกลับไปถามลูกว่าตอนอยู่โรงเรียนโดนครูทำร้ายอะไรบ้าง พร้อมทั้งเรียกร้องให้ทางโรงเรียนติดกล้องวงจรปิด

ครูฟ้าใสถูกดำเนินคดีทางกฎหมายข้อหาที่ทำร้ายเด็ก โดยผู้ปกครองนำคลิปแอบถ่ายไปแจ้งตำรวจเพื่อเป็นหลักฐาน ยังมีร่องรอยต่างๆ บนร่างกายของเด็กๆ และผลการตรวจร่างกายอื่นๆ ประกอบคดีอีกด้วย

“ดีนะคะที่หนูหยาอัดคลิปเอาไว้ ต่อไปต้องให้ลูกของดิฉันหัดถ่ายคลิปเอาไว้บ้างแล้วค่ะ ไม่อย่างนั้นพวกเราคงไม่รู้ว่าเด็กๆ โดนทำร้ายแบบนี้ ฉันนึกว่าเด็กเล่นกันถึงมีรอยฟกช้ำรอยถลอกเสียอีก”

“จริงด้วยครับ ลูกผมพอบอกให้ไปโรงเรียนหนีไปขังตัวอยู่ในห้องน้ำ น้องเขตต์หลานของคุณเขื่อนก็เก่งมากๆ เลยนะครับที่กล้าทำแบบนั้น เรื่องเลยแดงขึ้นมาไม่อย่างนั้นมันคงทำร้ายลูกของพวกเราอีก ไม่น่ามาเป็นครูเลยจริงๆ จิตใจทำด้วยอะไร”

ทางโรงเรียนออกมาแถลงข่าวรับผิดชอบทุกอย่างเพราะเป็นโรงเรียนดังที่มีชื่อเสียง ทางผู้อำนวยการสั่งปลดรองผู้อำนวยการด้วยเพราะไม่ดูแลความประพฤติของครูในโรงเรียน ซึ่งปกติแล้วจะต้องเดินนิเทศดูการเรียนการสอนและแผนการสอนตลอดทุกวันไม่ให้ขาด ผู้บริหารมีหน้าที่ตรวจสอบว่าคุณครูสอนหนังสือเป็นอย่างไรบ้าง ไม่ใช่ปล่อยปละละเลยจนเกิดเรื่องขึ้นแบบนี้

ผู้ปกครองพึงพอใจที่ทางโรงเรียนออกมาขอโทษและรับผิดชอบกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น ซึ่งพอสอบถามแล้วห้องเรียนห้องอื่นไม่ได้มีปัญหาอะไรมีแค่ห้องเรียนของครูฟ้าใสห้องเดียวเท่านั้น

“หยากล้าหาญมากๆ เลยนะลูก” รติรสกับพงศ์อินทร์เอ่ยชม ผู้ปกครองคนอื่นๆ นำขนมและตุ๊กตามาตอบแทนน้ำใจมาหยาในฐานะที่ช่วยเพื่อนเอาไว้

“หยาก็ถ่ายคลิปเหมือนที่พ่อสอนค่ะ” เด็กน้อยพูดอย่างฉะฉานและเฉลียวฉลาด

“หยาเก่งมากเลย เราเองยังไม่กล้าถ่าย โดนครูฟ้าใสจอมโหดดุเข้าให้ก็ก้มหน้าหัวหดแล้ว” ดารินเอ่ยชมเพื่อนตัวน้อยของตนเอง

“แต่ครูฟ้าใสน่ากลัวจริงๆ นะ ชอบหยิกด้วย” มาหยาพูดถึงครูฟ้าใสก็ทำหน้าเหยเก เธอเคยโดนหยิกจนเนื้อเขียว

“เราไม่ชอบครูฟ้าใสตั้งแต่เปิดเทอมแล้ว สอนหนังสือก็ไม่รู้เรื่อง” เขตต์พูดขึ้น ถึงเขตต์จะชอบแกล้งเพื่อน แต่การกระทำของเขตต์ที่กระโดดไปจิกหัวครูฟ้าใสก็กลายเป็นฮีโร่ของเพื่อนๆ ในห้องไปโดยปริยาย เพราะเขตต์กล้าต่อกรกับครูใจร้ายในขณะที่เพื่อนๆ ในห้องไม่มีใครกล้าเลยสักคนเดียว 

“การใช้กำลังไม่ใช่ทางออกนะครับ วันหลังต้องมีสติมากกว่านี้ ถ้าเกิดครูคนนั้นทำร้ายอะไรเขตต์ขึ้นมาจนถึงแก่ชีวิตจะทำยังไง” เขื่อนเอ่ยเตือนหลานชาย

“ครับอาเขื่อน”

“เอาละๆ ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีแล้ว ทางโรงเรียนก็สัญญาว่าจะติดกล้องวงจรปิดให้ เราก็สามารถดูการเรียนการสอนได้ทุกเวลา ถือว่าทุกอย่างโอเคแล้วนะจ๊ะ เด็กๆ อาบน้ำอีกรอบจะได้ไม่เหนียวตัว แล้วเข้านอนกันได้แล้วนะคะ ทำการบ้านกันเสร็จแล้วนี่นา” รติรสสรุปความ ไม่อยากให้เขื่อนตำหนิหลานชาย

เขื่อนไปรับไปส่งหลานชายทุกวัน ว่างๆ เขาก็นั่งดูกล้องวงจรปิดในห้องเรียน นั่งมองแล้วนั่งอมยิ้ม ยิ้มแล้วยิ้มอีก ยิ้มอีกยิ้มแล้ว เป็นแบบนั้นอยู่ทุกวัน การมารับหลานชายวันนี้ทำให้เขาต้องกะพริบตาปริบๆ มาหยากับเขตต์กำลังทะเลาะกันอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยที่มีดารินคอยช่วยปราม

“มีอะไรกันครับ”

“นายหมูตอนล้อหยา” มาหยาพูดแล้วปิดปาก

“ล้ออะไรครับ”

“ฟันหลอ ฟันหลอ ฟันหลอ” เขตต์แลบลิ้นปลิ้นตาใส่มาหยา มาหยากระทืบเท้าเร่าๆ วิ่งตามไปทุบตีเขตต์ด้วยความโมโห

“ไม่เอาครับ เขตต์อย่าไปล้อมาหยาแบบนั้นสิ ทุกคนจะต้องฟันน้ำนมหักและฟันแท้ขึ้นมาแทนที่นะครับ”

“ครับ” เขตต์หน้าจ๋อยเมื่อโดนผู้เป็นอาดุ

“อายุหกถึงสิบสองขวบจะเป็นช่วงที่ฟันน้ำนมหัก ฟันแท้งอก เดี๋ยวเราก็ต้องเป็นแบบนั้นเหมือนกัน ล้อคนอื่นเอาไว้ระวังจะโดนล้อคืนนะ”

“จริงค่ะอาหมอ” มาหยายกมือขึ้นข้างลำตัว ทำท่าทำทางให้เขื่อนอุ้ม เขาอมยิ้มก่อนจะอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาแนบอก มาหยากอดคอหอมแก้มเขื่อนฟอดใหญ่

“ยายหน้าซาลาเปา กล้าดียังไงมาให้อาเขื่อนของเราอุ้ม”

“จะทำไม ไอ้หมูตอน นี่แน่ะๆ” มาหยาหอมแก้มเขื่อนซ้ำๆ เพื่อแกล้งคนขี้หวง รู้ว่าเขตต์ค่อนข้างหวงอาหนุ่มของตัวเองเป็นอันมาก