Intro...
681 คำ
เรเชล นักธุรกิจสาวสวย พี่สาวคนโตผู้มีสมองอัจฉริยะ ด้วยไอคิวสูงถึง 135 เธอเป็นหญิงสาวที่สมบูรณ์แบบทั้งรูปร่าง หน้าตาและทรัพย์สมบัติ ในชีวิตนี้เธอขาดอยู่อย่างเดียวคือรักแท้ เมื่อทุกคนที่ผ่านเข้ามาต่างก็เป็นได้แค่คู่นอนผ่านมาแล้วก็ผ่านไปเพราะเธอไม่เคยคิดจริงจังหรือผูกมัดใดๆ
อีรอน ลูฟ ทายาทคนเดียวของตระกูลผู้มีอิทธิพลมากที่สุดในสวิสเซอร์แลนด์ หล่อ(มาก) รวย(มาก) และที่สำคัญเขามีเซ็กที่เร่าร้อนและดุดันด้วยร่างกายอันสมบูรณ์แบบทำให้เขามีสาวๆตบเท้าเข้ามานอนอ้าขารอโดยที่เขาไม่จำเป็นต้องเรียกหา แต่ด้วยชีวิตที่แทบไม่เคยมีอุปสรรคหรือความยากลำบากไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามทำให้ทุกวันของเขามันเริ่มน่าเบื่อเมื่อทุกสิ่งที่ได้มาล้วนง่ายดาย
จุดเริ่มต้นของความรัก
ผลั๊ก! ตุ๊บ!
อีรอนในวัย 12 ปี กำลังถูกเพื่อนร่วมห้องแกล้ง เมื่อเขาเป็นเหมือนไข่ในหินที่แม้กระทั่งพวกอาจารย์ยังไม่กล้าทำโทษเพราะรอบกายของเขามักจะมีบอดี้การ์ดของตระกูลคอยดูแล แต่ไม่ใช่ตอนนี้
“..................”
อีรอนเงยหน้าขึ้นไปมองเพื่อนร่วมห้อง 5 คนที่ยืนยิ้มเหยียดมาที่เขานิ่ง เขาถูกสอนทุกอย่างที่เกี่ยวกับธุรกิจแต่ไม่เคยถูกสอนให้ป้องกันตัว เลยทำได้แต่อดกลั้นความโกรธและความเจ็บปวดเอาไว้
“สู้สิไอ้ลูกแหง่ สู้เลย! ฮ่าฮ่าฮ่า พอไม่มีคนของพ่อแก แกมันก็แค่ไอ้กระจอก”
“...................”
“ดูมันมอง แกไปเอาไม้ตรงนั้นมา วันนี้ฉันจะทำให้หน้าขาวๆของมันมีแผลให้ดู คอยดูซิว่าสาวๆจะยังสนใจมันอยู่อีกไหม?”
เสียงที่บ่งบอกถึงความชอบใจดังขึ้นไม่หยุด ก่อนจะมองไปเห็นไม้ท่อนใหญ่อยู่ไม่ไกลออกไป และหนึ่งในนั้นก็เดินเพื่อที่จะไปหยิบมันมาให้เพื่อนอีกคน
“รังแกคนอ่อนแอกว่าที่บ้านฉันเรียกหมาหมู่”
แต่ยังไม่ทันได้หยิบมันก็มีเด็กสาวรูปร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาพร้อมกับเหยียบมันเอาไว้ใต้เท้าของเธอ
“อย่ามาสะเออะถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
เด็กหนุ่มในกลุ่มนั้นพูดออกมาพร้อมกับเดินเข้ามาหา
“ถ้าอยากเจ็บตัวก็เข้ามา ไม่ผิดกฎหมายเพราะเขาเรียกป้องกันตัว”
เธอบอกขึ้นก่อนจะก้มหยิบท่อนไม้นั่นขึ้นมา
“เข้ามาเลย!”
สิ้นสุดคำพูด เด็กชายทั้ง 5 คนก็เปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นเด็กผู้หญิงทันที
ปัก! ผลั๊วะ! ผลัก! ตุ๊บ! ตั๊บ! ผลั๊วะ!
“อ๊ะ! / โอ๊ย! / อั๊ก! / อุก! / อ๊ะ! / อั๊ก!”
อีรอนนั่งมองการต่อสู้ด้วยสายตาตื่นเต้นอย่างไม่อยากเชื่อ เด็กผู้หญิงตัวคนเดียวสามารถล้มเด็กผู้ชายทั้ง 5 คนได้ในเวลาเพียงไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ ก่อนเธอจะโยนไม้ทิ้งแล้วเดินเข้ามาหาเขา
“นายน่ะ ลุกเองไม่ได้รึไง”
เธอยื่นมือไปให้เขา ก่อนเด็กชายจะยื่นมือมาจับแล้วลุกขึ้นตามแรงดึงของเธอ
“ทีหลังก็สู้สิจะได้ไม่ถูกรังแก เข้าใจไหม?”
เธออดที่จะสอนออกมาไม่ได้เพราะเขาแลดูบอบบางกว่าเธอเสียอีก
“................”
ส่วนอีรอนแต่มองเธอนิ่ง
“หือ? เป็นใบ้เหรอ งั้นไปเถอะจะถึงเวลาเรียนแล้ว”
“ชื่ออะไร?”
และพอเห็นว่าเธอกำลังจะจากไปเขาก็รีบถามชื่อเธอออกมา
“พูดได้หรอกเหรอ...เรเชล ไปนะ”
“เรเชลเหรอ...”
เขาทวนชื่อเธอออกมาพร้อมกับยิ้มน้อยๆมองตามร่างบางที่วิ่งจากไปด้วยหัวใจเต้นรัว เมื่อเขาดันหลงรักเด็กผู้หญิงที่พึ่งวิ่งจากไปเสียแล้ว
และตั้งแต่วันนั้น อีรอนก็เริ่มเรียนต่อสู้และออกกำลังกายอย่างหนัก จนเขาสามารถปกป้องตัวเองได้โดยไม่จำเป็นต้องมีคนคอยดูแลเสียด้วยซ้ำ...
- ผู้เขียน
